Πολύ γρήγορα σήμερα θα καταπιαστούμε με κάποιες ιστορικές ακαδημίες μπάσκετ (ξέρετε, το εισπρακτικό τμήμα κάποιων σωματείων) που με ωραία εικαστικά στα social media (καλά για το Facebook μιλάμε που το καταλαβαίνουν οι γενιές των διοικούντων, μην τρελαίνεστε) κόβουν βασιλόπιτα χωρίς να μοιράζουν χαρά σε κανέναν.
Ξέρετε, όταν λέμε ‘χαρά’, εννοούμε τα παιδάκια στην κερκίδα της ακαδημίας. Οι δε υπεύθυνοι βραβεύονται μεταξύ τους με τιμητικές πλακέτες, οι γονείς και τα παιδιά ξεροσταλιάζουν στα παγωμένα σκαλοπάτια (δεν ανοίγουμε ακόμα και αν έχουμε θέρμανση) και κόβεται μια βασιλόπιτα. Τα κομμάτια μοιράζονται στους υπευθύνους, οι οποίοι τα τρώνε φυσικά ενώ τα παιδάκια (με τόση ώρα) στην κερκίδα λυσσάνε να φάνε (αλλά και να παίξουνε).
Εργασία και χαρά και παλαμάκια για χειροκρότημα.
Το δε μεγαλειώδες μήνυμα κάποιων αιωνίων προέδρων είναι ότι και εκείνοι καταφέρανε να κόψουνε πίτα στις ακαδημίες και δεν είναι κάτι δύσκολο.
Βέβαια το σωστό είναι κάθε τμήμα να κόβει δική του πίτα και να έχει νικητές τα παιδιά πάντα ή μια μεγάλη βασιλόπιτα για όλη την ακαδημία με κομμάτια και φλουριά σε όλα τα παιδάκια, αλλά δεν βαριέσαι ψιλά γράμματα και δεν έχω και τα γυαλιά μαζί μου να διαβάσω καλά.