Έχω χάσει το μέτρημα, αλλά ποιος μετράει; Άλλη μια μέρα περνάμε στην παραλία, τα κορίτσια μου κι εγώ (συνέχισε να ζηλεύεις Σοφία). Κι αφήστε εμένα, οι φιλενάδες μου εξακολουθούν να εντυπωσιάζουν, χωρίς να κάνουν κάτι ιδιαίτερο.
Αρκεί να απλώσουν το υπέροχο κορμί τους σε μια ξαπλώστρα και αυτό είναι όλο. Για τα υπόλοιπα αναλαμβάνει η… φύση. Τα αγόρια προσπαθούν να μας πείσουν ότι κοιτάζουν κάπου αλλού, αλλά τυχαία το βλέμμα τους καρφώνεται πάνω στα μαυρισμένα κορμιά των κοριτσιών, που εξακολουθούν να απολαμβάνουν τις διακοπές τους…