Έχετε σκεφτεί, αλήθεια, πόσο καιρό έχει να γίνει μια σοβαρή συζήτηση για το μπάσκετ; Μα δε θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο, άλλωστε. Έχουμε «φάει» τόσους μήνες προκειμένου να ασχολούμαστε με τα επικοινωνιακά τεχνάσματα, τις αναβολές και τις ματαιώσεις στις εκλογές της ΕΟΚ. Όσο για το πρωτάθλημά μας; Άλλες «ομορφιές» εκεί. Τόσες ανακοινώσεις διαμαρτυρίας, τόσες τιμωρίες διαιτητών κι επαναλήψεις αγώνων δεν έχουν ξανασυμβεί.
Ψάχνουμε να βρούμε την τελευταία φορά που ασχοληθήκαμε με κάτι που ΟΝΤΩΣ να είχε σχέση με το μπάσκετ και δεν το έχουμε βρει ακόμα. Και είναι ντροπή.Το μπάσκετ όπως και το σύνολο του αθλητισμού, χτυπήθηκαν από την πανδημία. Μπήκε λουκέτο για πολύ μεγάλο διάστημα, δημιουργήθηκαν σοβαρά προβλήματα αλλά όταν άρχισε να ξεπροβάλλει λίγο φως, το (κάποτε εθνικό μας σπορ) μπάσκετ έγινε παράδειγμα προς αποφυγή.
Προσπαθώ επίσης να βρω πότε είναι η τελευταία φορά που ακούστηκε το μπάσκετ για κάτι θετικό. Όχι βέβαια απ’ αυτά που λέει ο Ευάγγελος ο Γαλατσόπουλος (με όλη μου την καλή διάθεση θα τόνιζα ότι στη θέση του ο οποιοσδήποτε άλλος θα είχε παραιτηθεί) αλλά γενικώς απ’ όσα λέει ο μπασκετόκοσμος.
Μια «μαυρίλα», μια αβεβαιότητα και στο τέλος μου φαίνεται ότι θα «μετρηθούμε» πριν αρχίσει η νέα σεζόν και θα βγούμε πολύ λιγότεροι! Επειδή μιλάω με παίκτες, προπονητές και προέδρους των μικρότερων κατηγοριών, δεν είναι λίγοι εκείνοι που σκέφτονται να εγκαταλείψουν το μπάσκετ. Οι πρόεδροι επειδή δεν υπάρχει ούτε λόγος αλλά ούτε κι άνεση να βάλουν άλλα χρήματα σε κάτι που καθημερινά πέφτει. Οι παίκτες και οι προπονητές διότι ΠΡΕΠΕΙ να ζήσουν. Να βρουν να κάνουν κάτι για να έχουν να φάνε.
Αυτούς που αναφέρω θα έπρεπε να προστατέψει η Ομοσπονδία, αλλά ακόμα έχουν… σοβαρότερα πράγματα ν’ ασχολούνται. Να κάνουν κόλπα για να παρατείνουν τη θητεία μιας προσωρινής διοίκησης που δεν έχει αρμοδιότητα για τίποτα και να μαθαίνουμε ότι… κονταροχτυπιούνται οι δύο «αιώνιοι» για το νέο Δ.Σ.
Με όλο το σεβασμό στα 9 ευρωπαϊκά τους και στα χρήματα που έχουν βάλει ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΔΥΟ το μπάσκετ. Η δύναμη της Ομοσπονδίας (και του αθλήματος) είναι τα εκατοντάδες σωματεία που θέλουν ΛΥΣΗ και όχι… ανάλυση!
Που θέλουν ιδέες και πλάνο και όχι διασυρμό στο Πρωτοδικείο.
Που θέλουν ν’ ακούσουν δυο κουβέντες για το μέλλον και όχι ότι οι εκλογές στην ΕΟΚ είναι… ντέρμπι αιωνίων.
Που περιμένουν μια κίνηση ώστε να πιστέψουν ότι κάτι καλό μπορεί να βγει και όχι να μη ξέρουν τι να κάνουν.
Όταν λοιπόν μείνουμε ΠΟΛΥ ΛΙΓΟΤΕΡΟΙ τότε να έρθετε να μας πείτε για τις επικοινωνιακές σας επιτυχίες στην προσωρινή διοίκηση της ΕΟΚ.
Τότε θα σας πούμε κι εμείς ότι «μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε το μπάσκετ στην Ελλάδα».