Βελιγράδι, 24 Σεπτεμβρίου Σεπτεμβρίου, η Εθνική ομάδα έχει την ευκαιρία να διεκδικήσει το χρυσό μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση, μετά από 18 ολόκληρα χρόνια, όμως 47” πριν την λήξη ένα κάρφωμα του Μπορίς Ντιό φαίνεται να βάζει τέλος στα όνειρα της ομάδας μας για το τελικό διαμορφώνοντας το 62-55 υπέρ της Γαλλίας.
Οι παίκτες του Παναγιώτη Γιαννάκη δεν το παράτησαν, επέστρεψαν με τα τελευταία δευτερόλεπτα και το τρίποντο του Δημήτρη Διαμαντίδη να μένει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη μας και να γράφει ακόμη μία «χρυσή» σελίδα στα κιτάπια του ελληνικού μπάσκετ.
Ακόμη, και η περιγραφή της στιγμής πέρασε στην αιωνιότητα με την περίφημη φράση «Βάλτο αγόρι μου». Ο «3D» το έβαλε και αμέσως μετά ακολούθησε ένας αλαλαγμός χαράς σε όλη την χώρα, ενώ στο γήπεδο οι παίκτες του Παναγιώτη Γιαννάκη έγιναν ένα κουβάρι.
Πριν από αυτό, οι Γάλλοι είχαν «αυτοκτονήσει» έχοντας την ευκαιρία να κλειδώσουν την νίκη σε αυτά τα 47” δευτερόλεπτα, παρόλα αυτά, δεν ήταν ψύχραιμοι στο τέλος και έχασαν την δική τους ευκαιρία να βρεθούν στο τελικό.
Μάλιστα, αυτή ήταν η δεύτερη νίκη απέναντι στην Γαλλία σε εκείνη την διοργάνωση καθώς είχε επικρατήσει και στον όμιλο(στον οποίο τερμάτισε 2η) με 50-64. Η 24η Σεπτεμβρίου αποτέλεσε την πρώτη επιτυχία της ομάδας που άρχισε να δουλεύει ο Παναγιώτης Γιαννάκης από τους Ολυμπιακούς του 2004, ακολούθησε το έπος της Σαϊτάμα και η παρουσία στο Ευρωμπάσκετ του 2007.
Όμως τα τελευταία 12” της αναμέτρησης του Βελιγραδίου αποτελούν το επίσημο πέρασμα, η πρώτη κορυφή μιας γενιάς που ξεκίνησε αθόρυβα, αλλά έφερε απίστευτες επιτυχίες για λογαριασμό του ελληνικού μπάσκετ ανανεώνοντας τους… όρκους αγάπης που δημιουργήθηκαν με το κοινό του την δεκαετία του 80′.
Ελλάδα (Γιαννάκης): Σπανούλης, Διαμαντίδης 7(1), Παπαλουκάς 10, Χατζηβρέττας 3, Ζήσης 11, Κακιούζης 3(1), Βασιλόπουλος, Τσαρτσαρής, Φώτσης 4, Ντικούδης 14, Παπαδόπουλος 15, Μπουρούσης.
Γαλλία (Μπερζό): Πάρκερ 20(2), Φοτού, Ριγκοντό 6, Ντιαό 14(2), Φ. Πιετρούς 8, Ντιαρά, Τζιφά, Μ. Πιετρούς 6(2), Ζελαμπάλ 7(1), Ζιλιάν 2, Σμιτ 2, Βάις 1.