Πριν από περίπου μισό αιώνα η ΑΕΚ, έγραψε μια από τις πιο «χρυσές» σελίδες στο βιβλίο του ελληνικού μπάσκετ, χαρίζοντας τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο στη χώρα μας. Ήταν 4 Απριλίου του 1968, όταν επιβλήθηκε με 89-82 της Σλάβια Πράγας στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων στο Παναθηναϊκό Στάδιο, κάνοντας τρισευτυχισμένους 80.000 θεατές. Η επιτυχία αυτή έκανε τον Γιώργο Αμερικάνο, τον Τρόντζο, τον Ζούπα και τους υπόλοιπους να εισέλθουν στο «πάνθεον» της ομάδας και του ευρωπαϊκού μπάσκετ γενικότερα, ενώ έδωσε στην Ένωση το προσωνύμιο «Βασίλισσα της Ευρώπης».
32 ολόκληρα χρόνια μετά, η «Βασίλισσα» φόρεσε για δεύτερη φορά το στέμμα της. Το ημερολόγιο έδειχνε 11/4/2000, οπότε διεξήχθη ο τελικός του Κυπέλλου Σαπόρτα ανάμεσα στην ΑΕΚ και την υπερδύναμη Κίντερ Μπολόνια, με την ομάδα του Ντούσαν Ίβκοβιτς να “σοκάρει” την Ευρώπη, νικώντας με 83-76 τους πανίσχυρους «Ιταλούς», οι οποίοι είχαν στη σύνθεσή τους τον «δικό μας», Νίκο Οικονόμου.
Με αφορμή, λοιπόν, τη συμπλήρωση δεκαέξι ολόκληρων χρόνων από την τελευταία ευρωπαϊκή επιτυχία της ΑΕΚ το Basketblog.gr γυρίζει το χρόνο πίσω και θυμάται όσα έγιναν σε αυτόν, καθώς και πριν και μετά από αυτόν.
Τη σεζόν 1999-00, ο Ιωάννης Φιλίππου δίνει τα «κλειδιά» της ΑΕΚ στον Ντούσαν Ίβκοβιτς, ο οποίος με τη σειρά του βασίζεται και δείχνει εμπιστοσύνη στους νεαρούς Έλληνες της Ένωσης, ώστε να ανεβάσει ξανά την ομάδα στην κορυφή. Και, γρήγορα, τόσο η δοίκηση όσο και οι παίκτες και η τεχνική ηγεσία δρέπουν τους πρώτους καρπούς, κατακτώντας, μετά από 19 χρόνια (1981, είχε νικήσει με 84-78 τον Ηρακλή) στον τελικό),το Κύπελλο Ελλάδας, χάρη στην επικράτησή της με 57-55 του Παναθηναϊκού.
Δέκα ημέρες μετά, η αποστολή της ΑΕΚ αναχωρεί με προορισμό την Λωζάννη, προκειμένου να αντιμετωπίσει την Κίντερ Μπολόνια στον τελικό του Κυπέλλου Σαπόρτα (πρώην Κύπελλο Κυπελλούχων). Με φόρα από την κατάκτηση του εγχώριου τίτλου και την ψυχολογία στο ζενίθ, ο Νίκος Χατζής, ο Άγγελος Κορωνιός, ο Μιχάλης Κακιούζης, ο Δήμος Ντικούδης ο Ιάκωβος Τσακαλίδης και οι έμπεροι ξένοι, Άντονι Μπούι και Μάρτιν Μούρσεπ, ρίχνουν στο καναβάτσο με 83-76 την Κίντερ Μπολόνια, επαναφέροντας την ΑΕΚ στο θρόνο της και παίρνοντας παράλληλα μια άτυπη ρεβάνς για τον χαμένο τελικό της Ευρωλίγκας του 1998.
Αξίζει, βέβαια, να σημειωθεί, χωρίς το γεγονός αυτό να μειώνει ούτε κατ’ ελάχιστον την επιτυχία της Ένωσης, πως οι Ιταλοί παρατάχθηκαν δίχως τον ηγέτη τους, Αντουάν Ριγκοντό, (και τον Νταβίντε Μπονάρα), η απουσία του οποίου αποδείχθηκε καταλυτική. Ο νυν προπονητής του Ιωνικού Νικαίας, Νίκος Οικονόμου, κρατούσε όρθια την ομάδα του Έτορε Μεσίνα, όμως δεν μπόρεσε να αποτρέψει την ήττα.
Παραλαμβάνοντας το τρόπαιο από τον αείμνηστο Ραϊμούντο Σαπόρτα και σηκώνοντάς το ψηλά στους αιθέρες, ο αρχηγός της ομάδας και μόλις 24 χρονών τότε, Νίκος Χατζής, «σφράγισε» και τυπικά πλέον τον ευρωπαϊκό άθλο της ΑΕΚ, η οποία χρίστηκε ξανά “Βασίλισσα”, επιστρέφοντας στο θρόνο της μετά τρεις και πλέον δεκαετίες. Και, φυσικά, η επιτυχία αυτή δεν αφορά αποκλειστικά την ΑΕΚ, αλλά ολόκληρο το ελληνικό μπάσκετ, όπως άλλωστε (πρέπει να) συμβαίνει κάθε φορά που μια ελληνική ομάδα διακρίνεται στο εξωτερικό.
Κάπως έτσι, λοιπόν, περίπου 3.500 φίλοι της Ένωσης (πέραν φυσικά όσων ταξίδεψαν μέχρι τη Λωζάννη), οι οποίοι βρέθηκαν στο κλειστό «Γ. Μόσχος», ώστε να παρακολουθήσαν τον τελικό της Λωζάννης σε γιγαντοοθόνες που στήθηκαν εκεί ειδικά για αυτή την περίσταση, καθώς και πάρα πολλοί ακόμη, οι οποίοι ξεχύθηκαν στη Νέα Φιλαδέλφεια και το Καλλιμάρμαρο, ξέσπασαν σε ξέφρενους πανηγυρισμούς για αυτήν την ιστορική επιτυχία κάνοντας τη νύχτα-μέρα.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, η ΑΕΚ κατέκτησε ένα πρωτάθλημα (2002), ένα κύπελλο (2001), ενώ είχε σταθερή παρουσία στην Ευρωλίγκα επί έξι συναπτά έτη. Το 2005-06, όμως, η Ένωση θα βιώσει δύσκολες μέρες, καθώς ο Δημήτρης Φιλίππου θα αποχωρήσει από τη διοίκηση του συλλόγου, εξέλιξη που προκάλεσε έντονα οικονομικά προβλήματα. Με την κατάσταση να επιδεινώνεται ολοένα και περισσότερο, η ΑΕΚ αναγκάστηκε να υποβιβαστεί στην Α2 για πρώτη φορά στην ιστορία της, το 2011.
Από το 2014, η ΑΕΚ βρίσκεται στην Α1, επιδιώκοντας να γεφυρώσει το “χάσμα” με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, ή/και να μπει “σφήνα” ανάμεσά τους.
Η σύγκριση του τότε με το τώρα είναι αναπόφευκτη. Το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Μπορεί η ΑΕΚ να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο και να επιστρέψει στην κορυφή, στο τοπ επίπεδο τόσο εντός όσο κι εκτός συνόρων; Αυτό δεν είναι σε θέση να το γνωρίζει κανένας, πέραν του χρόνου, ο οποίος θα δώσει και την απάντηση. Διότι, όπως έχει πει κι ο Ευρυπίδης, “ο χρόνος δίνει όλες τις απαντήσεις, χωρίς να χρειάζεται καν τις ερωτήσεις“…