Το όνομά του συνδυάστηκε -κι όχι άδικα- με το Ρέθυμνο. Οταν το πήρε από το χεράκι στη Γ’ Εθνική και το εκτόξευσε έως την Α2, με συμμετοχή σε τελικό Κυπέλλου, ως την τετράδα της Α1 και… τούς κούφανε όλους. Ο Στέργιος Κουφός, που παρακάτω παραθέτουμε μερικές από τις σκέψεις που διατύπωσε στο basketblog, είναι ξανά στα μέρη μας λοιπόν, για την ακρίβεια σε γνώριμα λημέρια για εκείνον, στον Χολαργό, καθώς ναι μεν αναλαμβάνει -και τυπικά από σήμερα που ντεμπουτάρει κόντρα στον Πανιώνιο– την ευθύνη της τεχνικής ηγεσίας της ομάδας της Α2, αλλά συν τοις άλλοις, εκεί είναι και το πραγματικό του σπίτι. Οχι τώρα.
Από πάντα. Και επειδή οι παλαιότεροι θα θυμούνται, αναφέρουμε και για τους νεότερους πως ο 52χρονος σήμερα τεχνικός, που έκανε θραύση μέχρι και το Κατάρ με την Αλ Ραγιάν, σαρώνοντας τους τίτλους, εγχώριους (νταμπλ) και μη (φιναλίστ στο πρωτάθλημα Κόλπου, κατάκτηση Arab Club Championship), μαθαίνοντας τους ντόπιους μπάσκετ, με τους Ελληνες συνεργάτες του. Την προηγούμενη διετία, αρχές της δεκαετίας του ’90, ως παίκτης του ιστορικού Παπάγου, ήταν παράλληλα και προπονητής στον γειτονικό Χολαργό. Στα πρώτα του βήματα στους πάγκους, ως ομάδα τότε της Δ’ ΕΣΚΑ, που την ανέβασε στην Α’ ΕΣΚΑ. Ειδικότητά του να ανεβάζει επίπεδο ομάδες, αλλά και παίκτες, όπως σπεσιαλιτέ του είναι το γρήγορο, θεαματικό και με πολλά τρίποντα παιχνίδι. Οσα… δεχτώ, αλλά ας βάλω περισσότερα. Το δόγμα του που άφησε στίγμα κι εποχή στο Ρέθυμνο, ακόμη συζητείται.
Ε, κάτι τέτοιο λοιπόν οραματίζεται για τον Χολαργό, τόσο ο ισχυρός άνδρας του σωματείου, Γιώργος Δρόσος, με τον οποίο ήταν συμπαίκτες στον Παπάγου, κάτι τέτοιο θέλει και ο καθηγητής, Κώστας Τούτουζας, επίσης προσωπικός φίλος του κόουτς Κουφού και άνθρωπος του συλλόγου. Ενα πλάνο, τουλάχιστον, τριετίας, για να δουν ότι ο κόπος και μαζί τα μπόλικα λεφτά που πέφτουν, καιρό τώρα στην ομάδα, δεν πάνε στράφι. Ο Στέργιος Κουφός, που φυσικά αγαπήθηκε από όπου και αν πέρασε ως παίκτης ή κόουτς, από τον Παπάγο, τον Χολαργό, το Κορωπί, την Καλογρέζα, ως την Δάφνη, τον Απόλλωνα Πάτρας, τον Δούκα, τον Ιωνικό και βέβαια τον Ηλυσιακό, με τον οποίο δέθηκε εξίσου. Αλλού η σχέση κράτησε περισσότερο, αλλού όχι.
Το μεγάλο… στοίχημα
Το 1995 η… ιστορία με τον Χολαργό είχε ξανά κι άλλο επεισόδιο. Σάς προϊδεάσαμε. Δεν είναι τυχαία η σχέση Κουφού-Χολαργού. Τότε λοιπόν, προ 20ετίας και… βάλε, όταν ανέβηκε στην Α1 με τον Παπάγο, μετακόμισε στον Χολαργό, για λίγο είναι η αλήθεια, ως παίκτης-προπονητής, στην Α’ ΕΣΚΑ. Και να πού τώρα όλα ξαναγίνονται όπως κάποτε. Κουφός και Χολαργός πάλι μαζί, σμίγουν. «Οι επόμενοι πέντε μήνες δεν είναι το στοίχημα για μένα και τον Χολαργό και την διοίκηση. Δεν έρχομαι για ένα προσωρινό αποτέλεσμα. Ερχομαι, με την λογική ότι τα βάζουμε όλα κάτω, με την μορφή ενός καλού, πολυετούς πλάνου, ώστε η ομάδα να αφήσει κάτι σημαντικό. Αυτές ήταν οι αμοιβαίες υποσχέσεις που έχω με τους ανθρώπους, τους οποίους σέβομαι κι εκτιμώ. Είναι ιδιαίτερη τιμή να γυρίζω σπίτι μου, στις ρίζες μου. Να χτίσουμε κάτι καλό, αυτό είναι το ζητούμενο».
Τα λόγια του κόουτς στο basketblog, όσο να είναι, έχουν μεγάλη σημασία, για έναν προπονητή, που δεν δίστασε και για αρκετό διάστημα να μείνει εκτός του πεδίου δράσης του. Δηλαδή μακριά από τους πάγκους. Ακόμη και αν υπήρξαν κρούσεις από ομάδες με μέγεθος και κύρος, σαν τον Ηρακλή ή την ΑΕΚ, τα προηγούμενα χρόνια. Ο ίδιος θέλει πάντα να είναι σίγουρος γι’ αυτό που θα κάνει. Αλλωστε, μια μακρά σχέζη ζωής, όπως με το Ρέθυμνο, λογικό κι επόμενο, ήθελε χρόνο να ξεπεραστεί. Οχι πως θα ξεχαστεί ποτέ.