Τον Νοέμβριο του 1996, όταν είχε προβληθεί η ταινία κινουμένων σχεδίων «Space Jam» με πρωταγωνιστή τον Μάικλ Τζόρνταν, οι ονειροπόλοι της εποχής αναρωτιούνταν πώς θα μεταλλασσόταν το μπάσκετ αν τα υπερφυσικά τέρατα που κατατρόπωναν την παρέα του Μπαγκς Μπάνι, προτού παρέμβει ο «Air», μετενσαρκώνονταν σε αληθινούς μπασκετμπολίστες!
Σε ένα φανταστικό κάστινγκ, ο αμερικανός πάουερ φόργουορντ του Παναθηναϊκού Τζέιμς Γκιστ θα μπορούσε εύκολα να αποσπάσει έναν τέτοιο ρόλο, καθώς ήδη με παρτενέρ τον Αφρικανό Στεφάν Λάσμε συνθέτουν ένα από τα πιο θεαματικά, αθλητικά ντουέτα με δεκάδες «highlights» στους αγώνες της Ευρωλίγκας και της Α1.
Βέβαια, το μπάσκετ έχει αλλάξει για τα καλά, και ο Γκιστ έχει αρχίσει να βάζει στον εαυτό του προκλήσεις, που ούτε ο ίδιος είχε φανταστεί, ούτε οι προπονητές του είχαν οραματιστεί ως τώρα. Η περίπτωση του Αργύρη Πεδουλάκη είναι διαφορετική και όπως θα διαπιστώσετε διαβάζοντας τη συνέντευξη που παραχώρησε ο Αμερικανός στο Basketblog.gr κατά την πρόσφατη «Media Day» της ομάδας του, το στοίχημα που θα τον εξίταρε πραγματικά είναι ένα: να μαρκάρει τον… αντίπαλο πόιντ γκαρντ!
-Βλέποντας το φετινό ρόστερ του Παναθηναϊκού, όλους αυτούς τους έμπειρους και χαρισματικούς παίκτες, αντιλαμβάνεται κανείς ότι η ομάδα σου μπαίνει στην αφετηρία με εντελώς διαφορετικά «όπλα» σε σχέση με την αντίστοιχη εποχή πέρυσι.
«Σίγουρα φέτος έχουμε μεγαλύτερο βάθος. Και πέρυσι, είχαμε καλή ομάδα, δεν μπορώ να πω. Χάσαμε το Φάιναλ Φορ για δύο κατοχές, απλά το ροτέισον δεν ήταν τόσο πλούσιο, δεν είχε τόσες επιλογές. Παίζαμε περίπου 7-8 παίκτες και αυτό μάς στοίχισε στη σειρά των πλέι οφ με την Μπαρτσελόνα. Οταν αντιμετωπίζεις ομάδες αυτού του επιπέδου, χρειάζεται να βγαίνει ένας σέντερ και να μπαίνει ένας άλλος, που θα είναι εξίσου αποτελεσματικός, ή αντίστοιχα ένας περιφερειακός. Ουσιαστικά, αυτή είναι η μεγάλη διαφορά φέτος σε σχέση με πέρυσι. Ενα άλλο σημαντικό κομμάτι είναι η εμπειρία. Φέτος έχουμε συσσωρευμένη εμπειρία και αυτό θα μας συντροφεύει καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς».
-Μιας και θυμήθηκες της σειρά με την Μπαρτσελόνα, συμφωνείς ότι αν ο Παναθηναϊκός είχε έστω τον Κέρι, θα είχε διαφορετική τύχη στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας;
«Ο Ραμέλ μάς βοήθησε πολύ, δεν το συζητάω. Ηταν πάρα πολύ χρήσιμος στα πλέι οφ και το ίδιο θα κάνει και φέτος, με τη διαφορά ότι τον έχουμε από την αρχή της χρονιάς. Μην ξεχνάμε ότι χάσαμε ξαφνικά τον Καπόνο και μείναμε με έναν λιγότερο παίκτη, που θα μπορούσε να μας βοηθήσει. Δεν θα ξεχάσω ότι στον τελευταίο αγώνα της σειράς με την Μπαρτσελόνα, σουτάραμε 1/16 τρίποντα. Αυτό ήταν το παιχνίδι του Τζέισον και όμως δεν ήταν εκεί για να βάλει μερικά μακρινά σουτ. Ακόμη και έτσι, όμως, πολεμήσαμε σκληρά και κοντέψαμε να πάμε στο Φάιναλ Φορ, ενώ στους τελικούς με τον Ολυμπιακό κάναμε δικό μας το πρωτάθλημα».
-Σε προσωπικό επίπεδο, πώς είναι να επιστρέφεις σε οικείο περιβάλλον αντί να χρειάζεται να γνωριστείς από την αρχή με νέους συμπαίκτες και προπονητές;
«Οσο παράξενο και αν φαίνεται, αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά στην καριέρα μου. Δεν ξέρω για ποιο λόγο συνέβαινε, αλλά κάθε καλοκαίρι ετοίμαζα τις βαλίτσες μου για να παίξω σε άλλη ομάδα, και πάντα σε διαφορετική χώρα. Βλέπω τον Μάικ (Μπατίστ), να γνωρίζει τα πάντα για τον Παναθηναϊκό. Πώς να μην τα γνωρίζει, από τη στιγμή που αγωνίζεται στην ίδια ομάδα για δέκα χρόνια; Και πρέπει να πω ότι με έχει βοηθήσει πολύ όλο αυτό το διάστημα.
Οταν, μάλιστα, ο Στεφάν (Λάσμε) ήταν τραυματίας και δεν ακολουθούσε τις αποστολές, μοιραζόμασταν το ίδιο δωμάτιο στο εξωτερικό, όπου ταξιδεύαμε για αγώνες προετοιμασίας. Το ότι υπέγραψα ξανά στον Παναθηναϊκό με κάνει να αισθάνομαι μεγάλη οικειότητα, πραγματικά. Γνωρίζω τι ακριβώς θέλει ο κόουτς Πεδουλάκης από μένα, ξέρω ότι με εκτιμά ως αθλητή και αυτό βοηθάει πάρα πολύ την κατάσταση. Και φυσικά, υπάρχουν ο Μήτσος (Διαμαντίδης), ο Στεφ και όλα τα άλλα παιδιά, με τα οποία παίξαμε μαζί πέρυσι, αλλά και όσα ήρθαν φέτος στην ομάδα».
-Τζέιμς, έχεις αλήθεια συνειδητοποιήσει ότι το ευρωπαϊκό μπάσκετ έχει αλλάξει θεαματικά και ότι πλέον ταιριάζει πολύ σε παίκτες με τις δικές σου αθλητικές αρετές και ικανότητες; Το εισπράττεις κάτι τέτοιο; Το έχεις σκεφτεί;
«Θα σου μιλήσω ειλικρινά. Στις Ηνωμένες Πολιτείες ανέκαθεν έβλεπες και εξακολουθείς να συναντάς μόνο αθλητικούς παίκτες, που τρέχουν σαν αστραπή και πηδούν μέχρι τον ουρανό. Μπορεί οι περισσότεροι να μην καταφέρνουν να αγωνιστούν στο ΝΒΑ, γιατί είναι τεράστια η δεξαμενή παικτών, επομένως είναι αδύνατο να χωρέσουν όλοι, αλλά στο Highschool και στο Κολέγιο βλέπεις μόνο τέτοιους παίκτες. Τέτοια περίπτωση ήμουν και εγώ, απλά χαίρομαι που το μπάσκετ στην Ευρώπη εξελίσσεται και μπορώ να συνεισφέρω σε μια τόσο μεγάλη ομάδα με τα προσόντα που έχω.
Ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα; Πολλά παιδιά έρχονται από τις ΗΠΑ στην Ευρώπη και οι προπονητές τους δεν ξέρουν πώς να τους χρησιμοποιήσουν, πώς να τους αξιοποιήσουν. Αυτό το αντιμετώπισα και εγώ σε πολύ μεγάλο βαθμό. Οι κόουτς δεν ήξεραν πώς να με αξιοποιήσουν, αλλά το ίδιο συνέβαινε και με τους εκάστοτε πόιντ γκαρντ, που δεν έβρισκαν τον τρόπο να αναδείξουν τις ικανότητές μου για το συμφέρον της ομάδας. Αυτή είναι η διαφορά με τον Παναθηναϊκό, ο οποίος βρήκε αμέσως το κουμπί μου και μου έδωσε τη δυνατότητα να βγάλω στο παρκέ αυτά που έχω. »…
-Αισθάνεσαι ικανοποίηση που παρέχεις τη δυνατότητα στον κόουτς Πεδουλάκη του να μπορεί να επιλέξει πολλά και διαφορετικά σχήματα λόγω της παρουσίας σου στον Παναθηναϊκό; Πέρυσι, σε είδαμε ακόμη και «τρία»…
«Μου αρέσει αυτό. Θα ήταν πρόκληση να μαρκάρω τον αντίπαλο πόιντ γκαρντ σε όλο το γήπεδο. Ειλικρινά, πιστεύω ότι μπορώ να μαρκάρω οποιονδήποτε γκαρντ στην Ευρώπη. Μου αρέσει όταν κάνουμε αλλαγές στην άμυνα και πρέπει να αναλάβω τον αντίπαλο γκαρντ και όχι απαραίτητα να είμαι προσκολλημένος με τον ψηλό παίκτη της ευθύνης μου. Αισθάνομαι την αθλητική δύναμή μου και προσπαθώ να τη διοχετεύω στο παρκέ. Συχνά κάνω και λάθη. Και σίγουρα χρειάζομαι βελτίωση σε πολλούς τομείς. Ολο το καλοκαίρι, έκανα ατέλειωτες ώρες προπόνησης στα σουτ από μακρινή απόσταση, στον χειρισμό της μπάλας, καθώς και στις κινήσεις κοντά στο καλάθι. Διέκοψα για ελάχιστες μέρες και αμέσως μετά, ξανά στο γήπεδο. Και φυσικά σε ωθεί στο να θέλεις να βελτιώνεσαι το υψηλό επίπεδο του Παναθηναϊκού. Δεν θέλω να λέω μεγάλες κουβέντες, αλλά φέτος θα είμαι αρκετά βελτιωμένος από πέρυσι και θα το θυμηθείτε».
-Πόσο σε επηρεάζει ψυχολογικά το γεγονός ότι φέτος ξεκινάτε τη σεζόν ως πρωταθλητές και Κυπελλούχοι Ελλάδος, ενώ πέρυσι στόχος σας ήταν να εκθρονίσετε τον Ολυμπιακό;
«Οταν βρίσκεσαι στην περίοδο της προετοιμασίας, δεν σκέφτεσαι μακριά. Ετοιμάζεσαι για μια σεζόν 70+ αγώνων και ο μόνος ασφαλής δρόμος για να φτάσεις ψηλά, είναι να αντιμετωπίζεις κάθε αγώνα με τη σειρά. Δεν μπορούμε να κουβεντιάζουμε λ.χ. για το Μιλάνο, χωρίς καλά – καλά να έχει ξεκινήσει η Ευρωλίγκα. Δεν μπορούμε να συζητάμε για ”re-peat” στο ελληνικό πρωτάθλημα, ενώ απέχουμε δέκα μέρες από την πρεμιέρα. Δεν βλέπω τις ομάδες ως αριθμούς. Οτι το 2012 ήμασταν δεύτεροι και φέτος ξεκινάμε από την πρώτη θέση. Βρισκόμαστε στην αφετηρία και πρέπει να εμφανιστούμε προετοιμασμένοι, συγκεντρωμένοι και αποφασιστικοί για να μπορέσουμε να δικαιώσουμε τους εαυτούς μας, τους προπονητές, το μάνατζμεντ του συλλόγου και τον κόσμο»…