Α, όλα κι όλα, η φωτογραφία είναι τέχνη. Ακόμα κι όταν απαθανατίζει έργα τέχνης (όπως το χθεσινό) ανθρώπων, ή… θεϊκά κορμιά (όπως πράττουμε συνήθως). Αυτή τη φορά έχει ακόμα πιο έντονο το καλλιτεχνικό στοιχείο, αφού υπάρχουν όμορφοι χρωματισμοί (βοηθά λίγο και το μαλλί, που πάντως δεν το συστήνω στη Σοφία και γενικότερα στις φίλες μου), αλλά και ένα… τοπίο στην ομίχλη.
Η αισθητική του χώρου δεν αφαιρεί τίποτα από την ομορφιά του “μοντέλου“. Το αντίθετο προσθέτει μια πινελιά τέχνης, που κάνει τη φωτογραφία ακόμα πιο ενδιαφέρουσα.
Α, ρε κέφια σήμερα. Αύριο θα σας πετάξω μια φωτογραφία με… νεκρή φύση (κι ένα ολοζώντανο “μωράκι” στο κέντρο) να… ισιώσουμε.