Kάθε Αυτοκρατορία (ή Δυναστεία, όπως προτιμάτε καλύτερα) φτάνει στο τέλος της. Είναι νομοτελειακό πως ό,τι χτίστηκε και δομήθηκε την τελευταία εικοσαετία από τους αδερφούς Γιαννακόπουλος θα έφτανε στο σημείο μηδέν, τότε που όλα θα βρίσκονταν στον “αέρα”. Φυσικά δεν αναφερόμαστε στην αγάπη και την προσήλωση της οικογένειας Γιαννακόπουλου με την οποία περιβάλλει το οικοδόμημά της, αλλά το γεγονός πως αργά ή γρήγορα θα έφτανε η μέρα που ένα μεγάλο ερωτηματικό θα πλανιόταν πάνω από το ΟΑΚΑ σχετικά με την επόμενη μέρα της ομάδας.
Το μεγαλύτερο κεφάλαιο που θα μείνει ανοιχτό (ή θα κλείσει) δεν είναι άλλο από αυτό του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Ο Σέρβος τεχνικός ήρθε στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 1999 και σε αυτά τα δεκατρία χρόνια έχει γιγαντώσει τον Παναθηναϊκό. Ήταν φυσιολογικό, επομένως, το όνομά του να συνδεθεί άμεσα με την ομάδα και να ακούγεται παράξενο το πως οι “πράσινοι” θα μπορέσουν να πορευτούν στο (άμεσο;) μέλλον χωρίς τον αρχιτέκτονα της Αυτοκρατορίας.
Η ανανέωση του συμβολαίου του “Ζοτς” με τον Παναθηναϊκό είναι κάτι που “καίει” τόσο τη διοίκηση του συλλόγου όσο και τους φιλάθλους, οι οποίοι με την χθεσινοβραδινή τους κίνηση να αποθεώσουν παίκτες και προπονητές, παρά την απώλεια του τίτλου, έδωσαν την δική τους… άποψη επί του θέματος.
Ενδεχόμενη συμφωνία των δύο πλευρών για επέκταση της συνεργασίας τους θα διατηρήσει (τουλάχιστον) ανέπαφα τα θεμέλια του “πράσινου” οικοδομήματος. Εν συνεχεία, όμως, θα αρχίσουν να προκύπτουν ολοένα και περισσότερα ερωτηματικά αναφορικά με το ρόστερ της ομάδας για την επόμενη σεζόν. Πρόδηλο είναι πως ο Παναθηναϊκός χρειάζεται ανανέωση (τόσο ηλικιακά όσο και από θέμα παικτών) προκειμένου να έχει μεγάλη διάρκεια ζωής και να μην δημιουργηθεί ομάδα μίας χρήσης, όπως αποδείχθηκε πως ήταν η φετινή.
Άλεκς Μάριτς, Ντέιβιντ Λόγκαν, Στίβεν Σμιθ, Αλέξης Κυρίτσης και Πατ Καλάθης θα πρέπει να θεωρείται σίγουρο πως θα αποχωρήσουν από το ΟΑΚΑ κυνηγώντας το επόμενο συμβόλαιό τους μακριά από τα βόρεια προάστια.
Κι αν οι προαναφερθέντες αποτελούν τα… σίγουρα χαρτιά, δεν θα πρέπει να θεωρείται το ίδιο και για τους υπόλοιπους παίκτες του ρόστερ, οι οποίοι, όμως, είτε λόγω ηλικίας (Γιασικεβίτσιους, Τσαρτσαρής, Μπατίστ) είτε λόγω συμβολαίου (Σάτο) παραμένουν σε μετέωρη κατάσταση. Αν μάλιστα σε όλα αυτά προσθέσουμε και την φιλοδοξία αρκετών Ελλήνων (Νικ Καλάθης, Περπέρογλου, Καϊμακόγλου, Βουγιούκας) να δοκιμάσουν την τύχη τους στο εξωτερικό και να εκμεταλλευθούν την καλή τους παρουσία στον Παναθηναϊκό, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν επικίνδυνα.
Σίγουρα, είναι κάτι παραπάνω από προφανές πως άπαντες θα ήθελαν να διατηρήσουν τους Περπέρογλου και Καϊμακόγλου στην “πράσινη” μηχανή, αλλά ποιος αποκλείει να προκύψει μία δελεαστική πρόταση από το εξωτερικό (Τουρκία και Ρωσία σε πρώτο πλάνο) που να τους μετατρέψει σε… μετανάστες. Κι όλα αυτά με τη λογική πως ο προϋπολογισμός της νέας χρονιάς θα είναι “κουρεμένος” και δεν θα έχει καμία σχέση με αυτούς του πρόσφατους παρελθόντος.
Όπως γίνεται αντιληπτό, ο Παναθηναϊκός βρίσκεται για πρώτη φορά επί εποχής Ομπράντοβιτς (ανεξαρτήτως του αν θα ανανεώσει ή όχι) μπροστά σε ένα τόσο κρίσιμο σταυροδρόμι. Οι αποφάσεις πρέπει να παρθούν άμεσα, ειδικά στο θέμα του προπονητή, προκειμένου να μην γίνουν τα περσινά λάθη και να οικοδομηθεί από την αρχή μία ομάδα που θα έχει τη δυνατότητα άμεσης επανόδου στην κορυφή σε Ελλάδα (κυρίως) και Ευρώπη.