Του Γιώργου Κογκαλίδη
21/06/2011 (18:04)
Το χθεσινό Δ.Σ. και η Γ.Σ. που ακολούθησε στον ΕΣΑΚΕ ήταν
μείζονος σημασίας. Κάθε παρουσία, όπως και κάθε απουσία είχε τη σημασία της, καθώς
και το τι ψήφιζε και τι υποστήριζε καθένας. Γιατί οι παράγοντες κρίνονται και
από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τις γενικότερες κρίσεις στο μπάσκετ, όχι
μόνο στην ομάδα τους.
Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός απουσίαζαν. Λες και δεν τους ενδιέφερε
ούτε ποιος θα είναι αντίπαλος στο επόμενο πρωτάθλημα, ούτε αν τηρείται η
νομιμότητα.
Πέρα από την επικύρωση της βαθμολογίας, πέρα από το ζήτημα της
ΑΕΚ και του Ηλυσιακού, στην ατζέντα ήταν το θέμα της επιχορήγησης από τον ΟΠΑΠ.
Εκεί που οι δύο “αιώνιοι“… έσπασαν το αραγές μέτωπο και μίλησαν από
μόνοι τους.
Η κρίση χτυπά αδιακρίτως όλες τις ομάδες, αλλά αναρωτιέμαι
αν έχουν τόση ανάγκη από 300-500.000 επιπλέον ευρώ για να βγάλουν τον
προϋπολογισμό τους; Αν, δηλαδή, τα 25-30.000 ευρώ και πλέον που κοστίζει τον χρόνο
η κάθε ΚΑΕ (και λίγα λέμε) μειωθούν κατά μισό εκατομμύριο θα αλλάξει η
πολικότητα της γης;
Αντίθετα, αν ομάδες όπως το Μαρούσι ή ο Κολοσσός (και βάλτε
όποιαν άλλη θέλετε, στην τύχη επέλεξα αυτές τις δύο) πάρουν άλλες 100.000 ευρώ από
τον ΟΠΑΠ, θα έχουμε καλύτερο πρωτάθλημα, θα έχουμε ΚΑΕ που θα ισοσκελίσουν έξοδα
και έσοδα.
Όταν οι “μεγάλοι” χαράζουν γραμμή, γίνονται
ηγέτες, δείχνουν αλτρουισμό (το καθένα από αυτά και όλα μαζί), τους αποδέχονται
πιο εύκολα οι “μικροί“. Γιατί στο μπάσκετ το “μαζί τα
φάγαμε” πρέπει να είναι δόγμα, για να υπάρχει ανταγωνιστικό πρωτάθλημα,
άρα να υπάρχει ενδιαφέρον.
Δεν είναι μαλάκες στο ΝΒΑ, που δίνουν στη χειρότερη ομάδα την
καλύτερη επιλογή στο ντραφτ. Το πρωτάθλημα είναι πάνω από τις ομάδες και στις κρίσιμες
συναντήσεις οι “μεγάλοι” δεν μπορούν να είναι αδικαιολογήτως απόντες…