Μπορεί τα πράγματα να δείχνουν πως ακολουθούν μια καλύτερη πορεία αναφορικά τόσο με την εκμετάλλευση του έμψυχου δυναμικού όσο και με τη δημιουργία καλύτερων σε σχέση με το παρελθόν συνθήκων, αλλά η αλήθεια είναι πως το γυναικείο μπάσκετ στη χώρα μας έρχεται καθημερινά αντιμέτωπο αφενός με την εν γένει υποτίμηση σε σχέση με το ανδρικό -και ό,τι αυτή με τη σειρά της συνεπάγεται- και αφετέρου με την παθογένεια του σεξισμού και των άσχημων περιστατικών που απορρέουν από μια εν γένει ακόμα βυθισμένη στα πατριαρχικά κακέκτυπα κοινωνία.
Το πιο θετικό όμως, δείγμα γραφής δεν είναι άλλο από την ύπαρξη της νεότερης γενιάς γηγενών αθλητριών και η αγωνιστική τους καθιέρωση τόσο στην εγχώρια Α1 όσο και στο εξωτερικό -και δη στο NCAA, όπου χτυπάει η καρδιά των ελληνικών prospects- με τις παραστάσεις, την έκθεση και τις εμπειρίες να τις θρέφουν για το αύριο πολύ γρήγορα και με συνέπεια.
Ένα από τα παιδιά της νέας αυτής γενιάς λοιπόν του ελληνικού γυναικείου γίγνεσθαι δεν είναι άλλη από την Αγγελική Βιντσιλαίου, η οποία έχει προλάβει σε μερικά μόλις χρόνια να περάσει από πολλά στάδια καθιέρωσης και έκθεσης, αφού τόσο με τους ΠΑΣ Γιάννινα και Χανιά όσο και με τον Παναθηναϊκό βρέθηκε με λεπτά, ρόλο και απαιτήσεις στην πλάτη της ήδη από τα 20 της χρόνια.
Όλα αυτά φυσικά έχουν επιφέρει και τη μεταγραφή της στο άκρως ανταγωνιστικό τουρκικό πρωτάθλημα και την Elazig, η οποία δίνει τη δική της μάχη για την παραμονή στην κατηγορία.
Η 23χρονη αθλήτρια -που πριν από μερικές ημέρες με μια καταπληκτική εμφάνιση της τάξης των 14 πόντων, 7 ριμπάουντ, 5 ασίστ και 2 κλεψιμάτων- μίλησε αποκλειστικά στο basketblog.gr για τα πάμπολλα προβλήματα πάσης φύσεως που αντιμετωπίζει μια γυναίκα σε ένα ανδροκρατούμενο σπορ, για το μήνυμα που θα έδινε σε ένα κορίτσι που ξεκινάει τώρα το μπάσκετ αλλά και για τη μεγάλη της αγάπη για αυτό.
Αναλυτικά:
-Από άποψη θέασης κοινού και media, το γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα είναι σε πολύ χαμηλότερο επίπεδο από το ανδρικό.
Είναι κάτι που σας ενοχλεί και σας προβληματίζει ή είναι μια κατάσταση που έχετε αναγκαστεί να ζείτε με αυτήν;
«Φυσικά και είναι κάτι που μας ενοχλεί και μας προβληματίζει .Όλοι όσοι ασχολούμαστε με τον χώρο του γυναικείου μπάσκετ παίκτριες, προπονητές παράγοντες έχουμε μάθει να ζούμε έτσι.
Δυστυχώς έχουμε αποδεχτεί την υπάρχουσα κατάσταση αφού οποιαδήποτε επιτυχία κι να φέρει το μπάσκετ γυναικών θα προβληθεί και θα συζητηθεί για μια εβδομάδα κι ύστερα πάλι στην αφάνεια.
Είναι ελάχιστοι οι φορείς που προβάλουν κι στηρίζουν την προσπάθεια μας κι αυτό ίσως δίνει μια ελπίδα ότι μπορεί να αλλάξει κάτι στο άμεσο μέλλον».
-Πώς βλέπεις το μέλλον του γυναικείου μπάσκετ στην Ελλάδα; Πιστεύεις ότι η έντονη περσινή κινητοποίησή του την περίοδο του lockdown ή η σταθερή παρουσία αθλητριών σε NCAA και Ευρώπη θα το ανεβάσει στα μάτια του μέσου θεατή;
«Το περσινό πρωτάθλημα στην Ελλάδα μας έφερε αντιμέτωπες με το μεγαλύτερο πρόβλημα που υπάρχει στον χώρο. Το γυναικείο μπάσκετ στην χώρα μας θεωρείται ερασιτεχνικό ακόμα και η Α1 γυναικών που αγωνίζονται διεθνείς και ξένες αθλήτριες. Κατά συνέπεια όπως αντιμετωπίζεται μια ομάδα U16 θα αντιμετωπιστεί και η Α1. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να αλλάξει.
Το μέλλον σίγουρα θα είναι δύσκολο. Πλέον αυτό που προβληματίζει τα παιδιά αλλά κυρίως τους γονείς είναι η επαγγελματική εξασφάλιση. Πρέπει να δοθούν κίνητρα ώστε να προσελκύσουμε τα παιδιά κι να πείσουμε τους γονείς ότι αν μια αθλήτρια έχει τα φόντα να παίξει σε υψηλό επίπεδο είναι καλό να αφοσιωθεί εκεί. Σίγουρα είναι τιμητικό έχουμε παίκτριες που αγωνίζονται χρόνια στα πολύ καλά πρωταθλήματα της Ευρώπης αλλά και στο κολεγιακό πρωτάθλημα, ωστόσο προϋπόθεση για να ανέβει στα μάτια του μέσου θεατή είναι αυτές οι αθλήτριες. να προβληθούν ακόμα περισσότερο για να τις μάθει ο κόσμος, κι να δει πως κάτι κάλο γίνεται ώστε να ασχοληθεί περισσότερο.
Αυτη τη στιγμή έχουμε αθλήτριες και προπονητές σε επίπεδο Εuroleague και αυτό είναι κάτι που μας τιμά όχι μόνο σαν μπάσκετ αλλά και σαν χώρα».
-Ποιο θα ήταν το μήνυμα/συμβουλή σου σε ένα κορίτσι που του αρέσει το μπάσκετ και ξεκινάει δειλά δειλά τα βήματά του σε αυτό;
«Σίγουρα κανένας δεν ξεκινάει να γίνει πρωταθλητής ή να παίξει εθνική ομάδα. Αυτό που θα έλεγα σε ένα νέο κορίτσι είναι να το διασκεδάζει γιατί πάνω απ΄ όλα το μπάσκετ είναι παιχνίδι κι έτσι. πρέπει να το βλέπουμε όλοι και όλες. Αν το διασκεδάζεις κι σου αρέσει να βρίσκεσαι μέσα στο γήπεδο αποκτάς εσωτερικά κίνητρα κι στόχους.
Το τελευταίο διάστημα βλέπουμε να παίρνουν το φως της δημοσιότητας πολλά δυσάρεστα γεγονότα που έχουν κυρίως ως αποδέκτες μικρά κορίτσια και γυναίκες.
Η συμβουλή μου λοιπόν θα ήταν να μην φοβάται ποτέ να μιλήσει ανοιχτά για οτιδήποτε την απασχολεί και φυσικά να έχει πάντα το θάρρος να στηρίζει τις επιλογές της κι να πιστεύει στα όνειρα της όσο ανέφικτα κι αν μοιάζουν για κάποιους».
-Τι δυσκολίες συνάντησες στην καριέρα σου που δύσκολα θα συναντούσε ένας άνδρας;
«Κάθε σεζόν που περνάει ακούω κι κάτι που να με ξαφνιάζει λίγο παραπάνω.
Υπάρχει σεξισμός και υποτίμηση αυτό είναι σίγουρο. Ακόμα δεν υπάρχει οικονομική εξασφάλιση κάτι που δεν ισχύει σε επίπεδο Α1 ανδρών. Στην Ελλάδα πολλές αθλήτριες, (κι αυτό είναι προς τιμήν τους) δαπανούν χρήματα τα οποία εξοικονομούν από άλλες δραστηριότητες για να παίξουν μπάσκετ.
Βέβαια το τελευταίο διάστημα βλέπουμε πως γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια στο χώρο μας από πολύ αξιόλογες αθλήτριες. του παρελθόντος ώστε να αναδείξουν κι να επιλύσουν τα προβλήματα που ταλανίζουν το γυναικείο εδώ και δεκαετίες».
-Τι κράτησε την αγάπη σου για το άθλημα ζωηρή;
«Όταν νιώσω ότι σε κάτι έχει επέλθει κορεσμός στρέφω το ενδιαφέρον μου αλλού.
Με το μπάσκετ δεν έχει έρθει αυτή η ώρα παρά τις δυσκολίες που έχω αντιμετωπίσει.
Αυτό ίσως να οφείλεται σε κάποιες πραγματικές φιλίες, σε ανθρώπους που συναναστράφηκα άλλα και στο γεγονός ότι με συνδέει με την παιδική μου ηλικία, κι αυτό γιατί κάθε φορά που φοράω το σορτσάκι νιώθω ότι είμαι η 13χρονη Αγγελική που πάτησε πρώτη φορά παρκέ καμιά φορά έχω κι τις ίδιες αντιδράσεις βέβαια».