Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στην αρχή της δημιουργίας της αυτοκρατορίας του. Έχοντας κατακτήσει δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα, και το ένα μάλιστα κόντρα στον Ολυμπιακό με τον τελευταίο αγώνα να διεξάγεται στο ΣΕΦ, ήθελε να επιστρέψει ξανά στην κορυφή της Ευρώπης, όπως είχε κάνει το 1996. Μπορεί τότε η οικογένεια Γιαννακόπουλου να είχε επενδύσει στον Ντομινίκ Γουίλκινς, όντας ο καλύτερος παίκτης που είχε περάσει ποτέ από τα ευρωπαϊκά γήπεδα, όμως αυτή τη φορά προτίμησε να επενδύσει περισσότερο στον πάγκο. Έφερε λοιπόν για προπονητή τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, ο ήδη 3 φορές πρωταθλητής με Παρτίζαν, Μπανταλόνα και Ρεάλ Μ., ήρθε στο τριφύλλι με σκοπό να ξεφύγει η ομάδα από τα ελληνικά δεδομένα του μπάσκετ και να φέρει νέα δεδομένα στην Ευρωλίγκα.
Η χρονιά ξεκίνησε καλά για τους «πράσινους», οι οποίοι προκρίθηκαν με σχετική άνεση στους «16» της διοργάνωσης έχοντας πετύχει ρεκόρ 13-3 και έχοντας βρει απέναντι του αρκετά εμπόδια, όπως αυτό της Ρεάλ Μαδρίτης, της Ολίμπια Λουμπλιάνας, της Άλμπα Βερολίνου, αλλά και του ΠΑΟΚ. Ο γύρος των «16» εκείνη την περίοδο δεν ήταν σε φάση ομίλων, αλλά σε νοκ άουτ αγώνες με τους τότε πρωταθλητές Ελλάδος να βρίσκουν στο δρόμο τους την Μπουντουτσνόστ, την οποία απέκλεισε κερδίζοντας την δύο φορές (2-1, 65-59, 64-77, 78-61). Η συνέχεια έστειλε ξανά τον Παναθηναϊκό σε ομάδα της πρώην ενωμένης Γιουγκοσλαβίας, με την μοίρα να παίζει ένα ιδιαίτερο παιχνίδι μιας και η τότε ομάδα του Παναθηναϊκού είχε Σέρβο προπονητή και δύο Σέρβους παίκτες (Μποντιρόγκα-Ρέμπρατσα) και αυτή τη φορά αντιμετώπισε την Τσιμπόνα, με τις νίκες με 73-62, 69-63 να χαρίζουν στην ομάδα του Ομπράντοβιτς το ένα εκ των 4 εισιτηρίων του Final Four.
Εκείνο το Final Four ήταν ιδιαίτερο μιας και διεξαγόταν στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο ολοκαίνουριο τότε γήπεδο της Πυλαίας στη Θεσσαλονίκη, με τον Παναθηναϊκό να αντιμετωπίζει στον ημιτελικό την Εφές Πίλσεν, την ώρα που ο δεύτερος ημιτελικός ήταν ανάμεσα στην Μακάμπι Τελ Αβίβ και την Μπαρτσελόνα. Ο Παναθηναϊκός παρότι έπαιζε εντός συνόρων δεν θεωρούνταν το φαβορί μιας και η front line των «πρασίνων» ήταν το αδύναμο σημείο του ρόστερ. Παρόλα αυτά, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς κατάφερε να κάνει το μειονέκτημα του πλεονέκτημα και στον ημιτελικό κόντρα στην Εφές ο Ρέμπρατσα είχε πετύχει 15 πόντους, με τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα να είναι το σήμα κατατεθέν της ομάδας πετύχαινοντας 22 πόντους κόντρα σε μία ομάδα που διέθετε τότε παίκτες όπως ο Τούρκογλου, ο Κουτλουάι και ο Μουλαομέροβιτς. Ο Παναθηναϊκός νίκησε με 81-71 στον πρώτο ημιτελικό της τότε ημέρας και λίγη ώρα αργότερα θα μάθαινε ότι αντίπαλος του στο μεγάλο τελικό θα ήταν η Μακάμπι Τελ Αβίβ.
Η μοίρα εκείνης της χρονιάς συνέχισε να συνδέει πρόσωπα του Παναθηναϊκού με τους αντιπάλους του, μιας και σε εκείνο τον τελικό ο Όντεντ Κάτας έπρεπε να αντιμετωπίσει την πρώην ομάδα του, με την οποία είχε μία ιδιαίτερη σχέση. Παρόλα αυτά, ο Ισραηλινός κατάφερε να δείξει τον επαγγελματισμό του σε εκείνη τη μάχη όντας εκ των κορυφαίων του τριφυλλιού 17π. Η Πυλαία θύμιζε περισσότερο ΟΑΚΑ μιας και οι φίλοι του Παναθηναϊκού είχαν κατακλύσει το γήπεδο του ΠΑΟΚ και ήθελαν να δουν την ομάδα τους να κατακτά το βαρύτιμο τρόπαιο για 2η φορά στην ιστορία του. Ο… γηπεδούχος είχε να αντιμετωπίσει μια καθαρά Αμερικανική ομάδα, με τα βαριά όπλα της, Μακ Ντόναλντ (ο οποίος στη συνέχεια φόρεσε τη φανέλα του Παναθηναϊκού) και Χάφμαν να είναι ο μεγάλος κίνδυνος της ομάδας.
Το παιχνίδι ήταν ντέρμπι σε όλη τη διάρκεια του με τις δύο ομάδες να είναι στα ίσα στο ημίχρονο (36-36), με τους Σέρβους του Παναθηναϊκού να είναι τα σημεία κλειδιά του αγώνα, αλλά και τον Κάτας να είναι ο… ενορχηστρωτής από άποψης δημιουργίας. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Ομπράντοβιτς αποφάσισε να δώσει περισσότερο χρόνο στον άπειρο νεαρό τότε, Αντώνη Φώτση, με τον μετρ των τελικών να δικαιώνεται από την απόφαση του και Έλληνα φόργουορντ να τον δικαιώνει με την υπεροχή που είχε πάνω από το καλάθι. Το τρίποντο του Κάτας την ώρα που το σκορ ήταν 60-57, ανέβασε τη διαφορά στο +6 και ξεσήκωσε το κοινό της ομάδας που έβλεπε το τρόπαιο να έρχεται όλο και πιο κοντά. Οι συνεχείς κράμπες του Μποντιρόγκα τρόμαξαν τον κόσμο της ομάδας, με τον Σέρβο όμως να δείχνει το… βαλκανικό του ταπεραμέντο και να μην τα παρατά, δίνοντας την απαιτούμενη ψυχολογία και στους υπόλοιπους, με τον Παναθηναϊκό να φτάνει στο τελικό 73-67 κατακτώντας το 2ο τρόπαιο της ιστορίας του στην Ευρωλίγκα και ξεκινώντας με αυτό τον τρόπο τη δυναστεία του με καθοδηγητή τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
Παναθηναϊκός (Ομπράντοβιτς): Τζεντίλε 3, Αλβέρτης 4, Μποντιρόγκα 9, Ρότζερς 4, Ρέμπρατσα 20, Κάτας 17, Φώτσης 9, Μπερκ 7, Κοχ
Μακάμπι Τελ Αβίβ (Γκέρσον): ΜακΝτόναλντ 11, Σαρπ 5, Χένεφελντ, Χάφμαν 26, Κόμετζις 3, Μπρίσκερ 13, Τζάμσι 3, Σέφερ 6, Σέλεφ, Πόπα
