Η περσινή ήταν μία ονειρεμένη χρονιά για τον Ολυμπιακό, με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς να οδηγεί την ομάδα του Πειραιά όχι μόνο στην κατάκτηση του ελληνικού πρωταθλήματος, αλλά και στην κορυφή της Ευρώπης, “ξεσκεπάζοντας” παράλληλα τα κενά που είχε η υπερομάδα ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Πήρε το τρόπαιο της Ευρωλίγκας με παίκτες όπως οι Βαγγέλης Μάντζαρης και Κώστας Σλούκας, που έως πέρυσι δεν τους ήξερε κανείς στην Ευρώπη…
Αμφότεροι δεν είναι παίκτες οι οποίοι μπορούν να σου πάρουν ένα παιχνίδι με τους πόντους που θα βάλουν και μιλάμε για παιχνίδια όπως αυτό με τη Μακάμπι ή με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στην Κωνσταντινούπολη. Ωστόσο και οι δύο είναι παίκτες οι οποίοι μπορούν με την άμυνά τους, με την ενέργειά τους και την καρδιά τους να παλέψουν και να λειτουργήσουν θετικά για την ομάδα τους.
Αμφότεροι ήταν από τους βασικούς λόγους που η ομάδα του Πειραιά κατάφερε χθες να πάρει μία σπουδαία νίκη απέναντι στη Μακάμπι εκτός έδρας, καθώς στα τελευταία λεπτά βρίσκονταν στο παρκέ και έπαιξαν πολύ καλή περιφερειακή άμυνα, αλλά παράλληλα κυκλοφόρησαν καλά την μπάλα και στην επίθεση. Και αν ο Βαγγέλης Μάντζαρης είναι από τους παίκτες που έχουν πάρει σημαντικό χρόνο συμμετοχής και συνεχίζουν να παίρνουν, ο Κώστας Σλούκας δείχνει να κάνει το ίδιο που έκανε και με τον Ίβκοβιτς στον πάγκο.
Ο τελευταίος κερδίζει τον χρόνο συμμετοχής του παιχνίδι με το παιχνίδι. Όπως πέρυσι… Ενδεχομένως να είναι ο πιο αδικημένος παίκτης στο ρόστερ του Ολυμπιακού (ίσως φέτος τον… κοντράρει ο Δημήτρης Κατσίβελης), ενδεχομένως να χρειάζεται και χρόνο κάθε χρονιά για να βρει τον καλό του εαυτό.
Αυτό που έχει σημασία είναι πως ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει στα χέρια του ένα ακόμη σημαντικό “όπλο” το οποίο μπορεί να το χρησιμοποιήσει σε κάθε παιχνίδι, από δω και πέρα τουλάχιστον. Εξάλλου, ας μην ξεχνάμε πως είναι και αυτός Πρωταθλητής Ευρώπης (όπως και ο Βαγγέλης Μάντζαρης)…