Κακά τα ψέματα. Ακόμα και αν κανένας δε μπορούσε να διανοηθεί πως η σειρά του Παναθηναϊκού με τη Λάρισα για τα ημιτελικά της Basket League θα έφτανε το μάξιμουμ των 5 αγώνων για να κριθεί ο τελικός νικητής, αν υπήρχε μια σεζόν όπου το «τριφύλλι» θα μπορούσε να κινδυνεύσει από τους Θεσσαλούς και τους κάθε Θεσσαλούς θα ήταν η φετινή -αφού το συνεχές ντεφορμάρισμα, οι ατυχίες και το ατυχές αναφορικά με την κοινή σύμπλευση των παικτών του ρόστερ δεν επέτρεψαν ποτέ στο »τριφύλλι» να αποδώσει ποιοτικό και αποτελεσματικό μπάσκετ.

Οι ήττες είναι πάντα μέσα στο πρόγραμμα, ακόμα και αυτές που δε χωρούν δικαιολογίες. Άλλωστε κανείς δεν παίζει μόνος του, με τον κάθε αντίπαλο να μπορεί και να πρέπει να αντιμετωπίζει/αντιμετωπίζεται με σεβασμό και σύνεση.
Ωστόσο, οι πράξεις είναι αυτές που μεγαλώνουν ή μικραίνουν έναν οργανισμό, με την break character παρορμητικότητα του Γιώργου Βόβορα στο φινάλε της συνάντησης με τους Θεσσαλούς να είναι μια σκηνή άσχημη για το «τριφύλλι» αλλά και για τον ίδιο τον τεχνικό.

Όλοι έχουμε ξεφύγει κατά καιρούς και όλοι θα ξεφύγουμε στο μέλλον. Ο Βόβορας είναι και αυτός άνθρωπος με τα σωστά, τα λάθη και τις φιλοσοφίες του, που έχοντας την πίεση να «ζήσει» επαγγελματικά με ένα ρόστερ που δεν επέλεξε αυτός και να τα βγάλει εις πέρας έχοντας απέναντι ένα κοινό που έχει καλομάθει στις επιτυχίες και τους τίτλους «έσπασε» μετά από μια ακόμα μέτρια έως κακή εμφάνιση του ίδιου και των παικτών του.

Παρά τις όποιες δικαιολογίες ωστόσο, η κίνησή του να χυμήξει -ακόμα και αν δεν ήταν αυτός εκείνες τις στιγμές- προς πάσα κατεύθυνση και να τα βάλει με όποιο εμπόδιο βρει μπροστά του δεν ήταν η πρέπουσα για έναν οργανισμό όπως ο Παναθηναϊκός, που μετράει τόσες και τόσες νίκες εδώ και χρόνια ως φαβορί.
Δεν είναι κακό να κερδίσει δίκαια και το αουτσάιντερ κάποια στιγμή…

Δεν είναι η στιγμή να κριθεί προπονητικά ο Γιώργος Βόβορας, ειδικά από τη στιγμή που ανέλαβε μια μέτρια φουρνιά παικτών που δεν τους διάλεξε εκείνος εδώ και μόλις μερικούς μήνες. Δύσκολα θα μπορούσε να κάνει αισθητά καλύτερη μια μηχανή χωρίς σουτέρ και με τόσους shot creators που σκοντάφτουν συνεχώς μεταξύ τους -με την κριτική να μπορεί δίκαια να περιοριστεί στο χρόνο συμμετοχής των νεαρότερων, που παραμένουν στην άκρη του πάγκου τόσο επί Πρίφτη όσο και επί Βόβορα.
Ωστόσο, θα πρέπει να καταλάβει ο καθένας τη θέση και τον ρόλο που έχει.

Το Game 2 δεν κρίθηκε στις λεπτομέρειες, όπως είχε αναφέρει ο κόουτς. Κρίθηκε στο συνεχές κυνήγι των πράσινων για να μειώσουν διαφορές της τάξης των σχεδόν 30 πόντων από την πρώτη περίοδο.
Το Game 4 δεν ήταν έρμαιο της διαιτησίας. Σαφώς και έγιναν μερικές κάκιστες αποφάσεις, αλλά το 37% σε 62 σουτ εντός πεδιάς, τα 5-27 τρίποντα, οι 11-22 βολές, τα 19 λάθη για 13 ασίστ, τα 12 επιτρεπόμενα επιθετικά ριμπάουντ αλλά και οι 62 πόντοι σε 92 διαφορετικές κατοχές έπαιξαν φυσικά μεγαλύτερο ρόλο -όπως άλλωστε τα 3-21 σουτ/1-8 τρίποντα/2-5 βολές στην 4η περίοδο ή το 13-0 σερί με το οποίο έκλεισε το ματς η Λάρισα.

Αν φταίνε πάντα και για τα πάντα οι άλλοι, δε θα μπορέσουμε να πάμε ποτέ μπροστά ούτε στην καριέρα αλλά ούτε και στη ζωή μας.