Ακόμα κι αν έχει γεννηθεί κάποιος τη δεκαετία του ‘90 ή ακόμα και τον 21ο αιώνα, αποκλείεται να ασχολείται με το μπάσκετ και να μην έχει ακούσει ποτέ για το “τρένο των Αμπελοκήπων”. Την ομάδα-θαύμα στις αρχές των 90s που ανέβηκε πέντε κατηγορίες σε ισάριθμα χρόνια και πήγε από τη Β’ ΕΣΚΑ μέχρι την Α1. Την παρέα του Καλαφατάκη, του Σταυρακόπουλου, του Φλώρου, του Παναγιωταράκου και των άλλων παιδιών, που θα μας απασχολήσει στο 3ο μέρος του basketblog.gr για τις μεγάλες ομάδες του παρελθόντος…
Η αφετηρία της ιστορικής πορείας των Αμπελοκήπων βρίσκεται στο καλοκαίρι του 1989. Λίγο καιρό μετά τον υποβιβασμό στη Β’ ΕΣΚΑ η διοίκηση αποφάσισε να κάνει πλήρη ανανέωση και να βασιστεί επί της ουσίας στο παιδικό και στο εφηβικό της τμήμα. Με προπονητή (από τη σεζόν 1987-88) τον Γιώργο Καλαφατάκη και μαγιά μία χαρισματική γενιά νεαρών παικτών, οι Αμπελόκηποι μπήκαν στη σεζόν 1989-90 ως μία από τις επικρατέστερες ομάδες για υποβιβασμό, αλλά στο τέλος κατόρθωσαν να ανέβουν, κατακτώντας παράλληλα και το πρωτάθλημα.
Το ίδιο συνέβη και την επόμενη χρονιά. Ουδείς υπολόγιζε τους Αμπελόκηπους και τα 15-16χρονια παιδαρέλια του “Καλάφα” στην Α’ ΕΣΚΑ. Κατέκτησαν όμως πάλι το πρωτάθλημα και ανέβηκαν για πρώτη φορά στη Γ’ Εθνική. Κάπου εκεί οι Αμπελόκηποι το είδαν πιο σοβαρά. Αποφάσισαν να ενισχυθούν. Όχι με βετεράνους και φτασμένους παίκτες, αλλά με περισσότερους πιτσιρικάδες. Κάπως έτσι στους Τζαννή Σταυρακόπουλο, Γιώργο Φλώρο, Πάνο Παναγιωταράκο και Αντώνη Κυρίτση, την τετράδα που συμμετείχε σε όλη την ανοδική πορεία των “πράσινων” από τη Β’ ΕΣΚΑ, προστέθηκαν και ο Δημήτρης Πατρίκης, ο Πέτρος Οικονομάκης, ο Παναγιώτης Μαραγκόπουλος και ο Βαγγέλης Ρήγας.
Στη Γ’ Εθνική τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα, αλλά το αποτέλεσμα το ίδιο. Οι Αμπελόκηποι κατέκτησαν το πρωτάθλημα στον 2ο όμιλο του Νότου και η επόμενη χρονιά τους βρήκε για πρώτη φορά στην ιστορία τους στη Β’ Εθνική.
1992-93: Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΡΕΚΟΡ ΣΤΗ Β’ ΕΘΝΙΚΗ
Τη σεζόν 1992-93, την εποχή που το ελληνικό μπάσκετ άρχισε πια να τους προσέχει, οι “Αμπελογκάρντεν” πέταξαν εκτός συνέχειας κατά σειρά στο Κύπελλο Ελλάδας δύο ομάδες της Α2 (τον Ηλυσιακό με 85-70 και το Ηράκλειο με 116-91) και μία της Α1 (τη Λάρισα με 107-103), πριν αποκλειστούν από τον Άρη στους “16” με 76-107.
Όχι κι άσχημα για μία ομάδα που βασιζόταν εξ ολοκλήρου σε παιδιά ηλικίας 17-21 ετών (τα οποία πήραν τα πρώτα τους χρήματα εκείνη τη χρονιά) και μπάτζετ 10 εκατομμύρια δραχμές -περίπου 30 χιλιάδες σημερινά ευρώ. Όχι κι άσχημα για μία ομάδα που μέχρι το 1992 έκανε προπονήσεις σε ανοιχτό γήπεδο, δεν απέκτησε ποτέ δική της έδρα και αναγκαζόταν να τρέχει κάθε εβδομάδα μακριά από τη γειτονιά της για τους αγώνες…
Στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής οι Αμπελόκηποι όχι μόνο κατέκτησαν για 4η συνεχόμενη χρονιά την 1η θέση (και την άνοδο), αλλά σημείωσαν κιόλας ορισμένα ιστορικά ρεκόρ. Έβαζαν εκείνη τη χρονιά 100,0 πόντους κατά μέσο όρο! Ξεπέρασαν 11 φορές τους 100, με καλύτερη επίδοση τους 135 που πέτυχαν στο ματς με τον ΠΑΟΔ.
Ο Σταυρακόπουλος δημιούργησε δύο άλλα μεγάλα ρεκόρ σε ατομικό επίπεδο: 1) Ολοκλήρωσε το πρωτάθλημα με 921 πόντους (35,4 μ.ό.), μία επίδοση που ουδείς έχει πλησιάσει έκτοτε. 2) Έσπασε τρεις φορές το ρεκόρ πόντων της κατηγορίας σε έναν αγώνα, το οποίο κατείχε από το 1986 ο Νίκος Στασινός (54)! Σε ένα ματς σημείωσε 59 πόντους. Σε ένα άλλο 60. Κόντρα στη ΧΑΝΘ σταμάτησε στους 62, επίδοση αξεπέραστη μέχρι σήμερα.
Η ξέφρενη πορεία των Αμπελοκήπων δεν διακόπηκε βέβαια στη Β’ Εθνική. Ένα χρόνο αργότερα το “τρένο” πέρασε δίχως να κόψει φόρα και από την Α2. Κατέκτησε για 5η συνεχόμενη χρονιά το πρωτάθλημα (με τον Σταυρακόπουλο να έχει 29,2 πόντους κατά μέσο όρο) και τη σεζόν 1994-95 έκανε την παρθενική του εμφάνιση στην Α1.
1994-95: H “GREEN DREAM TEAM” ΣΥΝΑΡΠΑΖΕΙ ΤΗΝ Α1
Οι “Αμπελογκάρντεν” απέκτησαν για ξένους τους Αμερικανούς Lawrence Funderburke και Ashraf Amaya, δύο νεαρούς ψηλούς (24 και 23 ετών αντίστοιχα τότε) που ταίριαζαν γάντι με τη φιλοσοφία της ομάδας. Κράτησαν τον κορμό των παικτών που τους ανέβασαν από την Α2, δηλαδή τους Σταυρακόπουλο, Φλώρο, Παναγιωταράκο, Πατρίκη, Οικονομάκη, Μαραγκόπουλο, Καλόγηρο, Ρήγα και έκαναν μόνο μία εγχώρια μεταγραφή: τον Θοδωρή Χατζησμάλη.
Στην Α1 οι Αμπελόκηποι έπαιξαν αυτό που πρέσβευαν τόσα χρόνια, ανεξαρτήτως κατηγορίας: μπάσκετ run ‘n’ gun, με πολλές επιθέσεις, γρήγορο ρυθμό και έμφαση στην επίθεση. Τι κι αν ο σύλλογος δεν είχε ουσιαστικά πυρήνα οπαδών… Το Μετς γέμιζε σε κάθε παιχνίδι. Είτε έπαιζαν με τον Σπόρτιγκ, είτε με τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό.
Όλοι ήθελαν να δουν από κοντά στην “Green Dream Team” που είχε καταπιεί τις κατηγορίες όπως καμία άλλη μέχρι τότε στο ελληνικό μπάσκετ (το ρεκόρ ήταν τρεις διαδοχικοί άνοδοι και το μοιράζονταν ο Εθνικός και η Λάρισα), παίζοντας παράλληλα και ελκυστικό μπάσκετ. Αυτό ήξεραν και αυτό έκαναν οι Αμπελόκηποι και στην Α1.
Σε ένα πρωτάθλημα που εκείνη την εποχή θεωρείτο το ισχυρότερο σε όλη την Ευρώπη, πέτυχαν 9 νίκες σε 26 αγώνες, αρκετές ώστε να σωθούν άνετα, απέχοντας τρεις βαθμούς από τη γραμμή του υποβιβασμού. Παράλληλα, διέθεταν και την 3η καλύτερη επίθεση στην Α1, πίσω μόνο από τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, με 83,6 πόντους κατά μέσο όρο.
Κάποια στιγμή, βέβαια, όλα τα παραμύθια τελειώνουν. Των Αμπελόκηπων ολοκληρώθηκε τη σεζόν 1995-96. Ο Καλαφατάκης “τα έσπασε” με τη διοίκηση και πήγε στο Ηράκλειο (δίνοντας τη σκυτάλη στον μέχρι πρότινος βοηθό του, Νίκο Αποστολίδη), ο Σταυρακόπουλος πήρε μεταγραφή για τον Παναθηναϊκό και οι Funderkurke, Amaya αντικαταστάθηκαν από ξένους που δεν προσέφεραν αυτά που προσδοκούσαν. Είτε επρόκειτο για τους Steve Hood, Ronnie Tompkins, οι οποίοι το… έσκασαν στα μέσα της χρονιάς, είτε για τους Ian Lockhart και Aaron Williams, που τους διαδέχτηκαν.
Κάπως έτσι η σωτηρία έγινε αυτοσκοπός και εκ των πραγμάτων αποδείχθηκε αδύνατη. Οι Αμπελόκηποι πέτυχαν μόνο τρεις νίκες σε 26 αγώνες και επέστρεψαν στην Α2, αρχίζοντας σταδιακά μία καθοδική πορεία, που τους έφερε πάλι μέχρι τη Δ’ ΕΣΚΑ. Πάντως, την ομάδα της χρονικής περιόδου από το 1989 έως το 1995 δεν την ξέχασε κανείς. Και έχουν περάσει 25 χρόνια από τότε…
Η πορεία των “Αμπελογκάρντεν” από το 1989 έως το 1995
1989-90: 1οι στη Β’ ΕΣΚΑ (προβιβάστηκαν στην Α’ ΕΣΚΑ)
1990-91: 1οι στην Α’ ΕΣΚΑ (προβιβάστηκαν στη Γ’ Εθνική)
1991-92: 1οι στο 2ο όμιλο Νότου της Γ’ Εθνικής (προβιβάστηκαν στη Β’ Εθνική)
1992-93: 1οι στη Β’ Εθνική με ρεκόρ 20-6 (προβιβάστηκαν στην Α2)
1993-94: 1οι στην Α2 με ρεκόρ 21-5 (προβιβάστηκαν στην Α1)
1994-95: 12οι στην Α1 με ρεκόρ 9-17
Διαβάστε ακόμα τα αφιερώματα σε Φιλαθλητικό και Παλαιό Φάληρο