Ο Ολυμπιακός έχει δημιουργήσει από την εποχή του Ντούσαν Ίβκοβιτς έναν κορμό Ελλήνων παικτών, με τους νεαρούς, τότε, ταλαντούχους παίκτες να φτάνουν από τη μία επιτυχία μετά την άλλη και τώρα έχουν και το μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής στην ομάδα. Τι συμβαίνει, όμως, με τους ξένους; Γιατί τα τελευταία χρόνια δεν έχει μείνει κανένας παίκτης (πλην του Λοτζέσκι κι αυτός τα μισά τραυματίας) περισσότερο από δύο χρόνια.
Οι «ερυθρόλευκοι» μπαίνουν φέτος σε ένα ιδιαίτερο καλοκαίρι μιας και αποχωρούν από το ρόστερ των Πειραιωτών 8 παίκτες, χωρίς να αποκλείεται ενδεχόμενη νέα αποχώρηση. Ανάμεσα σε αυτούς, οι 3 είναι Έλληνες , οι νεαροί Μαραγκός, Μουράτος και «παλιότερος» Αθηναίου, ενώ οι υπόλοιποι είναι οι Γκριν, Γιανγκ, Χάκετ, Λοτζέσκι και Ουότερς, ενώ δεν αποκλείεται τον δρόμο της εξόδου να δουν ένας εκ των Μιλουτίνοφ ή Μπιρτς, φτάνοντας αισίως στο 45% του ρόστερ, με αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να δημιουργεί σχεδόν μια καινούρια ομάδα. Ας δούμε, όμως, για ποιους λόγους βλέπουν την πόρτα της εξόδου 8 παίκτες από το λιμάνι.
Ο απολογισμός των φετινών αποχωρήσεων
Πάρης Μαραγκός: Ήρθε την περσινή χρονιά σας ένα ταλέντο που θα μπορέσει να δώσει τις κατάλληλες ανάσες σε έναν… μαραθώνιο λόγω των 30 αγώνων της κανονικής διάρκειας της Ευρωλίγκας και ενσωματωθεί με αρκετή δουλειά στο ρόστερ των «ερυθρολεύκων», όμως δεν κατάφερε να μπει ποτέ στο κλίμα. Φυσικά δεν πήρε και ποτέ τις ανάλογες ευκαιρίες…
Βασίλης Μουράτος: Ένα από τα μελλοντικά ταλέντα του ελληνικού μπάσκετ. Τη φετινή σεζόν αγωνίστηκε με τη φανέλα του Ψυχικού και απέκτησε εμπειρία σε ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, όμως, στον Ολυμπιακό αποφάσισαν να μην επενδύσουν στο ταλέντο του, αν και έχει ακόμα συμβόλαιο.
Έρικ Γκριν: Ο Αμερικανός ήρθε με αρκετές προσδοκίες στο ΣΕΦ το περασμένο καλοκαίρι, όμως δεν κατάφερε ποτέ να χωρέσει στα σχήματα του Ολυμπιακό ή έστω να δημιουργηθούν σχήματα προσαρμοσμένα στον Αμερικανό, διότι πιαθανόν και να διαθέτει το καλύτερο σουτ στο ρόστερ.Ειδικότερα όσο βρισκόταν μέσα ο αρχηγός, Βασίλης Σπανούλης. Η απουσία, όμως, του Σπανούλη έδινε τη δυνατότητα στον Γκριν να παίζει πάνω από 25’, με αποτέλεσμα να είναι καθοριστικός στο σκοράρισμα και να δίνει λύσεις. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα με τους τελικούς κόντρα στον Παναθηναϊκό, όμως, αντίστοιχα ο Ολυμπιακός κατάφερε χάρη στην παρουσία του Γκριν να κερδίσει την Μπαρτσελόνα εκτός έδρας, ενώ διεκδίκησε μέχρι τέλους το «διπλό» στην Κωνσταντινούπολη κόντρα στην Φενέρμπαχτσε για την κανονική διάρκεια της Ευρωλίγκας.
Ντάνιελ Χάκετ: Ο Αμερικανός με ιταλικό διαβατήριο ήρθε πριν από 2 χρόνια στην Ελλάδα για χάρη του Ολυμπιακό, την ώρα που είχε δείξει ενδιαφέρον και ο Παναθηναϊκός για την απόκτηση του. Ο πρώην παίκτης των Σιένα και Μιλάνο επέλεξε εν τέλει τους «ερυθρόλευκους», και παρότι στο παρελθόν είχε δείξει ένα τύπο παίκτη που δεν μπαίνει σε συστήματα και θέλει να είναι «πρώτο βιολί», να γίνεται ένας παίκτης που θα έρχεται από τον πάγκο και θα βοηθά σε άμυνα και επίθεση. Ο σοβαρός τραυματισμός του στο μέσο της σεζόν τον άφησε εκτός με την αποθεραπεία του να ολοκληρώνεται προσεχώς, όμως, στον Ολυμπιακό φοβούνται το ρίσκο της επιστροφής του με αποτέλεσμα να τον αφήνουν ελεύθερο. Αυτό ίσως να λειτουργήσει και δίκοπο μαχαίρι για τους Πειραιώτες διότι ο Ιταλός γκαρντ μπορεί να επανέλθει πιο δυναμικός και να είναι τεράστια απουσία για το μέλλον τους.
Ματ Λοτζέσκι: Σχεδόν ίδια περίπτωση με τον Χάκετ. Ο Αμερικανό-Βέλγος φόργουορντ ήταν ο μακροβιότερος ξένος στην πρόσφατη ιστορία του Ολυμπιακού και ο παίκτης που βοήθησε περισσότερο από τον καθένα την ομάδα. Παρόλα αυτά οι συνεχείς τραυματισμοί, αλλά και η παρουσία των Παπανικολάου-Παπαπέτρου στο «3» ανάγκασαν τον Λοτζέσκι να μείνει εκτός ρόστερ για τη νέα σεζόν.
Πάτρικ Γιανγκ: Ο Αμερικανός σέντερ ήρθε στον Ολυμπιακό σαν ένα ταλέντο με εξαιρετικά σωματικά προσόντα και από την πρώτη στιγμή φάνηκαν οι δυνατότητες του με το εξαιρετικό άλμα, αλλά και την υπεροχή του στο χώρο. Ο τραυματισμός, όμως, στους χιαστούς τον άφησε εκτός για σχεδόν ένα χρόνο με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να επανέλθει ποτέ στο επίπεδο που βρισκόταν. Παρόλα αυτά ο Ολυμπιακός τον εμπιστεφθηκε και 2η σεζόν αλλά και πάλι φάνηκε να μην είναι έτοιμος να βοηθήσει και σίγουρα να μη θυμίζει τον παλιό Γιανγκ. Εδω ίσως το λάθος των «ερυθρολεύκων» να ήταν ότι έδωσαν παράταση… ζωής και μια 2η σεζόν και τελικά τώρα να αποφασίσουν να τον αφήσουν ελεύθερο, κάτι που στοιχισε σε σημαντικά παιχνίδια, όπως ο τελικός με Φενέρ στην Πόλη και οι τελικοί με Παναθηναϊκό στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Ντόμινικ Ουότερς: Ένας ακόμα Αμερικανός που βλέπει την πόρτα της εξόδου από τον Ολυμπιακό. Ο Ουότερς ήρθε μεσούσης της σεζόν σαν αντι-Χάκετ, χωρίς να ανταποκριθεί, αλλά και χωρίς να δείχνει να τον εμπιστεύεται ο Σφαιρόπουλος, ο οποίος είχε επιλεγεί με εκείνον στον πάγκο. Παρόλα αυτά ούτε αυτός θα συνεχίσει στο ρόστερ των φιναλίστ της Ευρωλίγκας.
Τα συμπεράσματα των αποχωρήσεων
Από την ανάλυση των λόγων για τους οποίους αποχωρούν οι, πρώην, πλέον παίκτες του Ολυμπιακού, προκύπτουν κάποια συμπεράσματα και φυσικά κάποια ερωτήματα. Αρχικά, ως προς την απομάκρυνση των Ελλήνων, αποδεικνύεται ότι ο Ολυμπιακός προσπαθεί να ενισχύσει το ελληνικό του στοιχείο, όμως δεν μπορεί να τους ενσωματώσει στην γενιά της ομάδας που πήρε την Ευρωλίγκα δύο σερί φορές. Παράλληλα, βέβαια, δεν έδωσε και τον απαιτούμενο χρόνο συμμετοχής σε δύο πιτσιρικάδες με συμβόλαια που έληγαν το 2019 και το 2020. Ισως θα μπορούσαν να πήγαιναν κάπου δανεικοί να δουν στην ΚΑΕ την εξέλιξή τους κι αν ήταν ικανοί να προσφέρουν στο μέλλον να ενσωματώνονταν στην ομάδα.Αν αναλογιστεί κανείς ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει στον Παναθηναϊκό, περισσότερο μπορεί κάποιος να πιστέψει ότι αυτές οι μετεγγραφές γίνονται σε μία «μάχη» δυναμισμού των δύο ομάδων να έχουν τα νέα ταλέντα του ελληνικού μπάσκετ κατοχυρωμένα, χωρίς όμως να τα αξιοποιούν.
Ενδιαφέρον, βέβαια, παρουσιάζει το γεγονός ότι, ως προς τους ξένους, ένα μεγάλο μέρος των παικτών της ομάδας επιβαρύνονται με τραυματισμούς, πολλοί εκ των οποίων κρίνονται ως αρκετά σοβαροί. Οι τραυματισμοί είναι, συνήθως, προϊόν είτε κακής φυσικής κατάστασης, άρα αποτέλεσμα της καλοκαιρινής προετοιμασίας, είτε του τρόπου που αγωνίζεται η ομάδα και συνακόλουθα οι παίκτες, με τον Ολυμπιακό να δίνει ιδιαίτερη έμφαση στο physicalgame.
Φυσικά στο… χορό των λόγων για τους οποίους αποχωρούν τόσοι παίκτες από τον Ολυμπιακό είναι και το scouting της ομάδας. Οι «ερυθρόλευκοι» προσπαθούν να βρίσκουν φτηνές, αλλά έξυπνες λύσεις για το ρόστερ τους, κάτι που ξεκίνησε από την εποχή του Ντούσαν Ίβκοβιτς με τις προσθήκες των Χάινς, Ντόρσεϊ και Λο και απογειώθηκε με τον Γιώργο Μπαρτζώκα που έφερε τους Ντάνστον, Χάντερ και Λοτζέσκι. Αυτό το στοιχείο φαίνεται να λείπει τα τελευταία χρόνια από τον Ολυμπιακό με τον Ουότερς να αποτελεί το πιο καίριο παράδειγμα.
Το πρόσφατο παρελθόν
Η επιχειρηματολογία, βέβαια, θα μπορούσε να αναιρεθεί, αν ίσχυε μόνο για μία σεζόν. Αν εξετάσει κανείς τις μετεγγραφικές κινήσεις του Ολυμπιακού, παρατηρούνται τα ίδια ακριβώς φαινόμενα. Οι «ερυθόλευκοι» αλλάζουν σταθερά τον παίκτη που βρίσκεται πίσω από τον Σπανούλη, δίνουν έμφαση στους «mobile» ψηλούς για να παίζεται σωστά το picknroll, όμως λόγω της εξαιρετικής δουλειάς που γίνεται σ’ αυτό το τακτικό κομμάτι παίρνουν εύκολα μετεγγραφή, και ενισχύονται με Έλληνες, οι οποίοι όμως μετά από λίγο καιρό αποτελούν παρελθόν.
Συνολικά ο Ολυμπιακός έχει αποχωριστεί 21 παίκτες, εκ των οποίων 3 βρίσκονταν για τη θέση πίσω από τον Σπανούλη, 5 παίκτες είναι Έλληνες και δεν κατάφεραν να ενσωματωθούν στον ήδη υπάρχοντα ελληνικό κορμό, 2 παίκτες πέρασαν από τη θέση του center με τα ίδια χαρακτηριστικά, αλλά για διαφορετικούς λόγους αποχώρησαν, 3 παίκτες αποχώρησαν λόγω τραυματισμών και 5 ήρθαν,αλλά δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα. Φυσικά υπήρξαν και περιπτώσεις παικτών που ήρθαν και πρόσθεσαν στοιχεία στον Ολυμπιακό, με χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του Μπραντ Πέτγουεϊ, όμως δεν αναπληρώθηκε ποτέ από τους «ερυθρόλευκους» που ήθελαν να δώσουν χρόνο συμμετοχής στον Δημήτρη Αγραβάνη.
Κανένας εκ των Λαφαγιέτ, Στρόμπερι και Γκριν δεν κατάφερε να μπει ουσιαστικά στον ρόλο του Έισι Λο που συνδυαζόταν άψογα με τον Βασίλη Σπανούλη και στα 15’ που αγωνιζόταν έδινε το 100% των χαρακτηριστικών χωρίς να είναι αισθητή η απουσία του αρχηγού των «ερυθρόλευκων» από το παρκέ.
Όπως αναφέρθηκε και στην αρχή του κειμένου, Μαραγκός και Μουράτος δεν κατάφεραν να μπουν στον ελληνικό κορμό, ενώ στο παρελθόν το ίδιο συνέβη με τους Δημήτρη Κατσίβελη, Βασίλη Καββαδά και Μιχάλη Τσαϊρέλη, οι οποίοι πλέον στις ομάδες τους έχουν ρόλο και αποδίδουν αρκετά καλά.
Βέβαια, ο Ολυμπιακός λειτούργησε και σαν μια εξαιρετική… διαφημιστική εταιρεία, «φτιάχνοντας» τα ονόματα πολλών παικτών. Ο Μπράιαν Ντάνστον, ο Οθέλο Χάντερ και παλιότερα φυσικά ο Κάιλ Χάινς μπήκαν άψογα στην λογική του picknroll και βρήκαν πολύ υψηλότερα συμβόλαια στις επόμενες ομάδες τους.
Στην κατηγορία των τραυματιών αναφερθήκαμε πιο πριν, όμως ιδιαίτερη μνεία μπορεί να γίνει στο κομμάτι των παικτών που δεν ήταν στο επιθυμητό επίπεδο. Φανερή περίπτωση ήταν ο Ντόμινικ Ουότερς, ενώ αντίστοιχες είναι οι περιπτώσεις των Ντάρντεν, Σίμονς, Τζέιμς, Τζόνσον Όντομ και Γουόρικ. Παίκτες οι οποίοι, πλην εξαιρέσεως του Ντάρντεν, ήρθαν στα μισά της σεζόν και δεν έδωσαν τα αναμενόμενα.
Η επόμενη μέρα
Επί της ουσίας, λοιπόν, αποδεικνύεται πως ο Ολυμπιακός έχει δημιουργήσει ένα πολύ ισχυρό ελληνικό κορμό, ο οποίος μεγαλώνει σιγά σιγά (ηλικιακά), όμως δυσκολεύεται τόσο στο να ενσωματώσει τους παίκτες που έρχονται κάθε καλοκαίρι όσο και στο να βρει παίκτες οι οποίοι θα μπορέσουν να έχουν ένα ρόλο στην ομάδα και να μπορούν να αποδίδουν τόσο επιθετικά όσο και αμυντικά. Ίσως ένα παράγοντας να είναι και το γεγονός ότι οι όλοι οι ξένοι που έχουν περάσει από το ΣΕΦ είναι Αμερικανοί, με την μετεγγραφή του Στρέλνιεκς να δείχνει μία στροφή σε ένα πιο… ευρωπαϊκό μοτίβο, αλλά όχι ηγετικό!