Ο Αμερικανός συγγραφέας, Μαρκ Τουέιν, έλεγε ότι «ο φόβος του θανάτου συνοδεύεται από φόβο για τη ζωή. Ένας άνθρωπος που ζει ολοκληρωτικά, είναι έτοιμος και να πεθάνει». Η Λίζα Κλίμονς, πάντως, μάλλον το εφαρμόζει αντίθετα. Γιατί ένας άλλος θάνατος ήταν εκείνος που της έμαθε να ζει και να γελά με την ψυχή της. Η νέα παίκτρια της γυναικείας ομάδας μπάσκετ του ΠΑΟΚ, βλέπετε, φρόντισε να δώσει νόημα στην γεμάτη σωματικό και ψυχικό πόνο ζωή της, που την έφερε στην Ελλάδα. Η 22χρονη και ύψους 1,89μ. Αμερικανίδα φόργουορντ θα βρεθεί στην Πυλαία αμέσως μετά την αποφοίτησή της από το πανεπιστήμιο Περντιού, έχοντας κατορθώσει να βρει το χαμόγελό της, παρά τις προσωπικές ατυχίες της…
Η Κλίμονς πέρασε μία κολεγιακή τετραετία με συχνές βόλτες στα ιατρεία, καθώς κατά την διάρκειά της ταλαιπωρήθηκε από σχισμένο επιχείλιο χόνδρο στο δεξί ώμο της, πέρασε δύο χειρουργικές επεμβάσεις για κάταγμα στο αριστερό πόδι, υπέφερε από κάταγμα κόπωσης επίσης στο αριστερό της πόδι, ενώ δεν έλειψαν και τα προβλήματα σε ισχίο και μέση… Μονάχα που πλέον γελά με όλα αυτά, αφού αφενός δεν την επηρεάζουν στο γήπεδο, καταγράφοντας μ.ο. 9,1π.-7ριμπ. (ρεκόρ καριέρας ο δεύτερος αριθμός) σε 27′ στην περσινή, 4η και τελευταία πανεπιστημιακή σεζόν της. Και αφετέρου διότι είναι άλλος ο πόνος που «σημάδεψε» τη ζωή της.
Στις 4 Οκτωβρίου 2013, ο μνηστήρας της, Τζόνι Λι Άπσοου, δολοφονήθηκε έπειτα από πυροβολισμούς στο διαμέρισμά του στο Φορτ Ουέιν…Η κόουτς του Περντιού, Σάρον Βέρσιπ, θυμάται ότι «παρά τον θρήνο της, η Λίζα δεν έχασε ούτε μία προπόνηση! Έστω κι αν μέσα στο γήπεδο ήταν σαν ένα ζόμπι που απλώς περπατούσε…». Η Βέρσιπ και οι παίκτριές της αποφάσισαν να «χρίσουν» την Λίζα αρχηγό και η ίδια εξήγησε σε περσινή συνέντευξή της στην εφημερίδα «Indy Star» πως «ο Τζόνι Λι ήταν συνέχεια στο μυαλό μου και δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ σε τίποτα. Όμως η οικογένεια και η ομάδα μου με έκαναν να καταλάβω πως για να χαμογελάσω ξανά πρέπει να βρω τον εαυτό μου».
Η Κλίμονς επισήμανε ότι «η καλύτερη συμβουλή που άκουσα ήταν ότι ”δεν μπορείς να παρατάς το όνειρό σου, γιατί το μπάσκετμπολ ήταν και όνειρο του Τζόνι σου”». Προσθέτοντας πως «κάποια στιγμή καταλαβαίνεις πως στον κόσμο θα υπάρχει ένας άλλος που θα πονάει περισσότερο από εσένα. Η αλήθεια είναι ότι σκέφτηκα να παρατήσω το κολέγιο και το μπάσκετμπολ. Όμως διαπίστωσα πως στο παρκέ, εκτός από την πολύτιμη βοήθεια συμπαικτριών, προπονητών και της οικογένειάς μου, έβγαλα όλο τον θυμό μου για τον χαμό του Τζόνι Λι μέσα στις 4 γραμμές. Απλώς έτρεχα, σκόραρα και καμία φορά έκανα κι ένα σκληρό φάουλ! Η μπάλα έγινε η διαφυγή μου».
Η νέα παίκτρια του ΠΑΟΚ δήλωσε επίσης στην περσινή συνέντευξή της πως «με τον Τζόνι Λι παίζαμε αντίπαλοι και με κέρδιζε συνέχεια. Ωστόσο, δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη και μοναδική φορά που τον νίκησα και το ”πλήρωσε” πολύ ακριβά. Tο πικάρισμα δεν είχε τελειωμό για καιρό». Καταλήγοντας ότι «όταν έμαθα από συγγενείς του ότι σκόπευε να μου κάνει έκπληξη και να μου ζητήσει να παντρευτούμε, άρχισα να μισώ τις εκπλήξεις. Αλλά τον θυμάμαι πια με χαμόγελο και με κίνητρο να κυνηγήσω τα όνειρά μου. Και χαμογελώ για να μην κλαίω». Άλλωστε, η Αγγλίδα συγγραφέας Βιρτζίνια Γουλφ είχε γράψει πως «συχνά πρέπει να πεθάνει κάποιος για να εκτιμήσουμε οι υπόλοιποι την αξία της ζωής». Η Λίζα συνεχίζει να ονειρεύεται στα παρκέ, με πρώτο επαγγελματικό προορισμό την Ελλάδα, το μόνο ανεκπλήρωτο όνειρο της Κλίμονς είναι πως ακόμη η αστυνομία δεν έχει διαλευκάνει την δολοφονία του μνηστήρα της…