Στη Θεσσαλονίκη θα “ταξιδέψουμε” σήμερα για το 4ο μέρος των “μεγάλων” ομάδων του παρελθόντος. Την πόλη όπου “γεννήθηκε” πριν από 94 χρόνια από πρόσφυγες της Κωνσταντινούπολης ο Βυζαντινός Αθλητικός Όμιλος. Ένας σύλλογος που διένυσε τα καλύτερά του χρόνια στα μέσα της δεκαετίας του ‘90, όταν ανέβηκε διαδοχικά όλες τις εθνικές κατηγορίες, φτάνοντας μέχρι την Α1.
Ο υποβιβασμός της σεζόν 1991-92 από τη Β’ στη Γ’ Εθνική αποτέλεσε απλά ένα πισωγύρισμα για τον ΒΑΟ. Επί της ουσίας, αποτέλεσε την απαρχή της ανοδικής πορείας, καθώς εκείνη τη χρονιά η διοίκηση του Στέργιου Κωνσταντούλα προχώρησε σε ανανέωση και αποφάσισε να στηριχθεί στην παιδική και στην εφηβική ομάδα. Παρά την απώλεια του σταρ εκείνης της ομάδας, του Γιώργου Μπαλογιάννη (πήρε μεταγραφή στον ΠΑΟΚ), ο σύλλογος είχε μπόλικο ταλέντο στις ακαδημίες του.
“Έχτισε” λοιπόν την ομάδα γύρω από τον Γιώργο Μασλαρινό, το μεγάλο ταλέντο του συλλόγου και διεθνή με την Εθνική Παίδων. Τη σεζόν 1992-93 ο Βυζαντινός δεν κατόρθωσε να επιστρέψει στη Β’ Εθνική, έβαλε όμως στέρεες βάσεις, τερματίζοντας 4ος στο 3ο όμιλο της Γ’ Εθνικής με ρεκόρ 17-5 (11-0 εντός έδρας). Ο Τάσος Γκουσγκούνης πήρε ακόμα περισσότερο χρόνο συμμετοχής, όπως και ο Χρήστος Χρονόπουλος, δύο παίκτες που συνδέθηκαν με τις πιο σημαντικές χρονιές του ΒΑΟ. Ένα χρόνο αργότερα η επιστροφή στην τρίτη τη τάξει εθνική κατηγορία επιτεύχθηκε.
1993-1996: ΤΡΕΙΣ ΑΝΟΔΟΙ ΣΕ ΙΣΑΡΙΘΜΑ ΧΡΟΝΙΑ
Τη σεζόν 1993-94 ο ΒΑΟ κατέκτησε με άνεση το πρωτάθλημα στον 4ο όμιλο της Γ’ Εθνικής, πετυχαίνοντας 24 νίκες σε 26 αγώνες. Κέρδισε τους αγώνες του με 16,6 πόντους διαφορά κατά μέσο όρο και διατήρησε αλώβητη την έδρα του (13-0) για 2η σερί χρονιά. Και όλα αυτά δίχως τον Μασλαρινό, που είχε αγοραστεί στο μεταξύ από τον Άρη.
Ελλείψει του Μασλαρινού, ηγετικό ρόλο ανέλαβε ο Χρονόπουλος, ο οποίος σημείωνε 16,4 πόντους ανά αγώνα εκείνη τη χρονιά και μαζί με τον Γκουσγκούνη (14,7π. μ.ό.) ήταν οι πρώτοι σκόρερ του ΒΑΟ. Η άνοδος από τη Γ’ Εθνική συνέπεσε πάντως και και με το ξεπέταγμα δύο 19χρονων: του Παναγιώτη Αρμούτη και του Τριαντάφυλλου Κιουρτίδη, οι οποίοι μαζί με τους παλαιότερους Γιώργο Ξανθόπουλο, Σταύρο Παπαδόπουλο και φυσικά τους Χρονόπουλο, Γκουσγκούνη σχημάτισαν μία ισχυρή εξάδα.
Την επόμενη χρονιά ο ΒΑΟ προχώρησε σε ακόμα μεγαλύτερη ανανέωση. Ο προπονητής Δημήτρης Πετρογιάννης έριξε ακόμα περισσότερο το μέσο όρο ηλικίας (στα 20,6 χρόνια μ.ό.) και παρουσίασε τη νεανικότερη ομάδα της Β’ Εθνικής. Ελάχιστοι τον υπολόγιζαν στην κούρσα της ανόδου. Ωστόσο τα κατάφερε και πάλι. Ο ΒΑΟ της σεζόν 1994-95 έπαιζε το πιο θεαματικό μπάσκετ στην κατηγορία, έβαζε 83,4 πόντους κατά μέσο όρο (μακράν η καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος), διατήρησε αλώβητη την έδρα του για 3η συνεχόμενη χρονιά (13-0) και κατέκτησε τη 2η θέση με 17 νίκες και 9 ήττες.
Έπειτα από ένα χρόνο στην Α1 και τις πρώτες εμπειρίες του σε επαγγελματικό επίπεδο, ο 20χρονος, τότε, Γιώργος Μασλαρινός επέστρεψε στον ΒΑΟ και έκανε τη διαφορά, καθώς ολοκλήρωσε το πρωτάθλημα όντας 3ος σκόρερ στη Β’ Εθνική με 23,2 πόντους κατά μέσο όρο. Μαζί με τους Χρονόπουλο (15,4π. μ.ό.) και Γκουσγκούνη (14,9π. μ.ό.) σχημάτισαν μία περιφερειακή τριάδα που σκόραρε 53,5 πόντους σε κάθε αγώνα και ήταν δύσκολο να περιοριστεί.
Με τον κορμό ανέπαφο, ο ΒΑΟ δεν έκανε στάση ούτε στην Α2. Κι ας άρχισε τη σεζόν ως ένα από τα φαβορί για τον υποβιβασμό, εν τέλει εξασφάλισε μαθηματικά την άνοδο τρεις αγωνιστικές πριν από το τέλος του πρωταθλήματος -ταυτόχρονα με τον πρωταθλητή εκείνης της χρονιάς, τον Πειραϊκό. Με τον Τάκη Ξουρίδα πια στον πάγκο, ο νεοφώτιστος ΒΑΟ κέρδισε τα 15 από τα πρώτα 16 παιχνίδια και ολοκλήρωσε τη χρονιά με ρεκόρ 19-7.
ΤΟ ΣΕΡΙ ΤΩΝ 53 ΝΙΚΩΝ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΤΟ ΤΩΝ ΣΥΚΕΩΝ
Αυτό που δεν κατάφερε ο ΒΑΟ, ήταν να κρατήσει για 4η συνεχόμενη χρονιά το αήττητο εντός έδρας, καθώς ηττήθηκε στο πλαίσιο της 25ης αγωνιστικής από τη Δάφνη. Ήταν η πρώτη ήττα του στο κλειστό των Συκεών από τις 19 Ιανουαρίου 1992, δηλαδή έπειτα από 4 χρόνια, 3 μήνες και 8 ημέρες. Στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε κέρδισε 53 συνεχόμενους αγώνες στο γήπεδό του, 24 στη Γ’ Εθνική, 17 στη Β’ Εθνική και 12 στην Α2!
Πρωταγωνιστής εκείνης της ομάδας ήταν ξανά ο Μασλαρινός, ο 1ος σκόρερ και 3ος πασέρ της Α2 με 27,3 πόντους και 3,2 ασίστ κατά μέσο όρο. Μαζί με τους Γκουσγκούνη (18,2 πόντοι, 4,7 ασίστ μ.ό.), Χρονόπουλο (12,8π. μ.ό.) και Κιουρτίδη (8,7π. μ.ό.), αυτοί οι τέσσερις συνέθεσαν την τετράδα που οδήγησε τους Θεσσαλονικείς στην Α1 για πρώτη φορά στην ιστορία τους, τουλάχιστον σε επαγγελματικό επίπεδο.
Στην Α1 ο ΒΑΟ δεν πήγε με υψηλές φιλοδοξίες, αλλά για την εμπειρία. Κι ας προχώρησε σε ανακαίνιση του κλειστού των Συκεών, αυξάνοντας τη χωρητικότητά του από τις 300 θέσεις στις 1000. Άλλωστε, η απώλεια του Μασλαρινού (πήγε στην ιταλική Forli) άφησε δυσαναπλήρωτο κενό. Συν τοις άλλοις, ο πρόεδρος Στέργιος Κωνσταντούλας δεν ήθελε να αλλοιώσει το χαρακτήρα της ομάδας και βασίστηκε σε Ελληνόπουλα. Ο ΒΑΟ ήταν η μόνη ομάδα της Α1 εκείνη τη χρονιά, που δεν απέκτησε ούτε έναν κοινοτικό.
Ο Κωνσταντούλας προσέλαβε για προπονητή τον Γιώργο Τσομπανάκη, κράτησε επτά από τους 13 παίκτες της προηγούμενης χρονιάς (Γκουσγκούνη, Χρονόπουλο, Κιουρτίδη, Αρμούτη, Κυριακού, Μανώλογλου, Γκαρίπη), πρόσθεσε δύο έμπειρους Έλληνες (Κουντουράκη, Δάκο), δύο ακόμα νεαρούς (Χρυσίδη, Τσιούντο) και έχρισε τους Σαμίρ Γκούντα και Τζακ Ριφσνάιντερ τους πρώτους ξένους στην ιστορία του συλλόγου. Εκ των πραγμάτων, βέβαια, η αποστολή του νεοφώτιστου Βυζαντινού ήταν υπερβολικά δύσκολη.
Η ΑΛΛΑΓΗ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ, Η ΑΦΙΞΗ ΤΟΥ JEFF MALONE ΚΑΙ Η ΝΙΚΗ ΕΠΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ
Η μία ήττα διαδεχόταν την άλλη (τις περισσότερες φορές με μεγάλες, μάλιστα, διαφορές), με αποτέλεσμα μετά την 9η αγωνιστική ο Κώστας Διαμαντόπουλος να αντικαταστήσει στον πάγκο τον Τσομπανάκη και λίγες εβδομάδες αργότερα να γίνει και η μία και μοναδική αλλαγή ξένου που έκανε εκείνη τη χρονιά ο ΒΑΟ. Και ήταν ηχηρή. Έκανε δικό του τον Jeff Malone, έναν από τους καλύτερους σούτινγκ γκαρντ των 80s και των 90s στο ΝΒΑ, δύο φορές all-star με 13ετή θητεία στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου και 19,0 πόντους κατά μέσο όρο στην καριέρα του!
Ο Malone ήταν βέβαια 35 ετών τότε, αλλά άντεχαν τα πόδια του. Η άφιξή του συνδέθηκε άλλωστε και με την πρώτη νίκη του ΒΑΟ στο πρωτάθλημα (επί του Πειραϊκού με 70-69) έπειτα από 13 ήττες σε ισάριθμα ματς! Η ομάδα της Θεσσαλονίκης πέτυχε άλλες δύο νίκες στην Α1, ολοκλήρωσε τη σεζόν με 3-23 και υποβιβάστηκε μαθηματικά πολύ πριν ολοκληρωθεί η σεζόν. Πριν αποχωρήσει όμως, φρόντισε να σημειώσει μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία της Α1.
Στις 15 Φεβρουαρίου 1997 ο ουραγός ΒΑΟ νίκησε τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό 80-79! Με τον Γκούντα (23 πόντοι) να κάνει πάρτι απέναντι στους Τάρλατς, Βελπ και τους Χρονόπουλο, Malone να προσθέτουν 17 πόντους έκαστος, ο Βυζαντινός σημείωσε τη μεγαλύτερη νίκη της ιστορίας του, επικρατώντας ενός Ολυμπιακού που στο τέλος εκείνης της σεζόν κατέκτησε τα πάντα: Α1, EuroLeague και Κύπελλο Ελλάδας! Αν μη τι άλλο, αποχαιρέτησε την Α1 κάνοντας θόρυβο…
Η πορεία του ΒΑΟ τη πενταετία 1992-1997
1992-93: 4ος στον 3ο όμιλο της Γ’ Εθνικής με ρεκόρ 17-5
1993-94: 1ος στον 4ο όμιλο της Γ’ Εθνικής με ρεκόρ 24-2 (προβιβάστηκε στη Β’ Εθνική)
1994-95: 2ος στη Β’ Εθνική με ρεκόρ 17-9 (προβιβάστηκε στην Α2)
1995-96: 2ος στην Α2 με ρεκόρ 19-7 (προβιβάστηκε στην Α1)
1996-97: 14ος στην Α1 με ρεκόρ 3-23 (υποβιβάστηκε στην Α2)
Όλοι οι παίκτες που έπαιξαν στον ΒΑΟ των τριών ανόδων (1993-1996)
3 χρονιές: Χρήστος Χρονόπουλος (1993-1996), Παναγιώτης Αρμούτης (1993-1996), Τριαντάφυλλος Κιουρτίδης (1993-1996), Τάσος Γκουσγκούνης (1993-1996), Κώστας Μανώλογλου (1993-1996), Σταύρος Παπαδόπουλος (1993-1996), Κυριάκος Κυριακού (1993-1996).
2 χρονιές: Γιώργος Μασλαρινός (1994-1996), Σάββας Παπαδόπουλος (1994-1996), Ηρακλής Χριστιανίδης (1993-1995), Παναγιώτης Γκαρίπης (1994-1996), Νίκος Καπελέρης (1994-1996).
1 χρονιά: Γιώργος Ξανθόπουλος (1993-94), Κώστας Πασχάλης (1993-94), Γιώργος Παρισόπουλος (1993-94), Χρήστος Κάτσης (1993-94), Τάσος Κανατσαρόπουλος (1994-95), Γιώργος Χρόνης (1994-95), Καριοφύλλης Στεφανίδης (1994-95), Γιάννης Πετρίδης (1995-96), Αντώνης Αγγέλης (1995-96).
Διαβάστε ακόμα τα αφιερώματα σε Φιλαθλητικό, Παλαιό Φάληρο και Αμπελόκηπους