Του Φώτη Δουκάκη
14/01/2012 (00:01)
Το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης έχει προκαλέσει πολλές φορές το ζήτημα του κατά πόσο οι δύο ομάδες που μπορούν (;) αυτη τη στιγμή να ξοδέψουν εκατομμύριο(α), ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός, είναι διατεθημένοι να το κάνουν. Αν κοιτάξουμε λίγο προσεκτικά τα ρόστερ των υπολοίπων ομάδων και τις αποδόσεις κάποιων παικτών, θα δούμε ότι τελικά δεν χρειάζεται να επενδυθούν εκατομμύρια για να “χτιστεί” μία πολύ καλή ομάδα.
Για παράδειγμα, τι παραπάνω έχει ο Λόγκαν από τον Αγγελο Τσάμη; Ή ο Λούκας από τον Βλαδίμηρο Γιάνκοβιτς;
Πολλά παραδείγματα του ότι μία ομάδα δεν χρειάζεται τα φανταχτερά ονόματα για μία καλή πορεία, έρχονται από το εξωτερικό. Η Σιένα κατάφερε να χτίσει αυτοκρατορία στην Ιταλία με τους Σάτο και Στόουνρουκ, ενώ και η πορεία της Καντού, που βρίσκεται στους 16 της Ευρωλίγκα, βασίστηκε σε παίκτες αντι-στάρ.
Με λίγα λόγια, η σχέση “value for money” είναι αυτή που μετράει περισσότερο από το όνομα του παίκτη. Υπάρχουν παίκτες στο πρωτάθλημα της Α1, ξένοι και έλληνες, που παρουσιάζουν πρόοδο και μπορούν εύκολα να βρουν θέση σε μεγάλη ομάδα.
Κάποιοι από αυτούς είναι ο Γαλιώτος του Ηλυσιακού, οι Χαρίσης και Πάνος του Κολοσσού, ο Μπέινς του Ικάρου, ο Κρίστμας του Ρεθύμνου και αρκετοί άλλοι που σίγουρα το άκουσμα του ονόματός τους δεν θα σήκωνε από την καρέκλα του τον κάθε ιδιοκτήτη, όμως η δουλειά του μέσα στο γήπεδο, θα τον γέμιζε χαμόγελα, όπως και ολόκληρο το ελληνικό μπάσκετ…