Ο Κώστας Παπανικολάου μίλησε στην εκπομπή “Pick and Roll” της Cosmote και τόνισε ότι 14-0 με τον Παναθηναϊκό είναι κομμάτι πειράγματος στο καφενείο. Από εκεί κι έπειτα ανέφερε ότι η πιο δύσκολη εβδομάδα για τον Ολυμπιακό ήταν μετά το Final 4, καθώς υπήρχαν βράδια που οι παίκτες που δεν μπορούσαν να κοιμηθούν. Τέλος ο 33χρονος άσος υπογράμμισε ότι είναι μέγιστη τιμή να είναι αρχηγός του Ολυμπιακού, ενώ ανέφερε ότι έχει κάψα να δει την Εθνική ομάδα της χώρας μας να κατακτήσει ένα μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση.
Αναλυτικά οι δηλώσεις του:
ια τη θέση του αρχηγού στον Ολυμπιακό: “Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για έναν αθλητή στον Ολυμπιακό από το να τον εμπιστεύονται οι κύριοι Αγγελόπουλοι στο να είναι αρχηγός. Ειδικά αν αναλογιστούμε ποιοι έχουν διατελέσει αρχηγοί σε αυτή την ομάδα. Είναι μια θέση που προσπαθώ να τιμώ και να σέβομαι κάθε μέρα. Όπως και στην Εθνική. Εκεί είχα την τύχη να συνυπάρξω με τον Νίκο Ζήση που μου πέρασε στο πετσί μου τι σημαίνει να είσαι μέλος της Εθνικής και να φοράς τη φανέλα που φέρει το εθνόσημο. Είναι πολυ σημαντικό. Με τον ιδιο σεβασμό προσπαθώ και εκεί να τιμώ τη θέση”.
Για την ήττα από τη Ρεάλ στον τελικό της EuroLeague: “Η αλήθεια είναι ότι η εβδομάδα μετά από το Final Four ήταν η πιο δύσκολη. Υπήρξαν πολλά βράδια χωρίς ύπνο, με στεναχώρια. Είναι φυσιολογικό. Αλλά αυτή ειναι η ομορφιά του αθλητισμού. Όπως κερδίσαμε και εμείς το 2012. Φέτος ήμασταν στην άλλη πλευρά. Αν θες να προχωράς μπροστά, δεν πρέπει να στέκεσαι πολύ πίσω. Το πρωτάθλημα ήταν ο βασικός στόχος. Εκεί θα κάναμε το “αχ”, αν δεν τα καταφέρναμε. Βάλαμε ένα μεγάλο κορμί πάνω στον Γιουλ (σ.σ. τον Φαλ) που σε αντίστοιχες καταστάσεις μέσα στη χρονιά, το στατιστικό είναι υπέρ του”.
Για το τι κέρδισε από κάθε αρχηγό που συνυπήρξε στον Ολυμπιακό και στην Μπαρτσελόνα: “Από όλους παίρνεις κάτι. Ο Σπανούλης ήταν πιο ομιλητικός. Ο Ναβάρο όχι τόσο. Αυτό που πήρα από τον Βασίλη και τον Πρίντεζη ήταν το πιο σημαντικό. Ήταν οι πρώτοι που έδιναν το παράδειγμα, που προσπαθούσαν, που έδειχναν τον τρόπο. Ο αρχηγός πρέπει να δίνει το παράδειγμα. Φέτος στην ομάδα είχαμε παιδιά με πολύ μεγάλη συναίσθηση του τι συμβαίνει γύρω τους. Όχι μόνο οι Έλληνες. Αλλά και ξένοι. Ακόμα και ο Κάνααν. Ήταν κάθε μέρα εκεί, φώναζε στην προπόνηση και έλεγε ότι πρέπει να πιεστούμε παραπάνω”.
Για το αν ο φετινός Ολυμπιακός είναι η καλύτερη ομάδα των Πειραιωτών: “Νομίζω ότι το αγωνιστικό κομμάτι είναι διαφορετικό σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Ο τρόπος, δηλαδή που αγωνιστήκαμε όλη τη χρονιά, η αυταπάρνηση, το κλίμα που υπήρχε σε συνδυασμό με τις επιτυχίες.. Όλα αυτά δημιούργησαν μια τρομερή σύνδεση με τον κόσμο που δεν έχω δει ποτέ ξανά σε τέτοιο βαθμό όλα αυτά τα χρόνια που αγωνίζομαι στον Ολυμπιακό! Όλο αυτό δεν πιστώνεται μόνο στους παίκτες.
Ξεκινάει από τους προέδρους που παίρνουν τις αποφάσεις, πηγαίνει στον προπονητή, μετά έρχεται στο ρόστερ. Μην ξεχνάμε όμως ότι υπάρχουν άνθρωποι, που επί καθημερινής βάσης, χωρίς ρεπό, δουλεύουν στον οργανισμό, ούτως ώστε ο χ ξένος που έρχεται στον Ολυμπιακό δεν χρειάζεται να σκέφτεται ‘πού πρέπει να πάω να πληρώσω το ρεύμα μου;’ Ακόμα κι αυτό που ακούγεται αστείο, υπάρχουν άνθρωποι που το κάνουν για να μπορείς εσύ να είσαι αποκλειστικά αφοσιωμένος στο μπάσκετ.
Είναι η δεύτερη χρονιά που ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα με τους λιγότερους μυϊκούς τραυματισμούς στην EuroLeague. Προφανώς μετά από έναν τραυματισμό δεν γυρνάει κανείς με μαγικά. Γίνεται με προσεγμένη δουλειά. Αυτό που είδαμε δηλαδή με τον Σάσα, που έκατσε όλο το βράδυ στο ΣΕΦ να κάνει θεραπείες. Όλο αυτό είναι δουλειά”.
Για το 14-0 κόντρα στον Παναθηναϊκό: “Αυτό είναι μόνο ένα κομμάτι πειράγματος στο καφενείο. Η ουσία που μετράει για τους οπαδούς είναι η ομάδα να καταφέρνει τους στόχους μας. Όπως και για εμάς αντίστοιχα. Αυτή είναι η ουσία και εκεί πρέπει να στεκόμαστε”.
Για το παιχνίδι του: “Πρέπει να βρεις άλλους τρόπους για να επιβιώσεις. Κάπως πρέπει να είσαι χρήσιμος στην ομάδα. Είχαμε την τύχη και τη συγκυρία πως τότε ήρθε ο Ντούντα και είπε θα εμπιστευτώ αυτά τα παιδιά. Εμείς εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία που μας δόθηκε. Πάνω εκεί άρχισε να χτίζεται το παιχνίδι μου. Μου βγήκε φυσιολογικά. Σήμερα δεν υπάρχουν θέσεις. Η ουσία είναι να είσαι στο παρκέ. Είναι το κεντρικό stage, εκεί πρέπει να είσαι. Αυτό είναι σημαντικό για τα νέα παιδιά. Να δουλέψουν για να μάθουν το μπάσκετ. Να μάθουν τα βασικά”.
Για το -19 στην Πόλη και την ανατροπή στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ: “Στην ανατροπή δεν ήμουν μέσα. Ήταν οξυδέρκεια του Ντούντα; Τύχη; Τράβηξε στον πάγκο τους παίκτες που του έδιναν σκορ και έβαλε παιδιά που γύρισαν το παιχνίδι. Εκ τους αποτελέσματος δούλεψε”.
Για το αν έχει συναντήσει ποτέ τον Νίκο Γκάλη: “Όχι. Περιμένω κι εγώ εκείνη τη μέρα! Δεν πρόλαβα το ’87, αλλά έχω δει κασέτες και βίντεο. Πρόλαβα όμως το “Βάλ’το αγόρι μου”. Ήμουν σε έναν γάμο και είδα την τελευταία φάση. Αντίστοιχα, για εμάς, οι επιτυχίες του 2005 και του ’06 μας μάγεψαν. Αυτή είναι η ροή των πραγμάτων. Μια επιτυχία της Εθνικής δεν συγκρίνεται με καμία επιτυχία, καμίας συλλογικής ομάδας! Εκπροσωπείς το έθνος και κάνεις μία χώρα υπερήφανη. Μένεις στο βιβλίο της ιστορίας που λέει ότι έβαλες την ελληνική σημαία στο ψηλότερο βάθρο για εκείνη τη χρονιά. Είναι πάρα πολύ σημαντικό”.
Για την Εθνική και την προσπάθεια για διάκριση, απέχοντας τα τελευταία χρόνια από τα μετάλλια: “Δεν είναι φόβος. Είναι κάψα! Το σκέφτομαι κάθε καλοκαίρι! Λέω να είναι αυτή η φορά που θα γίνει. Για μένα δεν υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα! Δεν παίζει ρόλο το χρώμα του μεταλλίου. Έχεις φέρει τη χώρα σου στο βάθρο ενός τουρνουά. Είναι κάψα! Πιστεύετε πως υπάρχει χρονιά που ξεκινάει και δεν λέμε ότι θα φέρουμε μετάλλιο;”.
Για τη διαφορά ανάμεσα στον αρχηγό και στον ηγέτη: “Ο αρχηγός πρέπει με το παράδειγμά του να εμψυχώσει και να δώσει όραμα. Να δώσει κίνητρο. Ο αρχηγός δεν πρέπει να λέει πώς μπορεί να γίνει κάτι. Αλλά να δείχνει πώς μπορεί να γίνει κάτι”.
Για το αν σκέφτεται να γίνει προπονητής: “Σήμερα που μιλάμε, δεν νομίζω. Βέβαια, ποτέ δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή”.
Για τον Σπανούλη ως προπονητή: “Το ένιωθε ο Βασίλης. Υπήρχε στο τραπέζι ως κουβέντα. Και ήμουν πολύ αισιόδοξος για τον Βασίλη. Ήμουν σίγουρος ότι θα πήγαινε καλά, έχει μεγάλο πάθος για το μπάσκετ ώστε να κάνει καλά αυτό με το οποίο ασχολείται και καταπιάνεται”.
Για το αν είναι συναισθηματικός παίκτης: “Νομίζω πως ναι. Αυτό είναι που με καθοδηγεί. Εμπιστεύομαι το ένστικτο και το συναίσθημα. Αυτό μπορεί να με απογειώσει ή να με ρίξει χαμηλά”.
Για τον Νίκολα Γιόκιτς με τον οποίο συνυπήρξε στους Νάγκετς: “Μιλάμε για ένα πάρα πολύ έξυπνο παιδί. Όλοι λένε για τη σωματοδομή του. Με αυτό παίζει όμως… Αυτό έχει μάθει να εκμεταλλεύεται. Αυτό είναι το “εργαλείο” του. Δούλευε πολύ! Πάντα. Έχω πολύ θετικές αναμνήσεις από το ΝΒΑ. Είδα μια άλλη νοοτροπία, είδα επαγγελματισμό σε άλλο επίπεδο. Τελείως διαφορετικά πράγματα”.
Για το ματς που θα ήθελε να ξαναπαίξει: “Δεν θα το έκανα… Ακόμα και αυτά τα ματς είναι κομμάτια της διαδικασίας. Ο πόνος γίνεται καύσιμο για να πας παρακάτω”.
Για το «μέχρι τέλους»: “Οι πρόεδροι πήραν μια απόφαση πριν μερικά χρόνια που και οι ίδιοι δεν ηξεραν πώς θα εξελιχθεί. Τη στήριξαν και την έφεραν εις πέρας. Ήταν μια δύσκολη απόφαση, διακυβευόταν η ιστορία του συλλόγου. Ο κόσμος δέθηκε και στήριξε αυτή την κίνηση”.
Για το αν θα μείνει στον Ολυμπιακό: “Πρέπει να καθαρίσει το μυαλό, προφανώς θα έρθει η στιγμή που θα συζητήσουμε με τους προέδρους. Τώρα δεν έχει νόημα να προτρέχουμε. Δεν έχει νόημα να μιλάμε τώρα”.
Για το αν θα μείνουν οι Σλούκας και Βεζένκοβ: “Αυτό είναι ένα δεύτερο κομμάτι. Προφανώς ο κόσμος και η ομάδα θέλουν να μείνουν. Είναι μεγάλα παιδιά, θα αποφασίσουν”.