Σε 10 μέρες ακριβώς, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας του Δημήτρη Ιτούδη και η Φενέρμπαχτσε του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, θα προσπαθούν αντίστοιχα να ξεπεράσουν τα «εμπόδια» των Λοκομοτίβ Κουμπάν και Λαμποράλ Κούτσα, βάζοντας τέρμα στην «παραμυθένια» τους πορεία και προκρινόμενες στον τελικό του Final-4 του Βερολίνου. Ποιο είναι το κοινό σημείο των δύο προπονητών; Μα φυσικά, η πρωτεύουσα της Γερμανίας, στην οποία το 2009 είχε γραφτεί άλλη μια σπουδαία σελίδα ιστορίας, με τους ίδιους «αρχιτέκτονες» και μια ελληνική ομάδα να «ράβει» το 5ο της «αστέρι», σε έναν τελικό που έμοιαζε μονόπλευρος, αλλά έμελλε να «σπάσει καρδιές».
Σαν σήμερα, πριν από επτά χρόνια, ο Παναθηναϊκός κέρδιζε με 73-71 την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στην O2 Arena (σήμερα Marcedes-Benz Arena) και πανηγύριζε την κατάκτηση του πέμπτου ευρωπαϊκού του τροπαίου, δύο μόλις χρόνια μετά τη συνάντησή τους στην Αθήνα, όπου η κατάληξη ήταν ίδια. Το πρώτο ημίχρονο, πάντως, δεν προϋπέθετε κάτι τέτοιο φινάλε. Αν εξαιρέσει κανείς το ισορροπημένο ξεκίνημα, στο οποίο οι «πράσινοι» βρέθηκαν μπροστά με ελαφρύ προβάδισμα (21-16), τότε θα έχει να λέει για ένα από τα μεγαλύτερα μπασκετικά «σόου» που παραδόθηκαν σε τελικό ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Κυριαρχώντας χαμηλά με Πέκοβιτς-Μπατίστ και «βομβαρδίζοντας» με τους «δεινούς» του σουτέρ έξω από τη γραμμή του τριπόντου, το «τριφύλλι» πήγαινε στα αποδυτήρια με μια διαφορά 20 πόντων, που έμοιαζε με «μαξιλαράκι».
Η «Αρκούδα», όμως, δεν ήταν καμιά «πρωτάρα». Έχει παίκτες με τρομερές παραστάσεις, όπως ο Σισκάουσκας, ο Χόλντεν, ο Σμόντις, ο Χριάπα και ο Λάνγκντον, και σύντομα επιστρέφει. Όσο περνά η ώρα, πλησιάζει, χρησιμοποιώντας πιο «κυνικό« τρόπο. Η ουσία είναι βέβαια, ότι έβαζε τον αντίπαλό της, σε διαδικασία αμφισβήτησης της κυριαρχίας του. Μερικές λύσεις από Σπανούλη και Φώτση, δίνουν «ανάσες» στον Παναθηναϊκό, αλλά δεν του δίνουν τη δυνατότητα να αποφύγει το να κριθεί ο αγώνας στις λεπτομέρειες, καθώς παράλληλα υπάρχει ο «παράγων Αρτεάγκα». Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, παίκτης με ποσοστό εκ των κορυφαίων από τη γραμμή των βολών, έχει 1/2 και όλοι ξέρουν, πως μετά το τάιμ-άουτ η μπάλα θα πάει στον Σισκάουσκας.
Πράγματι, ο Λιθουανός «αστέρας», που πριν δύο χρόνια «πανηγύριζε» με το αντίπαλο «στρατόπεδο» στην Αθήνα, έπρεπε να δώσει το τρόπαιο στους Ρώσους. Για τους Έλληνες, είναι μια τελευταία «ζαριά» στην άμυνά τους. Μια άμυνα να τελειώνουμε! Ο Νίκολας πιέζει ασφυκτικά τον Σισκάουσκας, αλλά ο τελευταίος βρίσκει τον χώρο να σουτάρει. Ο «χορός» της μπάλας γύρω από τη στεφάνη, τη στέλνει εκτός καλαθιού και το πέμπτο «αστέρι» είναι γεγονός, με τους δύο «εμβληματικούς» αρχηγούς, Φραγκίσκο Αλβέρτη και Δημήτρη Διαμαντίδη, να σηκώνουν την κούπα στον αέρα του Βερολίνου.
Ο Παναθηναϊκός είναι πρωταθλητής Ευρώπης και μια «θρυλική» ομάδα πια του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αφού δύο χρόνια αργότερα, στο Final-4 της Βαρκελώνης, θα αποκαλείτο από τη διοργανώτρια αρχή, ως η πιο επιτυχημένη ομάδα των τελευταίων 30 χρόνων στο στερέωμα της Γηραιάς Ηπείρου.
Βλέπει κανείς σήμερα, βέβαια, ποιος ήταν ο Πολυτιμότερος Παίκτης του Final-4, με το σπουδαίο ημιτελικό με τον Ολυμπιακό να έχει προηγηθεί και παραξενεύεται. Κι αυτό, γιατί από το 2010 έχει διαβεί τον Ρουβίκωνα και σήμερα παίζει στον «αιώνιο» αντίπαλο. Το όνομα αυτού; Βασίλης Σπανούλης…
Δεκάλεπτα: 21-16, 48-28, 56-46, 73-71
Παναθηναϊκός (Ομπράντοβιτς): Σπανούλης 13 (3), Περπέρογλου 6 (1), Μπατίστ 6, Φώτσης 13 (3), Νίκολας 7 (1), Τσαρτσαρής 2, Διαμαντίδης 10 (2), Πέκοβιτς 6, Γιασικεβίτσιους 10 (3)
ΤΣΣΚΑ Μόσχας (Μεσίνα): Ζήσης, Σμόντις 9 (1), Σισκάουσκας 13 (2), Χόλντεν 14, Λόρμπεκ 5, Λάνγκντον 13 (1), Κάουν 3, Κριάπα 9 (1), Πλάνινιτς 5, Μόρις