Ο ιδεατός στόχος κάθε ομάδας είναι φυσικά η στελέχωση του ρόστερ της με σούπερ σταρ κάθε κάλλους και φύσεως, προκειμένου να σφυρηλατήσει μια ηχηρή αρμάδα για να συνδυάσει ουσία και θέαμα, στον απώτερο δρόμο του πρωταθλητισμού.
Ωστόσο, κάτι τέτοιο παραμένει ως έχει.
Ως ιδεατό.
Στον πραγματικό κόσμο, όπου οι σταρ είναι καλοδεχούμενοι με ανοιχτές αγκάλες, τη διαφορά την κάνουν οι ρολίστες.
Και ειδικά σε έναν οργανισμό όπως ο Ολυμπιακός με ιδιαίτερη φήμη στην ποιότητα των «στρατιωτών» του, η παρουσία τέτοιων παικτών είναι κάτι παραπάνω από ζωτικής σημασίας.
Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν -αλλά και σε κάθε πλαίσιο- η παραμονή του Sasha Vezenkov για τα επόμενα 3 χρόνια στον Πειραιά είναι τρομερή από κάθε άποψη!
1) Ο πιο σύγχρονος παίκτης του ρόστερ
Ο Βούλγαρος PF ήταν πάντοτε μπροστά ένα βήμα μπροστά από την εποχή του.
Μπορεί να μην είχε ανέκαθεν την ποιότητα για να σταθεί στο επίπεδο της EuroLeague, αλλά τα tendencies του δε θύμιζαν ποτέ ένα παραδοσιακό 4άρι, με έφεση στο post up και την κυριαρχία στο ζωγραφιστό.
Ήδη από τη σεζόν 2013-14, όταν δηλαδή έκανε το αγωνιστικό του ξεπέταγμα στον Άρη, ο Vezenkov εκτελεί 3 τρίποντα ανά βραδιά, ανοίγοντας με χαρακτηριστική μαεστρία το γήπεδο για τις εκάστοτε ομάδες του.
Αυτό το στοιχείο είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τους «ερυθρόλευκους», που δε διαθέτουν ουσιαστικά πολλούς ακόμα σουτέρ, ενώ την ίδια στιγμή, τα κύρια χαρτιά τους χρειάζονται χώρους για τα αγαπημένα τους iso/ drives.
Και ένας εξαιρετικός sharpshooter (43% πέρυσι) πάντα θα τους βοηθάει σε αυτό το κομμάτι.
Ταυτόχρονα, κρατάει στο καλούπι του όλα τα υπόλοιπα κλασικά στοιχεία ενός PF (ριμπάουντ, size), αλλά είναι πιο γρήγορος και πιο μπασκετοποιημένος από τους συνηθισμένους στα πέρατα της Ευρώπης, δίνοντας την αίσθηση πως… αμερικανοφέρνει -ένα προσόν που συναντάται σπάνια για κάποιον που δεν έχει γαλουχηθεί στις ΗΠΑ και το NCAA, όπως οι Παπαπέτρου– Μήτογλου.
2) Παίκτης Μπαρτζώκα
Τόσο στη Barcelona όσο και στον Ολυμπιακό, ο Sasha είχε και έχει την ευκαιρία να βρίσκεται στο πλευρό ενός προπονητή που λατρεύει το επιθετικό παιχνίδι και τους «ψηλούς» σουτέρ -κάτι που έχει αποδείξει περίτρανα και με την outside εξέλιξη του Γιώργου Πρίντεζη όσο και με την εκμετάλλευση 4αριών και 5αριών όπως ο Chris Singleton.
Έτσι, έχει τη δυνατότητα και τις απαραίτητες ελευθερίες για να κάνει το παιχνίδι του ανά πάσα στιγμή, λειτουργώντας άμεσα ως μια κύρια scoring πηγή στο πλευρό παικτών με έφεση στη δημιουργία και το slashing ή το post up.
Δε μπλέκεται ποτέ με τα hot zones τους, αλλά αντίθετα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να βελτιώσει στο έπακρο την απόδοσή τους κρατώντας έναν αντίπαλο «ψηλό» στο δίποντο -τον οποίο και μπορεί να εκθέσει σε περίπτωση υψηλής πίεσης.
Στα μετόπισθεν σίγουρα υστερεί ατομικά, αλλά τόσο η διάθεσή του (1.16 συνολικά κλεψίματα και τάπες πέρυσι) όσο και ένας σφυρηλατημένος αθλητικά και αμυντικά περίγυρος παικτών μειώνουν τις πιθανότητες έκθεσής του, ειδικά από τη στιγμή που το post up και το iso των «ψηλών» μειώνεται όλο και περισσότερο.
3) Κάνει αυτό που πρέπει να κάνει
Όπως αναλύθηκε νωρίτερα, ο Vezenkov είναι ένας φονικός σουτέρ στο κορμί ενός «παραδοσιακού 4αριού», σε μια φυσική κατάσταση με αρνητικά και θετικά στοιχεία.
Όσον αφορά τα τελευταία όμως, ο πρώην παίκτης της Barca μπορεί να συμβάλει σε όλους τους τομείς του αθλήματος, καθώς εκτός της scoring/ spacing έξαρσής του έχει την ικανότητα να προστατεύει όποτε αυτό χρειαστεί το καλάθι (0.5 τάπα) και να επισφραγίζει την άμυνα με ριμπάουντ (5.4), ενώ την ίδια στιγμή είναι παίκτης ομάδας, αναφορικά με το γεγονός πως αφενός δε χρειάζεται πολλές κατοχές για να είναι αποτελεσματικός (12 πόντοι σε 10 επιθέσεις/ 24 λεπτά) και αφετέρου δε στέκεται εμπόδιο στο playstyle των κύριων πρωταγωνιστών των Πειραιωτών -αναβαθμίζοντας τις τάσεις τους (iso, post up, δημιουργία) με χώρους ή ελεύθερες όψεις.