Ο Παναθηναϊκός, φαίνεται πως δεν πτοήθηκε, από το γεγονός ότι η πρότασή του για έξι ξένους στο ελληνικό πρωτάθλημα, δε θα ισχύσει για μερικούς μήνες, όντας υποχρεωμένος να περιμένει μέχρι το δεύτερο γύρο, για να θέσει σε εφαρμογή αυτό το σχέδιο. Η απόκτηση του Κέι Σι Ρίβερς, έρχεται να δείξει για τους «πράσινους», αφενός τη συνέχεια της προσπάθειας τους να ενισχύσουν ακόμη περισσότερο το ρόστερ που θα έχει στα χέρια του ο Αργύρης Πεδουλάκης, τοποθετώντας κυρίως στη θέση «3» έναν παίκτη με τα προσόντα που ο Έλληνας κόουτς επιθυμεί, αφετέρου τη διάθεσή τους να κάνουν υπομονή, ακόμη κι αυτή κοστίζει.
Το κόστος, ασφαλώς, με τα υπάρχοντα δεδομένα, είναι η αφαίρεση ενός ξένου από τη λίστα για το ελληνικό πρωτάθλημα. Αν ο Πεδουλάκης δεν έχει σκοπό να απομακρύνει έναν εκ των Φελντέιν και Γκιστ, με τους Τζέιμς και Σίνγκλετον να έχουν αποκτηθεί πρόσφατα, τότε οφείλει να προβεί σε αυτόν το συμβιβασμό. Πριν, όμως, φτάσουμε μέχρι εκεί, αξίζει να αναφέρουμε το πόσο ενδιαφέρουσα είναι η ζωή του Κέλβιν Κρέσουελ Ρίβερς, γνωστός με τα αρχικά «K.C.». Μία ιστορία με συγγένειες που έχουν σχέση με το «τριφύλλι» και με νομικές περιπέτειες…
Αποφοιτήσας από το κολλέγιο του Κλέμσον, ύστερα από τέσσερα χρόνια σπουδών σε αυτό, ο Ρίβερς δεν καταφέρνει να εισέλθει μέσω του draft στο «μαγικό κόσμο» του ΝΒΑ και αναγκάζεται να ξεκινήσει από την ηλικία των 22 ετών, το ευρωπαϊκό του ταξίδι. Ως παίκτης της Λατίνα στη δεύτερη κατηγορία του πρωταθλήματος Ιταλίας, πραγματοποιεί απίστευτες εμφανίσεις, με μέσο όρο 24.5 πόντων και 5.7 ριμπάουντ ανά αγώνα και παίρνει στο τέλος της σεζόν «προαγωγή» για την Μπενετόν Τρεβίζο. Θα μετεγγραφεί σε ιταλική ομάδα, ξανά στα μέσα μίας αγωνιστικής περιόδου και συγκεκριμένα της αμέσως επόμενης, όταν μετά από τα εξίσου καλά του παιχνίδια με τη Ροάν στη Γαλλία, ολοκληρώνει το έτος 2010-2011 στην Μπολόνια.
Η καριέρα του, βρίσκεται σε εξαιρετική πορεία, καθώς στους μέσους όρους του καταγράφει μόνιμα διψήφιο αριθμό πόντων. Ακόμη και στη Λοκομοτίβ Κουμπάν, είναι πρωταγωνιστής και το νούμερο γίνεται μονοψήφιο, όταν και οι απαιτήσεις μεγαλώνουν στην Χίμκι τη σεζόν 2012-2013, αν και οι 9.6 πόντοι στην Ευρωλίγκα και οι 8.6 πόντοι ανά παιχνίδι στη VTB League, δεν είναι λίγοι.
Είναι ξεκάθαρο, πως ψάχνει τρόπο να επιστρέψει στην πατρίδα του, για να παίξει σε ομάδα του ΝΒΑ, αλλά αντί αυτού, μετακομίζει στην Αναπτυξιακή Λίγκα και τους Ρίνο Μπίγκχορνς. Έχοντας 15.8 πόντους, 4 ριμπάουντ και 2.2 ασίστ ανά αγώνα, η «αφυδατωμένη» από ευρωπαϊκούς τίτλους Ρεάλ Μαδρίτης, τον καλεί να συμμετάσχει στην πρόκληση, που την ήθελε να φτάσει στην κατάκτηση της Ευρωλίγκα, μέσω του Final Four που διεξαγόταν στην έδρα της.
Οι 6.7 πόντοι με 1.5 ριμπάουντ ανά ματς στην Ευρωλίγκα τον αδικούν, καθώς αποτελεί «καταλύτη» της ομάδας, ιδιαίτερα στην εξαιρετική άμυνα που έχει παίξει σε όλη τη διάρκεια της σεζόν, «στραγγαλίζοντας» και τον Ολυμπιακό στον τελικό. Οι «ερυθρόλευκοι» υποτάχθηκαν και ο Ρίβερς είναι από τους πρωταγωνιστές της «Βασίλισσας», που ξανακερδίζει το «στέμμα» της εντός κι εκτός συνόρων, με τον ίδιο να κερδίζει μέσα σε μία χρονιά τέσσερις τίτλους, από εκεί που δεν είχε γευτεί ποτέ την χαρά αυτή!
Το συμβόλαιό του, πάντως, δεν ανανεώνεται και η Μπάγερν βρίσκει την ευκαιρία να τον φέρει στο Μόναχο. Ο ίδιος, παρότι είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής της στην Ευρωλίγκα, με 10.8 πόντους και 43.1% στα τρίποντα (υψηλότερο ποσοστό καριέρας), προειδοποιεί πως η συνέχεια του στην ομάδα, εξαρτάται από τη συνέχεια αυτής στη διοργάνωση.
«Σφαλιάρα» από τον Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι, οι «Βαυαροί» δεν περνούν στο Top-16 κι αυτός παίρνει ξανά στο δρόμο προς τη Μαδρίτη. Μπορεί να χρειάζεται καιρό για να «εγκλιματιστεί» ξανά, αλλά βοηθά τη Ρεάλ έστω να διατηρήσει τα κεκτημένα εντός Ισπανίας, έχοντας στερήσει για δύο χρόνια κάθε τίτλο από τη «μισητή» αντίπαλο, την Μπαρτσελόνα.
Κάπου εκεί, η καταλανική ομάδα ανακαλύπτει μία περίεργη υπόθεση και κατηγορεί τον Ρίβερς για κατοχή παράνομου διαβατηρίου. Η κατηγορία αυτή έχει βάση, καθώς αν διαβάσει κανείς προσεκτικά το έγγραφο, με το οποίο αποκτά διαβατήριο της Ισημερινής Γουινέας (αποκαλείται διαβατήριο «Κοτονού», καθώς είχε υπογραφεί σχετική σύμβαση στην πόλη του Μπενίν), ώστε να μην απασχολεί θέση Αμερικανού στη Ρεάλ (μεταξύ των 4 ξένων, επιτρέπονται δύο Αμερικανοί και δύο «Κοτονού»), ο πρόξενος είναι ένας κύριος, ονόματι Άλντο Νταρίο Χερτσχόρεν Ναϊστάτ. Μόνο που η Γουινέα, δεν έχει πρόξενο στη Μαδρίτη, ενώ ο τελευταίος της πρόξενος στην Ισπανία, που έδρευε στα Κανάρια Νησιά, ο Σουχαΐλ Μακαρέμ Ουατίεντιν, απεβίωσε το 2013, πριν δηλαδή πάρει το διαβατήριο ο Ρίβερς, στις 26/9/2014.
Ο αργεντίνικης υπηκοότητας Άλντο Νταρίο μάλιστα, που εμφανίζεται ως πρόξενος της Γουινέας, είχε διαβατήριο της χώρας από το 2008, το οποίο προφανώς είχε λήξει πριν την έκδοση διαβατηρίου στον Ρίβερς, καθώς δεν έχει προχωρήσει σε πράξη ανανέωσής του. Για την ιστορία, πάντως, χάρη σε αυτές τις κινήσεις, ο Ρίβερς έπαιξε στο Σούπερ Καπ Ισπανίας, όπου η Ρεάλ κέρδισε την Μπαρτσελόνα.
Μετά από όλο αυτόν τον «σάλο» βέβαια, η υπόθεση ανανέωσης δυσκόλεψε για τον Ρίβερς στη Ρεάλ. Κάπως έτσι, ο Παναθηναϊκός βρίσκει την ευκαιρία και τον φέρνει στις τάξεις του, με τις διαπραγματεύσεις να φτάνουν άμεσα σε συμφωνία και τον αθηναϊκό σύλλογο να προσθέτει ακόμη έναν εξαιρετικά ποιοτικό παίκτη στην περιφέρεια του. Πρόκειται, όμως, για τον ανιψιό ενός παλιού του γνωρίμου.
Ο λόγος γίνεται για τον Μπάιρον Ντίνκινς, ο οποίος είχε έρθει στην χώρα μας το 1995, για λογαριασμό του Πανιωνίου, με τις τρομερές του εμφανίσεις υπό τις οδηγίες του Ντούσαν Ίβκοβιτς, να τον οδηγούν στον Παναθηναϊκό. Μπορεί στους «πράσινους» να μην έφτασε σε αντίστοιχα στάνταρ, αλλά έμεινε ως ακόμη μία ξεχωριστή περίπτωση Αμερικανού που πέρασε από το ελληνικό πρωτάθλημα, αγωνιζόμενος για τον Ηρακλή και το Περιστέρι. Ο νυν προπονητής του σχολείου Κάρμελ Κρίστιαν, άλλωστε, είχε αναδειχθεί δύο φορές κορυφαίος πασέρ της Α1 κατηγορίας, ξεχωρίζοντας για τη μνημειώδη σταυρωτή του ντρίμπλα, το αξιόπιστο μακρινό σουτ και την εξαιρετική αντίληψη του παιχνιδιού.
Στο «τριφύλλι», ασφαλώς, περιμένουν από ένα άλλο μέλος της οικογένειας που ενέταξαν στο δυναμικό τους, να προσφέρει πιο αποφασιστικά, στην κατάκτηση των στόχων τους, έχοντας ήδη δηλώσει δυναμικά το «παρών», μέσω του μεταγραφικού «παζαριού»…