Τα πράγματα στον αθλητισμό δεν είναι πάντα δίκαια στο κομμάτι της απόδοσης ευθυνών. Οι προπονητές για παράδειγμα μπορεί να μην φταίνε για όλα, αλλά καλώς ή κακώς η εικόνα κάθε ομάδας είναι καθρέφτης της δουλειάς τους και εκείνοι πληρώνουν το μάρμαρο αν κάτι δεν έχει πάει καλά. Στον Παναθηναϊκό τίποτα δεν πήγε καλά ως τώρα.
Ο Παναθηναϊκός είχε πάρει τον κατήφορο και δεν σταμάταγε με τίποτα και οι ευθύνες βαραίνουν όλους στην ομάδα (και η διοίκηση φυσικά έχει μερίδιο ευθύνης) με πρώτο τον Γιώργο Βόβορα.
O Βόβορας είναι δουλευταράς και εξαιρετικός κόουτς. Κλήθηκε, όμως, από την αρχή να αναλάβει μια αποστολή καμικάζι με τις συνθήγκες που πήρχαν φέτος. Και δεν τα κατάφερε. Και δεν το λέμε εμείς. Τα αποτελέσματα το λένε.
Το «τριφύλλι» είναι στο 5-11 στην Euroleague, έχει κάνει ιστορικό χαμηλό και είναι στην προτελευταία θέση της κατάταξης μαζί με την Villeurbanne. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ήρθε και το χθεσινό ντροπιαστικό χαστούκι από το Λαύριο όχι για δέσει το γλυκό, αλλά για να φανεί ότι είναι τελείως ξινισμένο!
Η μπάλα πήρε φυσικά αμέσως τον Βόβορα. Όχι άδικα 100%, διότι είπαμε αυτός έφτιαξε την ομάδα, αυτός την δούλευε και αυτός έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την κάκιστη πορεία.
Ο Βόβορας δεν φταίει βέβαια, για όλα. Η ομάδα είναι στην πιο δύσκολη και παράξενη εποχή της. Είναι σε ένα κόσμο που δεν έχει ξαναζήσει από την στιγμή που οι αείμνηστοι Παύλος και Θανάσης Γιαννακόπουλος πήραν τα ηνία.
Η αποχώρηση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου άλλαξε τα πάντα. Η ομάδα αναγκάστηκε να ζει πια με πολύ χαμηλό μπάτζετ και κατέβασε τον πήχη τόσο κάτω, όσο δεν πάει.
Αυτό δεν σημαίνει όμως, ότι η εικόνα που έχει η ομάδα είναι η εικόνα που της αρμόζει. Το ρόστερ του Παναθηναϊκού μπορεί να μην έχει καμία σχέση με τα λαμπερά ρόστερ των χρυσών στιγμών της ομάδας. Αυτό δεν σημαίνει όμως, ότι η ομάδα δίκαια έχει αυτή την κάκιστη εικόνα.
Το μόνιμο πρόβλημα με τον άσο
Στον σχεδιασμό έγιναν λάθη με πρώτο αυτό του πλέι μέικερ. Ο Παναθηναϊκός σίγουρα δεν μπορούσε να βρει έναν νέο Καλάθη, αλλά το να έχει αλλάξει 3 πλέι μέικερ ως τώρα (πρώτα ήταν ο Jackson, μετά ο Sykes και τώρα ο Mack), δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά.
Επίσης, ο Sant-Roos που κλήθηκε να κάνει τον «άσο» δεν είναι πόιντ γκαρντ. Το ξαναλέμε. Δεν είναι «άσος»! Είναι ένας φιλότιμος παίκτης, που βλέπει γήπεδο, αλλά είναι κακός χειριστής της μπάλας, είναι κακός σουτέρ και παρασύρεται όταν τον παίζουν under και επιμένει να σουτάρει. Ο Κουβανός μπορεί να παίξει καλύτερα στο «3», είναι εξολοθρευτής στην άμυνα, μπορεί να κάνει πολλές δουλειές και είναι άδικο να καίγεται και να κουράζεται στο «1».
Άμυνα με τα μάτια
Η άμυνα είναι ένα άλλο σημείο που… έβγαζε μάτια ότι κάτι δεν πάει καλά. Ο Παναθηναϊκός δέχτηκε 92 πόντους από το Λαύριο. Δεν θέλουμε σε καμιά περίπτωση να υποτιμήσουμε το Λαύριο, που αποτελεί την μεγάλη έκπληξη του πρωταθλήματος ως τώρα, αλλά μια ομάδα σαν το «τριφύλλι» δεν μπορεί να δέχεται 92 πόντους και να χάνει από έναν σύλλογο μικρότερης εμβέλειας και με πολύ λιγότερο ποιοτικά ρόστερ.
Στην Euroleague ο Παναθηναϊκός δέχεται ως τώρα 83,5 πόντους ανά αγώνα και έχει την δεύτερη χειρότερη άμυνα στην διοργάνωση μετά την Khimki, που δέχεται 89,29 πόντους.
Κι όμως, η ομάδα είχε παίκτες για να παίξουν μια σχετικά καλής μορφής άμυνα.
Εχει τους ψηλούς για hedge out (ακόμα και Παπαγιάννης έχει βελτιωθεί στο κομμάτι αυτό, έχει γρήγορα πόδια και μπορεί να βοηθήσει) και αλλαγές.
Στους κοντούς υπάρχει θέμα, καθώς ο Nedovic δεν έχει την άμυνα στα καλά χαρτιά του, ο Foster έχει εξαφανιστεί . Από την άλλη όμως, ο Mack μπορεί να δώσει λύσεις μαζί με τον Sant-Roos πάνω στα αντίπαλα γκαρντ.
Επίθεση «τουρλουμπούκι»
Ευθύνη του Βόβορα είναι και το «τουρλουμπούκι» που παίζει πολλές φορές η ομάδα στην επίθεση. Το «τριφύλλι» παίζει… μονόπαντα και τα περιμένει όλα από τον Nedovic. Ο Σέρβος είναι τεράστιος σκόρερ και ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης. Δεν μπορεί όμως, να παίζει μόνος του.
Από την άλλη δεν υπήρχε σοβαρό εναλλακτικό πλάνο. Η ομάδα δεν απειλεί με πικ ‘εν ρολ, δεν τρέχει (εδώ είναι θέμα της έλλειψης «άσου»), κολλάει στην επίθεση, πάει σε σετ παιχνίδι και αποσυντονίζεται.
Μέσα σε όλα είναι και τα πολλά και παιδικά λάθη. Αυτό δείχνει έλλειψη συγκέντρωσης. Μα δείχνει και έλλειψη αυτοματισμών και χημείας. Και αυτό είναι φυσικά ευθύνη του Βόβορα.
Οι εμμονές και οι «εξαφανισμένοι»
Ο Βόβορας είχε… εμμονές με κάποιους παίκτες. Για παράδειγμα ο Μήτογλου δεν έδειχνε να χαίρει της απόλυτης εμπιστοσύνης του και ο πράσινος κόουτς έδειχνε τελευταία να γέρνει προς White, αλλά και τον Bentil, o οποίος είναι φιλότιμος, αλλά μέχρι εκεί. Και σε καμιά περίπτωση κανείς τους δεν έχει το «πακέτο» του Μήτογλου και από την άλλη όπως και να το κάνουμε ο Μήτογλου είναι «4άρι» και δεν του πάει το «5», που πολλές φορές τον έβαζε ο Βόβορας να παίζει.
Ο Foster έχει εξαφανιστεί. Και πώς να παίξει άλλωστε. Δεν κολλάει με τον Mack, το «2» το έχει πάρει ο Nedovic.
Ο Auguste είναι ένας άλλος παίκτης που έχει «εξαφανιστεί». Σίγουρα δεν έχει δείξει κάτι τρομερό, αλλά δεν μπορεί να ξέχασε ξαφνικά ό,τι ήξερε για το μπάσκετ.
Να καταλάβουν που βρίσκονται
Από την άλλη, πάντως, ο Παναθηναϊκός έχει και ένα τεράστιο πρόβλημα. Δεν έχει το γνώθι σαυτόν. Δεν έχει προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα. Η ομάδα δυστυχώς δεν μπορεί να πετάει στα σύννεφα του ένδοξου παρελθόντος. Δεν έχει ούτε το μπάτζετ, ούτε το υλικό που είχε στα χρυσά της χρόνια. Ο πήχης είναι χαμηλά και εκεί πρέπει να μάθει να ζει πλέον ο Παναθηναϊκός σε αυτό το παράξενο μεταβατικό στάδιο.
Άλλο, βέβαια, αυτό και άλλο το να υπάρχει αυτή η κάκιστη εικόνα. Διότι όσο κι αν τα πράγματα έχουν αλλάξει ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να παρουσιάζει αυτή την τραγική εικόνα.