Αδειάζουν οι παραλίες και είναι στενάχωρο το θέαμα. Εκεί που έβλεπες γεμάτες ξαπλώστρες, τώρα είναι λίγοι οι τυχεροί, που εξακολουθούν να απολαμβάνουν τις διακοπές τους. Κι όχι τίποτ’ άλλο, αλλά μέχρι την Κυριακή θα υπάρχει -έστω και λίγος- κόσμος. Μετά, μην μας είδατε.
Στην Αθήνα αρχίζουν να γεμίζουν οι πολυκατοικίες, να μειώνονται οι θέσεις πάρκινγκ, η ζωή ξαναβρίσκει τους ρυθμούς της. Όχι, δεν μας αρέσει καθόλου. Στα όρια της μελαγχολίας είμαστε, εξ ου και το μαυροντυμένο (δεν το λες) κορίτσι μας.
Δεν λέω ακόμα “άντε και του χρόνου“. Το αρνιέμαι πεισματικά…