Eφυγε λοιπόν οριστικά -κατά δήλωσή του- από την ΑΕΚ ο Βαγγέλης Ζιάγκος, όπως πρωτύτερα ο Βασίλης Νιπεργιάλης από τον Κόροιβο Αμαλιάδας και οι περιπτώσεις τους θυμίζουν πολλές αντίστοιχες παλαιότερες. Οταν δηλαδή ο προπονητής που έφτανε με μία ομάδα στην άνοδο από την Α2 στην Α1, άφηνε σκυτάλη σε άλλον συνάδελφό του. Ενδεικτικότερα παραδείγματα φυσικά και είναι οι Γιάννης Τζήμας (ΓΣ Λάρισας, Ολύμπια Λάρισας, ΑΣ Τρικάλων και BC Τρίκαλα), Φώτης Τακιανός (ΚΑΟΔ). Αμφότεροι δεν κοουτσάρισαν τις ομάδες που «ανέβασαν» στα σαλόνια, ο Τακιανός μάλιστα δεν είχε την ευκαιρία να το βιώσει ούτε με το Πανόραμα (λόγω ότι την θέση εν τέλει κέρδισε μέσω συγχώνευσης η Καβάλα). Και οι δύο τεχνικοί ωστόσο φιλοδοξούν να πετύχουν κάτι ανάλογο με Καβάλα ο μεν, με ΟΦΗ ο δε και να (ξανα)γράψουν ιστορία.

Παλαιότερα, ο Νίκος Καραγιάννης έφερνε το Περιστέρι στα «σαλόνια», με τον Θανάση Σκουρτόπουλο κατόπιν, να αναλαμβάνει. Λίγο πιο δίπλα, παραμένοντας στα δυτικά προάστια, ο Στιβ Γιατζόγλου έλεγε το «ναι» στο Αιγάλεω, έχοντας πάντως δίπλα του τον Δημήτρη Καρβέλα. Δεν είχε την δυνατότητα να κουμαντάρει τον Κολοσσό Ρόδου και στην Α1 ο Γιώργος Ζευγώλης, ενώ στην πιο πρόσφατη παρουσία του Ηρακλή στην Α1 ο Κώστας Πιλαφίδης αντικατέστησε τον Λευτέρη Κακιούση.

Υπάρχουν και ομάδες, πέραν του Πανοράματος, όπως ο Σπόρτιγκ και το Παλαιό Φάληρο, με τεχνικούς τούς Αγγελο Κορωνιό και Κώστα Σορώτο αντίστοιχα, που δεν κατάφεραν να παίξουν στην Α1 λόγω οικονομικής δυσκολίας. Οπως υπάρχουν και ομάδες που εμπιστεύονται μέχρι σήμερα εκείνους με τους οποίους βρέθηκαν στην ελίτ. Ο Πανελευσινιακός (Γιώργος Σκαραφίγκας), η Νέα Κηφισιά (Ηλίας Παπαθεοδώρου) και ο Απόλλων Πατρών (Νίκος Βετούλας). Ο Στέργιος Κουφός εξάλλου είχε καθοδηγήσει τον Ηλυσιακό και το Ρέθυμνο στην ανώτερη κατηγορία, όπως ο Βασίλης Φραγκιάς τον Κολοσσό, o Nίκος Βουρνάς την Ολυμπιάδα Πατρών, ο Αρης Λυκογιάννης τον Ικαρο και ο Γιώργος Ζαφειρούδης την ΜΕΝΤ.