Πλακώσανε οι σωτήρες του ελληνικού μπάσκετ. Ένας- ένας όμως παιδιά. Μη σπρώχνεστε. Το ελληνικό μπάσκετ έχει ακούσει τόσα… παπατζιλίκια επί σειρά ετών που αντέχει τους πάντες στη μεγάλη αγκαλιά του. Γι’ αυτό κι από το βάρος όσων έχει αγκαλιά, έχει λυγίσει κι έχει φτάσει στο βυθό! Λες και είναι άγκυρα.
Θέση για σοβαρά θέματα δεν έχει πάρει κανένας. Απολύτως κανένας.
Επικοινωνιακά κόλπα, δηλώσεις, συμμαχίες και υποσχέσεις δεξιά κι αριστερά από τους περισσότερους. Τι να κάνουν; Στο αχούρι που ζούμε αυτά μπορούν, αυτά κάνουν.
Εδώ μιλάμε για σωτηρία του ελληνικού μπάσκετ και υπάρχει ατζέντης παικτών ο οποίος ταυτόχρονα είναι και έμμισθος υπάλληλος ομάδας. Και δεν μιλάει κανείς… Δε λέει ούτε ένας την παραμικρή κουβέντα για το αν είναι ασυμβίβαστο. Κι εσείς περιμένετε τη σωτηρία του μπάσκετ;
Ας βγει πρόεδρος όποιος θέλει. Όταν συμβαίνουν φαινόμενα όπως το παραπάνω, ποια θα είναι η ουσία; Σιγά…
Οι ίδιοι που τον έχουν αποδεχτεί στο ρόλο αυτό του… ζητάνε και παίκτες!
Αλήθεια, υπάρχει στο πρωτάθλημα άλλης χώρας στον κόσμο αυτό το πράγμα; Ειλικρινά τώρα, απαντήστε μου. Υπάρχει;
Εστω σε καμιά φυλή που ζει ακόμα στην εποχή του χαλκού, γίνεται αυτό;
Όχι βέβαια.