Δεν έχουν περάσει παρά μόνο μερικές ώρες από την άνετη πλην κυριαρχική νίκη της Tenerife επί της Manresa στο μεγάλο τελικό του μπασκετικού Champions League, κάτι που επικύρωσε την επιστροφή της στο θρόνο της διοργάνωσης για πρώτη φορά μετά από το 2017 και την πρώτη εκδοχή της.
Ταυτόχρονα όμως, η Tenerife συνέχισε το έργο που ήδη είχε χτίσει η χώρα της στον εν λόγω θεσμό ήδη από τις πρώιμες ημέρες διεξαγωγής του. Την απόλυτη κυριαρχία.
Το 2017 και το 2022 ήταν η Tenerife που έφτασε στην κορυφή, το 2020 και το 2021 ήταν η San Pablo Burgos. Δεν είναι όμως, μόνο αυτό.
Με εξαίρεση τον τελικό της Αθήνας το 2018, όπου η ΑΕΚ έφτασε μέχρι και το τέλος, η ιβηρική χώρα μετράει 6 παρουσίες σε τελικούς σε ισάριθμες διοργανώσεις -ενώ μια τουλάχιστον ομάδα της έχει βρεθεί στην τετράδα της διοργάνωσης, με το 30% των συλλόγων που έχουν συμμετάσχει ποτέ σε Final 4 του θεσμού να ανήκουν σε αυτήν…
Αναλυτικά οι ισπανικές παρουσίες:
- 2017: Tenerife
- 2018: Murcia
- 2019: Tenerife
- 2020: San Pablo Burgos, Zaragoza
- 2021: San Pablo Burgos, Zaragoza
- 2022: Tenerife, Manresa
Αναλυτικά οι παρουσίες ανά χώρα:
- Ισπανία: 9
- Γαλλία: 4
- Γερμανία: 3
- Ελλάδα: 2 (ΑΕΚ)
- Τουρκία: 2
- Ιταλία: 2
- Ισραήλ: 1
Δεν είναι όμως, μονάχα το BCL…
Από το 2005 μέχρι και φέτος, για 17 συνεχόμενα χρόνια δηλαδή, η Ισπανία έχει τουλάχιστον μια ομάδα στο Final Four της EuroLeague.
Σαφώς οι ακριβές Real Madrid και Barcelona έχουν τη μερίδα του λέοντος με 15 παρουσίες σε αυτό το διάστημα, αλλά το… παράλογο είναι το γεγονός πως ομάδες όπως οι Baskonia και Malaga κατάφεραν κάποτε με τρομερές φουρνιές πρωταγωνιστών όχι απλά να χωθούν ανάμεσά τους αλλά και να φτάσουν (και) εκείνες στην τελική τετράδα μετρώντας 6 παρουσίες μέχρι και το 2016.
Την ίδια στιγμή, στο εν λόγω χρονικό διάστημα πάντοτε, μόνο η Ελλάδα, η Ιταλία και η Τουρκία έχουν περισσότερες από μια ξεχωριστές ομάδες σε Final Four για περισσότερες από μια φορές, με τα πορτοφόλια των CSKA Moscow και Maccabi Tel Aviv να κρατούν γέρα χώρες κολοσσούς όπως η Ρωσία και το Ισραήλ.
Αναλυτικά οι ισπανικές σε παρουσίες σε Final Four από το 2005:
- 2005: Baskonia
- 2006: Barcelona
- 2007: Malaga, Baskonia
- 2008: Real, Baskonia
- 2009: Barcelona
- 2010: Barcelona
- 2011: Real
- 2012: Barcelona
- 2013: Barcelona, Real
- 2014: Barcelona, Real
- 2015: Real
- 2016: Real, Baskonia
- 2017: Real
- 2018: Real
- 2019: Real
- 2020: – (COVID)
- 2021: Barcelona
- 2022: Barcelona, Real
H εύκολη λύση είναι να σκεφτεί κανείς πως μόνο τα χρηματικά ποσά που μπορούν να ξοδέψουν αρκούν. Οι πακτωλοί αυτοί χρημάτων παίζουν φυσικά τον ρόλο τους, δεν τίθεται καμία αντίρρηση επ’ αυτού, ειδικά από τη στιγμή που το πλεονέκτημα έδρας σε μια κανονική διάρκεια όπου κυριαρχούν τα γεμάτα ρόστερ ισοδυναμεί τις πιο πολλές φορές με ένα εισιτήριο για το Final Four.
Ωστόσο, δεν είναι μόνο αυτό.
Ένας από τους κύριους λόγους είναι η ομοιογένεια. Στα καλά και τα δύσκολα.
Μπορεί ο Pascual να κατέκτησε μια EuroLeague σε 8 σχεδόν χρόνια στον πάγκο της, αλλά η Barcelona πίστεψε στο όραμα και στην όποια αποτελεσματικότητα που επέφερε. Έτσι, έχτισε το έδαφος για να παίξει σε 5 Final Fours από το 2009 μέχρι και το 2014.
Μπορεί σε σχεδόν μια δεκαετία πριν την ανάληψη των καθηκόντων στον πάγκο της να μην είχε βρεθεί σε πάγκο ομάδας EuroLeague, αλλά η Real Madrid είδε στο πρόσωπο του Pablo Laso τον άνθρωπο που μπορεί να ενώσει τη δυναμική των τμημάτων της με την αποτελεσματικότητα σε ACB και Eυρώπη. Το 2012, το 2016 και το 2021 δεν πήγε καν στο Final Four. Ωστόσο, οι 2 κούπες του, οι 4 τελικοί και τα 7 Final Fours σε 10 χρόνια παρουσίες μιλούν από μόνα τους.
Η πρωταθλήτρια BCL Tenerife στα χαρτιά διαθέτει στο ρόστερ της 6 γηγενείς και 8 ξένους. Πόσα χρόνια όμως παίζουν αυτοί οι ξένοι στην Ισπανία;
- Huertas: 15
- Sulejmanovic: 9
- Shermadini: 8
- Borg: 8
- Todorovic: 8
- Salin: 8
- Doornekamp: 6
- Wiltjer: 2
Ένας λόγος ακόμα δεν είναι άλλος φυσικά από το ανταγωνιστικό σε κάθε ένα από τα τρία μέρη του πρωτάθλημα (τίτλος, Ευρώπη, παραμονή). Κάθε μια λίγκα στον κόσμο πλην αλά ΝΒΑ πρωταθλημάτων χωρίς υποβιβασμούς είναι αναγκασμένες να είναι δύο και τριών ταχυτήτων, αλλά η ACB είναι η Premier League του μπάσκετ αφού όλοι μπορούν να χάσουν από όλους.
Από το 2005, καίριο σημείο για την παρουσία στην τελική τετράδα της EuroLeague, μέχρι και πέρυσι, στην Ισπανία υπάρχουν 5 διαφορετικοί πρωταθλητές (Real, Barcelona, Baskonia, Valencia και Malaga).
Στο ΝΒΑ, που διαθέτει άλλα μέτρα και άλλα σταθμά επιτρέποντας σε κάθε ομάδα να κατακτήσει το πρωτάθλημα μελλοντικά αν κινηθεί σωστά σε Draft και Free Agency, από το 2005 υπάρχουν μόλις 4 περισσότεροι (Spurs, Heat, Celtics, Lakers, Mavs, Warriors, Cavs, Raptors και Bucks)…
Κλείνοντας, οι Ισπανοί είναι πολλά περισσότερα από μια τυχερή και φιλοδιαιτητική ομάδα που αποκλείει την Ελλάδα όπου τη βρίσκει -όσο και αν μας… πονάει.
Είναι μια σχολή διαχείρισης υλικού, πρωταθλητισμού και επεκτατικής πολιτικής, η οποία σχετίζεται μεν τα χρηματικά ποσά που δε μπορούν εύκολα να δαπανηθούν σε άλλες χώρες της Γηραιάς Ηπείρου αλλά στριφογυρίζει γύρω από ζητήματα που άλλοι δεν αγγίζουν εύκολα.