Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Basket News, ο άλλοτε παίκτης του Ολυμπιακού, ο Brandon Paul, μίλησε για τη θητεία στους ερυθρόλευκους τη σεζόν 2019-2020 αλλά και τη σχέση τόσο του ίδιου όσο και των τότε συμπαικτών του με τον Wade Baldwin, για τον οποίο δε μίλησε και με τα καλύτερα λόγια…
Αναλυτικά όσα ανέφερε:
«Επικρατούσε πολύ χάος και όσον αφορά τον προπονητή Μπλατ, ο οποίος προσπαθούσε να με διατηρήσει στην ομάδα για δύο χρόνια, δυστυχώς, διαγνώστηκε με σκλήρυνση κατά πλάκας και κατέληξε να απολυθεί μετά το πρώτο παιχνίδι. Οι ρόλοι στην ομάδα άλλαξαν.
Κάποιες στιγμές είχαμε ένα μικρό χάος στα αποδυτήρια, κάτι που μας δυσκόλεψε. Ήταν ένα μεγάλο τεστ και κάτι από το οποίο έπρεπε να μάθω».
– Ποιος ήταν ο κύριος λόγος για αυτό το χάος;
«Είναι πολλοί οι λόγοι. Λίγος εγωισμός από συγκεκριμένα παιδιά που δεν τα πήγαιναν καλά. Δεν ήταν κάτι που περίμενα ή είχα αντιμετωπίσει πριν, αυτό είναι σίγουρο.
Εκ των υστέρων, κοιτάζοντας αυτό το ρόστερ του Ολυμπιακού που είχε μόνο 12 νίκες σε 28 αγώνες της EuroLeague, δεν μπορεί να μην παρατηρήσει κανείς ότι αρκετοί παίκτες κατάφεραν να φτιάξουν την καριέρα τους ατομικά.
Ο ΜακΚίσικ και ο Κώστας Παπανικολάου είναι ακόμα εκεί, ενώ πρόσφατα επέστρεψαν οι Γκος και Μιλουτίνοφ. Οι Πάντερ και Μπόλντγουιν είναι πλέον αστέρια στις ομάδες τους.
Για να μην αναφέρουμε τους θρύλους του συλλόγου Βασίλη Σπανούλη και Γιώργο Πρίντεζη, που ήταν ακόμα εκεί, ή τον Σάσα Βεζένκοφ, που μετακόμισε στο Σακραμέντο».
– Νιώθεις ότι υπήρχαν τα συστατικά για μια καλή χρονιά;
«Απολύτως. Στα χαρτιά, είχαμε ένα τρελό ρόστερ. Ακόμα κι όταν έφυγαν τύποι όπως ο Κουζμίνσκας, Χαπ και Πάντερ, είχαμε ακόμα την ευκαιρία να κάνουμε κάτι αλλά δεν μπορούσαμε να το καταλάβουμε.
Είχαμε δύο αλλαγές προπονητών. Όταν έχεις αναταράξεις στα αποδυτήρια και προπονητές που πηγαινοέρχονται, είναι μια δύσκολη κατάσταση. Έπρεπε να μάθεις πολλά για τους ανθρώπους και τον εαυτό σου.
– Γιατί δεν πέτυχε ποτέ αυτή η ομάδα;
«Είχαμε πολλά θέματα. Ήταν μια δύσκολη χρονιά παντού. Πολλαπλές αλλαγές προπονητών, πολλοί παίκτες που δεν είχαν πάει ποτέ στην Ευρώπη πριν, και πολλαπλοί εγωισμοί που συγκρούονται (συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου).
Τα παιδιά ένιωθαν άβολα για πολλούς λόγους, και ήταν δύσκολο για τον προπονητή εκείνη την εποχή, γιατί νιώθω ότι προσπαθείς να διαχειριστείς τον εγωισμό όσο καλύτερα μπορείς, αλλά δεδομένων των συνθηκών, εξωτερικοί παράγοντες έκαναν τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα.
Ο Μπόλντγουιν για να είμαι συγκεκριμένος, προκάλεσε πολλά θέματα μέσα στα αποδυτήρια. Την πρώτη μέρα που απολύθηκε ο Μπλατ και ανέλαβε ο βοηθός του, ο Ουέιντ απομακρύνθηκε από την ομάδα. Δεν ταξίδεψε μαζί μας, δεν έκανε προπόνηση στο ΣΕΦ. Ειλικρινά μπορούσες να δεις μια αλλαγή στην ενέργεια. Όταν επέστρεψε, φάνηκε ότι προέκυψαν περισσότερα προβλήματα.
Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα για να συμβουλέψω αυτόν και τον Χαπ, και οι δύο μοιράζονταν την πρώτη τους ευρωπαϊκή εμπειρία, και μέχρι στιγμής, εγώ είχα αγωνιστεί στο NBA, την Ευρώπη και είχα κι άλλες εμπειρίες. Δεν φαινόταν ότι ο Μπάλντουιν ενδιαφερόταν πολύ για καμία από τις συμβουλές που προσπαθούσα να μοιραστώ μαζί του».
Θα έλεγες ότι ο Μπόλντγουιν ήταν μια ιδιαίτερη περίπτωση, καθώς ήρθε κατευθείαν από το NBA και όχι το BCL όπως ο Πάντερ ή το κολέγιο όπως ο Χαπ;
«Είναι πολύ δύσκολο να έρθεις από το ΝΒΑ στην Ευρώπη γιατί κάθε πτυχή του παιχνιδιού/του τρόπου ζωής είναι διαφορετική. Από την οργάνωση, τον τρόπο με τον οποίο σου μιλάνε, την καθημερινότητα, τα ταξίδια…
Όσον αφορά τον Ουέιντ, η προσέγγισή του σε κάθε συζήτηση ήταν απαράδεκτη. Είναι ο πιο συγκρουσιακός άνθρωπος και μπορώ να πω ότι δεν έχω συναντήσει ποτέ κάτι παρόμοιο στην καριέρα μου. Του το είπα ότι είχα παρεξηγηθεί.
Κατά τη γνώμη μου, είναι ταλέντο του ΝΒΑ. Νομίζω ότι είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους και πιο γρήγορους γκαρντ που έχω δει εδώ και πολύ καιρό. Αλλά πολλά πράγματα που έκανε και είπε, κατέστησε δύσκολο το να είναι κοντά του και να παίζεις μαζί του. Δυστυχώς, τον έκανε και κάπως παρία.
Πρέπει να είσαι τύπος αποδυτηρίων και να μπορείς να προσαρμοστείς. Προφανώς, έχει προσαρμοστεί τώρα, κάνει τα πράγματα του στη Μακάμπι και του εύχομαι τα καλύτερα.
Έχεις μιλήσει ποτέ μαζί του μετά την κοινή θητεία σας στον Ολυμπιακό;
«Παίξαμε μεταξύ μας στο ισπανικό πρωτάθλημα πριν από μερικές σεζόν. Μετά το παιχνίδι στη Μπασκόνια, το παιδί τράβηξε το χέρι στη χειραψία που πήγα να κάνω και είχε μου είπε κάποια άσχημα πράγματα. Στη συνέχεια τον πλησίασα για να του ζητήσω να το επαναλάβει.
Μέχρι τότε, «κελαηδούσαμε» και οι δύο και οι παίκτες άρχισαν να μας χωρίζουν. Το επόμενο πράγμα που ξέρω, είναι να με φτύνει την ώρα που φεύγει. Το έκανε με τέτοιο τρόπο που, μετά το αρχικό μου σοκ, έχασα την ψυχραιμία μου.
Όλα αυτά πηγάζουν από κάτι που συνέβη με τον ίδιο και τα παιδιά στην Ελλάδα πριν από μερικά χρόνια. Ανακαλύψαμε (με αποδείξεις) ότι είχε εμπλακεί με λογαριασμό στο Instagram που προσπαθούσε να προκαλέσει κάποια μεγάλα προβλήματα μέσα στην ομάδα. Αυτό τον έκανε να χάσει την εμπιστοσύνη της ομάδας και κανείς δεν του μιλούσε για το υπόλοιπο της σεζόν.
Ειλικρινά, υπάρχουν περίπου επτά παιδιά από τον σύλλογο που ξέρουν ακριβώς για τι πράγμα μιλάω. Αλλά είναι αυτό που είναι. Δεν κρατάω κακία. Σε αυτή τη ζωή, μπορείς να ελέγξεις μόνο αυτό που μπορείς να ελέγξεις».
Ποια θα έλεγες ότι ήταν η μεγαλύτερη διαφορά με τον Γιώργο Μπαρτζώκα στο τιμόνι σε σύγκριση με τον Ντέιβιντ Μπλατ ή τον Κεστούτις Κεμζούρα;
«Είναι δύσκολο να συγκρίνεις κάποιον με τον Μπλατ γιατί ήταν εκεί μόνο για το πρώτο παιχνίδι. Όταν ήρθε ο Μπαρτζώκας είδατε αμέσως πόσο πιο συγκροτημένος ήταν. Οι πρακτικές μας και η ενέργεια στο παρξκέ και τα αποδυτήρια ήταν διαφορετικά. Ήξερε ακριβώς τι ήθελε και ήταν πολύ ξεκάθαρος σε αυτό.
Δεν ήμουν δική του επιλογή και άρχισε να φέρνει τα «παιδιά» του. Τα λεπτά μου έπεφταν. Κατάλαβα ότι έτσι λειτουργεί η Ευρώπη και το μπάσκετ. Εκτίμησα όμως ότι τα πράγματα ήταν λίγο πιο επαγγελματικά όταν εμφανίστηκε. Τα παιδιά άρχισαν να είναι λίγο πιο ανταγωνιστικά.
Ο Κεμζούρα προσπάθησε να κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσε, αλλά χρειαζόσουν κάποιον με περισσότερη εμπειρία για να κάνει αυτό που έκανε ο Μπαρτζώκας. Μπήκε με νοοτροπία νικητή. Νομίζω ότι ήταν η πιο σωστή επιλογή. Μπορείτε να πείτε ότι είναι παθιασμένος προπονητής και θέλει το μέγιστο από τους παίκτες του».