Του Γιώργου Κογκαλίδη
12/02/2012 (13:06)
Το χάσαμε το All Star Game πατριώτη και το μόνο που “σώζει” (δεν “σώζει“,
αλλά λέμε) τον Βασίλη Οικονομίδη και
τη διοίκησή του είναι πως σε μέρες δύσκολες είναι το λιγότερο κακό που μπορούσε
να συμβεί. Αυτό, βεβαίως, ουδόλως μειώνει τις ευθύνες τις προσωπικές, αλλά και
όσων (κύριε Κονδύλη, κύριε Αλεξανδρίδη, έχετε κάτι να μας πείτε;)
είχαν την ευθύνη για τη διοργάνωση της “γιορτής” του
μπάσκετ.
Αντ’ αυτού η σκέψη είναι να διεξαχθεί ένας αγώνας φιλανθρωπικού χαρακτήρα, έτσι
ώστε να κάνει κάτι κι ο ΕΣΑΚΕ,
φαίνεται να είναι αυτή τη στιγμή η κυρίαρχη, αλλά με την ευστοχία που έχει στις
τελευταίες εκδηλώσεις η “λίγκα“,
μην πάρετε και όρκο.
Προσωπικά θεωρώ ότι είναι η χειρότερη στιγμή για να γίνει
κάτι τέτοιο. Ο ΕΣΑΚΕ, κατά την
ταπεινή μου άποψη, ΟΦΕΙΛΕ εδώ
και χρόνια να έχει στη στόχευσή του έναν (και λίγο λέμε) αγώνα φιλανθρωπικού
χαρακτήρα κι όχι να διοργανώσει ευκαιριακά κάτι.
Η φιλανθρωπική
δράση είναι επιλογή και όχι υποκατάστατο!
Δηλαδή, δεν ήρθε κόσμος στο πάρτι, για να μην πετάξουμε τα φαγητά
ποτά πάμε να τα δώσουμε στους άστεγους; Δεν
είναι σοβαρή αντιμετώπιση από τον ΕΣΑΚΕ αυτή. Το κοινωνικό πρόσωπο έπρεπε
να προβάλλεται σταθερά και με οργανωμένες
ενέργειες και όχι ευκαιριακά.
Μια και ο λόγος για φιλανθρωπία, άσχετο αλλά από τα αγαπημένα μου, θυμήθηκα το τραγουδάκι του
Τζιμάκου (καμία σχέση με το θέμα,
αλλά απολαύστε το):