Η αυτοκρατορία του Αθηναϊκού δείχνει πως βαδίζει προς το τέλος της αφού οι νταμπλούχες Ελλάδος δεν παρουσιάζονται το ίδιο… κυρίαρχες στο φετινό ελληνικό πρωτάθλημα. Η χθεσινή (βαριά) ήττα από τον Παναθηναϊκό (83-55) σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ισοπεδώσει την… ιστορία που έγραψε η ομάδα του Βύρωνα την τελευταία πενταετία, αλλά καταδεικνύει πως το λάθος της αποχώρησης του Γιώργου Ζευγώλη τον κατατρέχει.
Είχαμε γράψει, άλλωστε, κατά το παρελθόν (“Το λάθος του Αθηναϊκού”) πως η απομάκρυνση του έμπειρου τεχνικού μόνο χαμένο θα άφηνε στο τέλος τον Αθηναϊκό, ο οποίος έκτοτε αναγκάστηκε να καλύψει την “τρύπα” στον πάγκο του, μέχρι την πρόσληψη του Γιώργου Λειβάδη. Βέβαια, πρόδηλο είναι πως ο νέος τεχνικός των νταμπλούχων δεν ευθύνεται στο ελάχιστο για τις δύο συνεχόμενες ήττες που οδηγούν, όπως φαίνεται, στην απώλεια της πρώτης θέσης στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος.
Αυτό που πρέπει, πλέον, οι άνθρωποι του συλλόγου είναι να μην αφήσουν την προσπάθειά τους ημιτελή. Να μην “γκρεμίσουν” ό,τι έχτιζαν όλα αυτά τα χρόνια, αλλά να συνεχίσουν τον αγώνα τους προκειμένου να διατηρήσουν τον Αθηναϊκό σε υψηλό επίπεδο. Γιατί ο μεγαλύτερος εχθρός του είναι ο εαυτός του και ο φόβος να… εξελιχθεί σε ένα νέο Σπόρτιγκ, το οποίο τα τελευταία χρόνια βρίσκεται στην Α2 κατηγορία.
Η υποχρέωση της ΕΟΚ
Κοιτάζοντας, όμως, και την άλλη όψη του νομίσματος, θα μπορούσε κανείς να πει πως η (φυσιολογικά) φθίνουσα πορεία του Αθηναϊκού, σε συνδυασμό με την διαρκή άνοδο του Παναθηναϊκού και του Ελληνικού δίνει νέο ενδιαφέρον στην Α1 Γυναικών. Σε ένα πρωτάθλημα, το οποίο είχε εξελιχθεί… σε παράσταση για ένα ρόλο τα τελευταία χρόνια αφού η παντοδυναμία της ομάδας του Βύρωνα το είχε καταστήσει… βαρετό δεδομένου ότι ο Αθηναϊκός έκανε πάρτι σε κάθε αγώνα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Έτσι, η ΕΟΚ καλείται, πλέον, να εκμεταλλευτεί την ραγδαία αύξηση του ανταγωνισμού και να δώσει την ευκαιρία στους ήδη υπάρχοντες χρηματοδότες να συνεχίσουν να παλεύουν για την βελτίωση του επιπέδου και (γιατί όχι;) να έλθουν νέοι επενδυτές που θα καταστήσουν το ελληνικό πρωτάθλημα ακόμα πιο ανταγωνιστικό και ενδιαφέρον.
Σίγουρα πρόκειται για κάτι που μοιάζει… μακρινό, αλλά αυτή τη φορά η ΕΟΚ οφείλει να αδράξει την ευκαιρία που της παρουσιάζεται και να μην το αφήσει στην τύχη του…