Η προημιτελική σειρά που ξεκινά με μειονέκτημα έδρας για τον Παναθηναϊκό, απέναντι στη Λαμποράλ Κούτσα, έχει το δικό της συμβολισμό. Πρόκειται, άλλωστε, για την επανάληψη της σειράς του 2006, με φόντο το Final-4 της Πράγας, όταν και οι «πράσινοι» έζησαν ένα από τα μεγαλύτερα «σοκ», σε μια 20ετή πορεία γεμάτη με χαρές. Εκείνη τη βραδιά, στο Κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων, ένας Τούρκους έμελλε να «καθαρίσει» για τους Βάσκους. Ο Σερκάν Ερντογάν, ακόμη υπάρχει στον νου απάντων, ως μια από τις πιο δυσάρεστες αναμνήσεις, έστω και «βαθιά». Σήμερα (21:45), όμως, ήρθε η ώρα της ρεβάνς και ένας εκ των παικτών που είχαν βιώσει εκείνο τον αποκλεισμό, δε θα μπορούσε παρά να περιγράψει καλύτερα εκείνες τις στιγμές.
Ο Κώστας Τσαρτσαρής, θυμάται μέσω του Basketblog.gr εκείνη την προημιτελική σειρά που στέρησε από την ομάδα του το ταξίδι στην πρωτεύουσα της Τσεχίας, παραδεχόμενος πως ο Ερντογάν δεν ήταν ο κύριος στόχος προς περιορισμό εκείνη τη βραδιά. Στέκεται στο διδακτικό χαρακτήρα εκείνης της βραδιάς, η οποία κατά τη γνώμη του μπορεί να δώσει τα δικά της «μηνύματα» και στους παίκτες του Σάσα Τζόρτζεβιτς. Παράλληλα, κάνει το δικό του σχόλιο για τη σειρά… του 2016, επισημαίνοντας τα στοιχεία, που οφείλουν να προσέξουν οι παίκτες του Σάσα Τζόρτζεβιτς, ώστε στο φινάλε αυτών των αγώνων, να είναι εκείνοι που θα πάρουν το «εισιτήριο» για το Βερολίνο.
Κώστα, ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει τη Λαμποράλ σε προημιτελική σειρά για δεύτερη φορά, 10 χρόνια ύστερα από τις αναμετρήσεις κόντρα στην τότε Ταού. Ποια είναι η μορφή αυτής της σειράς;
Ο Παναθηναϊκός έχει να αντιμετωπίσει μια ομάδα, που συνέχεια ήταν αουτσάιντερ μέσα στη σεζόν και αυτός ήταν ένας ρόλος που τη βόλευε. Στην πορεία, διέψευσε τους πάντες ολοκληρωτικά, έχοντας σταθερότητα στην απόδοσή της και βγάζοντας συνέχεια «άσσους από το μανίκι» και παρουσιάζοντας ως «αιχμή του δόρατος» ένα δικό μας παιδί, τον Γιάννη Μπουρούση. Σημαντική, λοιπόν, και από την πλευρά μας, θα είναι να δείξουμε σταθερότητα σε αυτή τη σειρά και κυρίως, να μην υποτιμήσουμε τη Λαμποράλ σε καμία περίπτωση, γιατί όποιος την υποτίμησε, μπήκε σε μπελάδες. Κάτι τέτοιο, πρέπει να γίνει μάθημα για τη συγκεκριμένη σειρά.
Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που άλλαξε πολλές φορές πρόσωπο μέσα στη σεζόν, ξεκινώντας με τις νίκες στα δύο ντέρμπι και την επακόλουθη ευφορία, προβληματίζοντας στη συνέχεια με την απόδοσή του και, τελικά, παρουσιάζοντας σημαντική βελτίωση μετά την προσθήκη των τριών Αμερικανών. Τι πρέπει να περιμένουμε σε αυτή τη σειρά από τους «πράσινους»;
Πρέπει σε κάθε περίπτωση, να βελτιωθούμε. Χρειαζόμαστε οπωσδήποτε τη σταθερότητα σε αυτή τη σειρά, γιατί ένα σημαντικό πρόβλημα της ομάδας, είναι τα νεκρά διαστήματα που έχει κατά τη διάρκεια των αγώνων, δίνοντας τη δυνατότητα στον αντίπαλο να ελπίζει. Αυτό είναι κάτι, που δεν πρόκειται να συγχωρεθεί από τη Λαμποράλ, γιατί σε αυτήν την φάση η αδράνεια τιμωρείται με τον χειρότερο τρόπο. Το ευτύχημα για τον Τζόρτζεβιτς, είναι ότι οι Αμερικανοί «εγκλιματίστηκαν» γρήγορα στο σύνολο και ιδιαίτερα ο Ουίλιαμς, ο οποίος είναι ένας τρομερός παίκτης, που προσφέρει και σπουδαίες «ανάσες» σε Διαμαντίδη, Καλάθη και Φελντέιν, οι οποίοι είχαν εξαντληθεί πριν έρθουν οι ενισχύσεις. «Κλειδί» της σειράς, κατά τη γνώμη μου, θα είναι ο Μίροσλαβ Ραντούλιτσα. Αν καταφέρει να παρουσιαστεί κεφάτος, κάτι που σημαίνει να έχει διάθεση στην άμυνα για να περιορίσει τον Μπουρούση και να είναι ήρεμος επιθετικά, τότε θα αποτελεί το μεγαλύτερο «όπλο» του Παναθηναϊκού σε αυτή τη σειρά.
Υπάρχει η άποψη, ότι οι «ανάσες» που δίνει ο Χέινς στους υπόλοιπους περιφερειακούς παίκτες και οι αθλητικές ικανότητες του Χάντερ που δίνουν μια ακόμη διάσταση στο παιχνίδι κοντά στο καλάθι, μαζί με βοήθειες στους Ραντούλιτσα, Κούζμιτς, θα είναι το σημαντικότερο σημείο της σειράς. Ποια είναι η γνώμη σου;
Είναι αλήθεια, ότι κυρίως ο Χάντερ βοηθά ιδιαίτερα με τα αθλητικά του προσόντα και την καλύτερη δυνατότητα προσαρμογής του σε ελαφριά σχήματα, τα οποία μπορούν να κάνουν πιο επιθετική την άμυνα της ομάδας για να τρέξει με καλύτερες προϋποθέσεις στον αιφνιδιασμό. Ήταν ένας παίκτης απαραίτητος, πολύ καιρό πριν καν αποκτηθεί και είναι σημαντικό επίσης να αναφέρουμε, ότι υπάρχουν δημιουργοί, όπως ο Διαμαντίδης και ο Καλάθης, οι οποίοι μπορούν να εκμεταλλευτούν τις δεξιότητες που έχει και στο επιθετικό κομμάτι.
Ας γυρίσουμε 10 χρόνια πριν και τον αγώνα στο ΟΑΚΑ κόντρα στην Ταού, με την νίκη της να σας στερεί την πρόκριση στο Final-4. Υπήρχε η πεποίθηση, ότι στο κατάμεστο ΟΑΚΑ η πρόκριση θα «κλείδωνε» υπέρ σας, εύκολα ή δύσκολα. Είχατε κι εσείς παρόμοιο συναίσθημα;
Όχι, δεν είχαμε αυτή την πεποίθηση σαν σύνολο. Όπως είπες κι εσύ βέβαια, ένα γεμάτο ΟΑΚΑ σου δίνει μεγάλη ώθηση και είναι πολύ δύσκολη η διαχείριση μιας τέτοιας κατάστασης, από οποιονδήποτε αντίπαλο. Το κυριότερο πρόβλημά μας, μάλλον, ήταν ότι εμείς ήμασταν «άβγαλτοι» σε τέτοιες καταστάσεις και αυτό πληρώσαμε, καθώς θέλαμε να αποδείξουμε πως μπορούσαμε να πετύχουμε κάτι παραπάνω, μετά την αποτυχία μας στο προηγούμενο Final-4 της Μόσχας. «Ξεφύτρωσε», όμως, ο Ερντογάν και ταυτόχρονα είχαμε κακές επιλογές, οι οποίες μας κόστισαν τον αγώνα.
Όταν λες ότι «ξεφύτρωσε» ο Ερντογάν, εννοείς πως δεν περιμένατε τέτοια εμφάνιση;
Για να μην παρεξηγηθώ, δεν αμφισβητώ σε καμία περίπτωση την κλάση του. Ήταν ένας εξαιρετικός παίκτης, αλλά εκείνη τη σεζόν δε βρέθηκε σε ιδιαίτερα υψηλά στάνταρ η απόδοσή του και είχε άσχημα νούμερα συνολικά μέχρι εκείνο τον αγώνα. Υπολογίζαμε περισσότερο σε άλλους παίκτες κι εκεί βρήκε την ευκαιρία να δείξει την αξία του, «σκοτώνοντάς» μας.
Οι φίλοι της ομάδας εκείνο το βράδυ, δεν πίστευαν ουσιαστικά στα μάτια τους και το «σοκ» ήταν ένα από τα μεγαλύτερα που έχουν βιώσει. Ισχύει το ίδιο και για εσάς;
Χωρίς συζήτηση, ήταν ένα τεράστιο «σοκ» αυτό που ζήσαμε εκείνο το βράδυ. Έμεινε βαθιά στο μυαλό μας, η απογοήτευση που δώσαμε στους φιλάθλους μας και τη διοίκηση, που είχαν δικαιολογημένα υψηλές απαιτήσεις από εμάς, αλλά δυστυχώς από τη δική μας πλευρά, δεν τις δικαιώσαμε. Είναι στιγμές, οι οποίες μένουν «χαραγμένες» για πάντα στη μνήμη σου, έστω κι αν τα χρόνια περνούν…
Τι σας έμαθε εκείνη η βραδιά;
Πήραμε τεράστιες εμπειρίες από εκείνη την ήττα. Βελτιωθήκαμε στη συνέχεια αρκετά στον τρόπο προετοιμασία ενός αγώνα, τόσο στο αγωνιστικό όσο και στο ψυχολογικό κομμάτι. Δείξαμε άμεσα, άλλωστε, πόσο μας βοήθησε, καθώς είχαμε παρουσιαστεί πανέτοιμοι εν συνεχεία, στα play-offs του πρωταθλήματος. Ήταν ένα πολύ μεγάλο μάθημα για εμάς και καθένας πρέπει να έχει στο μυαλό του, ότι τις ήττες δεν πρέπει να τις πετάμε, γιατί αποτελούν πάντα τα μεγαλύτερα μαθήματα.
10 χρόνια μετά, τι είναι αυτό που πρέπει να προσέξει ο Παναθηναϊκός;
Να μην επαναπαυτεί από το γεγονός, πως ό,τι και να γίνει, η σειρά θα επιστρέψει στο ΟΑΚΑ, γιατί θα προστεθεί επιπλέον άγχος στο να διατηρήσει την έδρα του. Επίσης, δεν πρέπει να πιστέψει πως η Λαμποράλ είναι ο ευκολότερος αντίπαλος, από αυτούς που μπορούσε να αντιμετωπίσει, γιατί η ομάδα αυτή απέδειξε το ακριβώς αντίθετο μέχρι τώρα. Οι παίκτες οφείλουν να ακολουθήσουν πιστά το πλάνο του προπονητή τους, για να μπορέσουν να πάνε μακριά.
Έχεις βιώσει πώς είναι να έχεις το πλεονέκτημα, αλλά και το μειονέκτημα έδρας. Τι οφείλει να κάνει από την πλευρά της, λοιπόν, μια ομάδα με μειονέκτημα;
Είναι ίσως πιο εύκολο το να έχεις μειονέκτημα έδρας, καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχει να χάσει και πολλά. Δεν έχει ιδιαίτερη πίεση και αυτό μετρά ως «ατού», αν και η πίεση μπορεί να έρθει εύκολα αν χάσει τα δύο πρώτα παιχνίδια και χρειαστεί στη συνέχεια να διατηρήσει στο ακέραιο τη δική της έδρα, προκειμένου να παραμείνει «ζωντανή». Οι έδρες παίζουν ρόλο, αλλά δεν παίζουν τόσο μεγάλο, όσο στο παρελθόν.
Αν σε ρωτήσει οποιοσδήποτε ποια είναι η πιο όμορφη και ποια η πιο άσχημη στιγμή της καριέρας σου, ποια θα επέλεγες αντίστοιχα;
Από όμορφες στιγμές, έζησα πολλές και θα ήταν άδικο να ξεχωρίσω κάποια από αυτές. Η πιο άσχημη στιγμή μου, ήταν με διαφορά ο ημιτελικός του Final-4 της Κωνσταντινούπολης το 2012 απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Σίγουρα θα ήθελα να ξαναπαίξω αυτό το παιχνίδι, όπου πέραν των αποφάσεων των διαιτητών, κάναμε πολλά λάθη από τη δική μας πλευρά, τα οποία έβαλαν ξανά την ΤΣΣΚΑ στη διεκδίκηση της νίκης.
Θα ήθελες να ξαναζήσεις αυτές τις στιγμές, με το να σε φωνάζουμε «κόουτς Τσαρτσαρή»;
(γέλια) Δεν νομίζω να συμβεί κάτι τέτοιο, γιατί δεν έχω σκοπό να βρεθώ σε αγωνιστικά τμήματα. Η δουλειά που κάνω, είναι διαφορετική και δεν πιστεύω πως θα βρεθώ σε αυτό το κομμάτι μελλοντικά.