Ο Ολυμπιακός έκανε τα αυτονόητα, έπαιξε σωστό και λογικό μπάσκετ απέναντι σε μια ομάδα που καταστρατηγεί τη λογική του αθλήματος. Γι’ αυτό και όλα ήρθαν φυσιολογικά. Γράφει ο Νίκος Μπουρλάκης
Πολλές φορές λέμε και γράφουμε ότι «το μπάσκετ είναι δίκαιο άθλημα» κι αυτό το κάνει ξεχωριστό. Στο μπάσκετ πρέπει να ενεργήσεις, να λειτουργήσεις, να κάνεις παραγωγή και να ακολουθήσεις τη λογική. Αν καταργήσεις κάθε λογική τότε ίσως να έχεις σποραδικά αποτελέσματα αλλά όχι διάρκεια ή θετική κατάληξη. Στο ΟΑΚΑ όπου ο Ολυμπιακός πέτυχε την 10η συνεχόμενη νίκη του συνολικά, επί του «αιωνίου αντιπάλου» (κάτι πρωτόγνωρο αναμφισβήτητα) εκφράστηκε αυτό ακριβώς το παραπάνω: Η κανονικότητα επικράτησε του παράλογου. Οι Πειραιώτες δεν έκαναν «τρομερά πράγματα» απλώς πιστοποίησαν ότι το καλύτερο μπάσκετ, το πιο όμορφο και πιο αποτελεσματικό συνάμα, είναι το απλό. Και μπορεί να μας πείτε ότι απέναντί του ήταν μια ομάδα η οποία δεν έκανε τίποτα αλλά και πάλι δε θα μειώσουμε αυτά που έκαναν οι «ερυθρόλευκοι». Διότι σημασία έχει να βλέπεις το πώς ενεργεί μια ομάδα και όχι τι «δεν έκανε». Ο Ολυμπιακός λειτούργησε σωστά, με ηρεμία, διάβασε όλες τις καταστάσεις στην άμυνα του Παναθηναϊκού, έφτασε άνετα τους 95 πόντους. Είχε άριστη κυκλοφορία, δημιουργία, αυτοματισμούς, παρουσίασε πλουραλισμό (καλύπτοντας την απουσία του Βεζένκοφ που φέτος είναι ο πλέον παραγωγικός του παίκτης σε πολλές κατηγορίες) και δεν απειλήθηκε ποτέ από τον Παναθηναϊκό.
Από το πρώτο δεκάλεπτο, με τους Γουόκαπ και Φαλ να κυριαρχούν, ο Ολυμπιακός απέκτησε καθαρό προβάδισμα, πετυχαίνοντας άνετα 26 πόντους με 10/11 δίποντα. Στο διάστημα αυτό ο Φαλ είχε συμμετοχή στους 18 από τους 26 πόντους της ομάδας (11 σε σκορ και 7 από δική του δημιουργία) και ο Γουόκαπ αντίστοιχα στους 12 (σκόραρε 4 και μοίρασε άλλους).
Μέχρι το 12’ ο Ολυμπιακός είχε 15/16 δίποντα και συνολικά 14/14 σε διάστημα 12’13’’ μέχρι να αστοχήσει ο Μπόλομποϊ! Τότε όμως το νερό είχε μπει στο «αυλάκι». Ένα σερί 12-0 απομάκρυνε τους «ερυθρόλευκους» στο 41-22 καθώς μάλιστα άρχισαν να μπαίνουν και τα σουτ τριών πόντων. Ο Ολυμπιακός άρχισε με 0/5 τρίποντα και είχε 9/20 στο επόμενο διάστημα. Παρουσίασε έξι παίκτες, τελικά, με διψήφιο αριθμό πόντων απέναντι σε μια ομάδα που στηρίχτηκε στο «Μπέικον εναντίον όλων».
Το θέμα του Αμερικανού έχει διπλή ανάγνωση και θα πρέπει να το δούμε σφαιρικά. Η ποιότητά του, η προσωπικότητα και φυσικά το ταλέντο του δεν αμφισβητούνται. Σκεφτείτε μόνο πόσο δυσκολότερα θα ήταν τα πράγματα χωρίς τον Μπέικον. Το θέμα είναι ότι το «ένας εναντίον πέντε» δε μπορεί να αποτελεί κανόνα στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Ο Αμερικανός παίρνει περίπου 20 προσπάθειες ανά αγώνα για να πετυχαίνει 21,2 πόντους ενώ έχει 1,5 ασίστ! Είναι ξεκάθαρο ότι στο 95% των ενεργειών του όταν θα πάρει τη μπάλα θα επιτεθεί προς το καλάθι!
Ο Παναθηναϊκός πρέπει να εκμεταλλευτεί το μεγάλο ταλέντο του Μπέικον αλλά να τον αξιοποιήσει μέσα από την ομάδα. Κι αυτό, φυσικά, δεν αποτελεί ευθύνη του παίκτη, αλλά του τεχνικού τιμ για το πώς θα ωφεληθεί η ομάδα από έναν σπουδαίο παίκτη.
Επί της ουσίας οι «πράσινοι» δεν έκαναν τίποτα επιθετικά (πέρα από αυτά του Μπέικον που αναφέραμε) αλλά ούτε και αμυντικά: Οι 28 ασίστ για 10 λάθη (μόλις) του Ολυμπιακού μαζί με το 70% στα δίποντα (29/41) τα λένε όλα. Σε τίποτα δε δυσκολεύτηκαν οι Πειραιώτες που έκαναν το παιχνίδι τους κι έφτασαν στις δέκα συνεχόμενες νίκες επί του Παναθηναϊκού.
Όσο για τις αλλαγές που «προμηνύονται» στο «πράσινο στρατόπεδο» η ερώτηση είναι μία: Θα έχουν στόχο να χτιστεί κάτι για το μέλλον ή θα είναι (ξανά) επικοινωνιακά μπαλώματα; Το πρώτο χρειάζεται ο Παναθηναϊκός, όχι το δεύτερο