Κανονικά αυτή τη φωτογραφία θα έπρεπε να την αφήσω για την τελευταία ημέρα των διακοπών, αλλά κάτι το ότι ως τότε δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί, κάτι η μελαγχολία σε συνδυασμό με το ηλιοβασίλεμα, δεν μπόρεσα να κρατηθώ. Το ύφος της Αλεξάντρα Τζένις φέρνει κάτι σε μελαγχολία, αλλά και κάτι σε ρομάντζο με τον ήλιο που δύει να την “σκεπάζει“.