Ο Εμίρ Σουλεϊμάνοβιτς θα αγωνίζεται στο Μπιλμπάο από την νέα σεζόν καθώς, στις 16 Αυγούστου, οι Βάσκοι ανακοίνωσαν την απόκτηση του Βόσνιου φόργουορντ για τα επόμενα δύο χρόνια. Πίσω όμως από τον χαμογελαστό Εμίρ κρύβεται μία ιστορία ιδιαίτερα δραματική και επώδυνη με τα πρώτα χρόνια της ζωή του να εξελίσσονται στην Σρεμπρένιτσα.
Ο Εμίρ γεννήθηκε στις 13 Ιουλίου 1995 σε ένα δάσος έξω από την πόλη της Σρεμπρένιτσα. Η μητέρα του, Βαχντέτα Σουλεϊμάνοβιτς, είχε φυγαδευτεί μαζί με άλλες γυναίκες και παιδιά στο δάσος λίγα χιλιόμετρα μακριά από την πόλη, μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του Εμίρ, Σεμίρ, ο οποίος ήταν μόλις 2 ετών.
Κάτω από αντίξοες συνθήκες, Εμίρ είδε το… πρώτο φως μέσα από τους καπνούς, την καταστροφή και την ανθρώπινη βαρβαρότητα. Ο πατέρας του, Νετζάντ Σουλεϊμάνοβιτς, πολεμούσε στην πρώτη γραμμή του μετώπου, 40 χιλιόμετρα από την μαρτυρική Σρεμπρένιτσα.
Κάπου εδώ θα κάνουμε μία μικρή παρένθεση καθώς αξίζει μία μικρή αναδρομή στην γενοκτονία που συντελέστηκε στην πόλη κατά την διάρκεια του εμφυλίου της Γιουγκοσλαβίας.
Ο ΣερβοΒοσνιακός στρατός πολιορκούσε για περίπου 3 χρόνια την Σρεμπρένιτσα με επικεφαλή τον αργότερα καταδικασμένο για εγκλήματα πολέμου, Μλάτκο Ράντιτς. Τα πρώτα χρόνια, ο στρατός, που αποτελούταν κυρίως από Σέρβους Εθνικιστές, επιτέθηκε σε χωριά και περιοχές γύρω από την πόλη , που κατοικούσαν Μουσουλμάνοι.
Η προσφιλής τακτική ήταν να καλεί τους κατοίκους να παραδώσουν τα όπλα τους και στην συνέχεια τους εκτελούσε με το πλήθος αυτών να μην αντιστέκονται στα στρατεύματα του Σερβοβοσνιακού στρατού.
Στις 11 Ιουλίου του 1995, η Σρεμπρένιτσα έπεσε και μαζί της έφερε μία από τις χειρότερες σφαγές, μετά τα εγκλήματα που συντελέστηκαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Υπολογίζεται ότι πάνω από 8.000 άνδρες και παιδιά σφαγιάστηκαν στην μαρτυρική πόλη, ενώ 25.000 με 30.000 γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι διαχωρίστηκαν από τις οικογένειες τους και τράπηκαν σε φυγή ώστε να γλυτώσουν από το μένος τον τότε συμπατριωτών τους.
Μετά από αυτήν την μικρή παρένθεση,επιστρέφοντας στον Εμίρ Σουλεϊμάνοβιτς, ο πατέρας του, Νετζάντ, πήρε άδεια για να μπορέσει να δει τον νεογέννητο γιο του 13 μέρες, αφότου είχε γεννηθεί. Ο Νετζαντ κατευθύνθηκε προς το δάσος, στο οποίο είχαν καταφύγει τα γυναικόπαιδα και κατάφερε να δει για πρώτη φορά τον Εμίρ.
Παρόλα αυτά, το μαρτύριο δεν είχε είχε τελείωσε για τον πατέρα του Εμίρ, ο οποίος αιχμαλωτίστηκε από τα Σερβοβοσνιακά στρατεύματα και διαχωρίστηκε εκ νέου από την γυναίκα του, Βαχντέτα, και τα δύο παιδιά του. Ο πατέρας του άσου της Μπιλμπάο φυλακίστηκε για περίπου 250 μέρες σε στρατόπεδο της πόλης, Μιτρόβιε Πόλιε. Εκεί πέρασε 4 βασανιστικούς μήνες μέχρι να να μεσολαβήσει ο Ερυθρός Σταυρός και να ελευθερωθούν όλοι οι αιχμάλωτοι.
Στην συνέχεια, πολλοί Βόσνιοι διέφυγαν σε άλλες χώρες ως πρόσφυγες με την οικογένεια Σουλεϊμάνοβιτς να ενώνεται ξανά στην πόλη Σουβασκίλα, 281 χιλιομέτρα βόρεια του Ελσίνκι της Φιλανδίας. Ο Εμίρ και οι οικογένεια του είχε καταφέρει να ξεφύγει από την βαρβαρότητα του αδελφοκτόνου πολέμου της Γιουγκοσλαβίας, όμως το δράμα τους δεν τελείωσε εκεί.
Δυστυχώς, η μητέρα του Εμίρ, Βαχντέτα Σουλεϊμάνοβιτς,«έφυγε» εντελώς ξαφνικά από την ζωή στις 17 Δεκεμβρίου του 2000, ενώ ήταν μόλις 30 χρονών. Τα δύο παιδιά και ο Νετζάντ στερήθηκαν ακόμη ένα ακόμη κομβικό κομμάτι της ζωής τους, πέρα από την πατρίδα τους. Ο πατέρας του Εμίρ και του Σεμίρ, όμως δεν τα παράτησε.
Ο Νετζάντ έκανε τα πάντα για να εξασφαλίσει το καλύτερο δυνατό μέλλον για τα παιδιά του και η αλήθεια είναι ότι, παρά τις αντιξοότητες, τα κατάφερε. Ο Εμίρ μέχρι τα δέκα του χρόνια ασχολούταν κυρίως με το ποδόσφαιρο, αλλά από τότε που έπιασε στα χέρια του την.. πορτοκαλί μπάλα βρήκε την πραγματική του αθλητική κλίση.
Παράλληλα, το 2007, η σφαγή της Σρεμπρένιτσα αναγνωρίστηκε ως γενοκτονία από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, ενώ οι υπαίτιοι της είχαν καταδικαστεί για τα εγκλήματα πολέμου που είχαν διαπράξει. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του προέδρου του δικαστικού σώματος Φουάντ Ριάντ, που ανέλαβε την δίκη για τα εγκλήματα που συνέβησαν κατά την διάρκεια του εμφυλίου της Γιουγκοσλαβίας, ο οποίος τόνισε ότι «αυτές είναι σκηνές από την κόλαση γραμμένες στις πιο σκοτεινές σελίδες της ιστορίας του ανθρώπινου γένους».
Ο Εμίρ και η οικογένεια του είχε επιβιώσει της κόλασης, στην οποία ουσιαστικά γεννήθηκε και μάλιστα ως έφηβος, ο Σουλεϊμάνοβιτς κατάφερε να βρεθεί στο μπασκετικό προσκήνιο καθώς αναδείχθηκε καλύτερος νέος παίκτης στην περιοχή του και κλήθηκε στην Εθνική U16 της Φιλανδίας. Το 2011 συμμετείχε στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Β’ κατηγορίας της Στρούμιτσα και τράβηξε τα βλέμματα των σκάουτερ της Ολίμπιας Λουμπλιάνας.
Οι Σλοβένοι τον έκαναν δικό τους και έτσι ξεκίνησε η πορεία του νεαρού Εμίρ στον επαγγελματικό αθλητισμό. Στην συνέχεια αγωνίστηκε στην Μπαρτσελόνα,όπου ωρίμασε αγωστικά, ενώ φόρεσε και της φανέλες της ιταλικής Ορλαντίνα, της Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ, της Φουενλαμπράδα και την Μπρεογκάν.
Πριν από περίπου μία βδομάδα, υπέγραψε στην νεοφώτιστη Μπιλμπάο, που επέστρεψε στην ACB, μετά από ένα χρόνο απουσίας.
Ο Εμίρ στα 24 του χρόνια πλέον, αγωνίζεται στην Εθνική Βοσνίας/Ερζεγοβίνης, ενώ όταν έχει τον απαραίτητο χρόνο παρευρίσκεται στο ετήσιο μνημόσυνο για τα θύματα της Σρεμπρένιτσα, το οποίο λαμβάνει χώρα στο κοιμητήριο Ποτοτσάρι. Όσο καιρός και να περάσει άτομα που έζησαν κατά οποιοδήποτε τρόπο την φρικαλεότητα του πολέμου, δεδομένα είναι πολύ δύσκολο να επουλώσουν τα τραύματα, που άφησε στην ψυχή τους.
Σίγουρα, όμως η ιστορία του Εμίρ Σουλεϊμάνοβιτς μας δείχνει ότι ακόμη και από το πιο …σουβλερό αγκάθι μπορεί να βγει ρόδο.
Πηγές
The International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia,2001