Είναι καλοί προπονητές (επιπέδου Α1) ο Δημήτρης Παπανικολάου και ο Νίκος Βετούλας; Το αν είναι “καλοί” θα κληθούν να το αποδείξουν με το κοουτσάρισμά τους στο πρωτάθλημα. Το αν είναι “προπονητές” δεν μπορούν να το… αποδείξουν, αφού δεν έχουν δίπλωμα. Και πώς να πάρουν, από τη στιγμή που εδώ και πέντε χρόνια δεν έχει λειτουργήσει σχολή προπονητών;
Οι αιτήσεις που έχουν συσσωρευτεί στα γραφεία του ΣΕΠΚ αγγίζουν τις 480 (περίπου 100 για κάθε χρόνο απραξίας) και η χρησιμοποίηση από τη μεριά μας των ονομάτων των δύο νεαρών κόουτς είναι για να αναδείξουμε το μέγεθος του προβλήματος.
Γιατί ο Βετούλας, ή ο ΠΑΠ είναι οι… κορυφές του παγόβουνου. Σκεφτείτε πόσα παιδιά δεν έχουν το μπασκετικό όνομα των προαναφερόμενων και δεν έχουν καν το δικαίωμα να δοκιμάσουν αν και πόσο αξίζουν, δεν έχουν τη δυνατότητα να εμφανίσουν ένα δίπλωμα και να εργαστούν ως προπονητές.
Ο Γιάννης Ιωαννίδης έχει αναγνωρίσει (αν δεν το έκανε κι αυτός, τότε ποιος;) το πρόβλημα και έχει υποσχεθεί πως θα λειτουργήσει σχολή προπονητικής, κάτι που για την ώρα δεν έχει συμβεί. Ο ΣΕΠΚ δεν έχει αντιδράσει δυναμικά -όχι πως μας κάνει εντύπωση- αν και τα μέλη του Δ.Σ. τονίζουν προς κάθε κατεύθυνση το πρόβλημα.
Είναι βέβαιον πως σε μια χώρα όπου το μπάσκετ είναι πρώτο άθλημα σε επιτυχίες, ανταγωνιστικότητα, σοβαρότητα, δεν επιτρέπεται να μην λειτουργεί σχολή για πέντε ολόκληρα χρόνια. Τελικά, το επάγγελμα του προπονητή μπάσκετ τείνει να γίνει το πιο… “κλειστό επάγγελμα” στον πλανήτη.