Ο Παναθηναϊκός, μετά το Μάρτιο του 2014, βρίσκεται και πάλι σε «εποχή Αργύρη Πεδουλάκη». Ο πολύπειρος προπονητής και κάτοχος ενός πρωταθλήματος Ελλάδος, καθώς και δύο Κυπέλλων Ελλάδος με τους «πράσινους», δημιουργώντας το ρόστερ για το πρωτάθλημα της σεζόν, όπου αποχώρησε πριν καν τελειώσει, είναι και πάλι στον… τόπο του εγκλήματος για μια δεύτερη προσωπική ευκαιρία! Η επιλογή του ήταν άμεση, μετά την απομάκρυνση του Σάσα Τζόρτζεβιτς και ο ίδιος καλείται να ανασυντάξει την ομάδα του, εν όψει των play-offs, που ξεκινούν τη Μεγάλη Δευτέρα (25/4) και ολοκληρώνονται κατά πάσα πιθανότητα, στους τελικούς με τον Ολυμπιακό.
Στόχος είναι να σωθεί η σεζόν, κακά τα ψέμματα και ο χρόνος είναι ελάχιστος για τις αλλαγές που σκοπεύει να πραγματοποιήσει ο «Άρτζι». Ακόμη κι αν προλάβει, ωστόσο, να περάσει τη δική του φιλοσοφία στο σύνολο, όχι μόνο στο ψυχολογικό, αλλά και στο αγωνιστικό κομμάτι, έχει τα κατάλληλα «υλικά» για να δημιουργήσει έστω και σε περιορισμένο βαθμό, τον Παναθηναϊκό που θέλει ο ίδιος να βλέπει; Το Basketblog.gr, αναλύει μέσα από 10+1 σημεία τις αλλαγές που προτίθεται να κάνει ο Πεδουλάκης, εν όψει του εξαιρετικά κρίσιμου αυτού σημείου, έτσι όπως εξελίχθηκε η κατάσταση για το «τριφύλλι».
Η πνευματική προετοιμασία
Για να λέγεται η αλήθεια, σε γενικές γραμμές ο Παναθηναϊκός δεν φάνηκε να πιστεύει στον εαυτό του σε αρκετά σημεία της σεζόν και ιδιαίτερα στα προημιτελικά με τη Λαμποράλ Κούτσα. Φοβήθηκε αναίτια την αντίπαλό του και δέχθηκε μια καθαρή και δίκαιη «σκούπα», μαζί με όσες αλλαγές ήδη πραγματοποιήθηκαν σε ρόστερ και τεχνικό επιτελείο. Αρκεί να υπενθυμίσουμε την αντίστοιχη σειρά του 2013 με την Μπαρτσελόνα, όπου όχι μόνο έγινε το «μπρέικ» στο «Παλάου Μπλαουγκράνα», αλλά οι τότε παίκτες του Πεδουλάκη πάλεψαν μέχρι… τελευταίας ρανίδος του αίματός τους για μια πρόκριση που, αφενός θα αποτελούσε υπέρβαση, αφετέρου δεν μπορούσε κανείς να το φανταστεί πριν το ξεκίνημα της σεζόν που ακολούθησε την φυγή Ομπράντοβιτς. Μπορεί να μην κέρδισαν τη συμμετοχή στο Final-4 του Λονδίνου, αλλά λίγο αργότερα θα πήγαιναν στο ΣΕΦ ξανά με το «μαχαίρι στα δόντια», «προσγειώνοντας» σε ένα πρωτοφανές 3-0 τον πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακό. Νωρίτερα τον είχε κερδίσει στον τελικό Κυπέλλου στο Ελληνικό, ενώ την επόμενη χρονιά εκτός του πλεονεκτήματος έδρας, θα έπαιρνε και την πρόκριση στον ημιτελικό του Κυπέλλου στο ΟΑΚΑ, με τον κόουτς Πεδουλάκη να έχει προετοιμάσει σε όλα σχεδόν τα παιχνίδια με υποδειγματικό τρόπο την ομάδα του στο ψυχολογικό κομμάτι. Η σύγκριση με τον Σάσα Τζόρτζεβιτς, με βάση την αντίστοιχη προετοιμασία του Σέρβου, τον βγάζει νικητή και αυτό το σημείο, είναι το πιο βασικό για τον ίδιο. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ζήτησε να «συστρατευθούν» μαζί του οι Κώστας Τσαρτσαρής και Φραγκίσκος Αλβέρτης, οι οποίοι μαζί με τον Δημήτρη Διαμαντίδη και τον Αντώνη Φώτση, έχουν τέτοιες δύσκολες καταστάσεις ως… ρουτίνα. Με δεδομένο, άλλωστε, ότι χρόνος δεν υπάρχει για πολλές αλλαγές αγωνιστικά, θα επικεντρωθεί στην «ντόπα» του υπάρχοντος υλικού, αφού και πάλι πρέπει να γίνει «μπρέικ» στο Φάληρο.
Όλα ξεκινούν… από την άμυνα
Εν αρχή ην… η άμυνα στον Παναθηναϊκό του πρώτου διαστήματος του Αργύρη Πεδουλάκη. Το «σήμα κατατεθέν» τότε των «πρασίνων», το οποίο είχε γίνει ο «εφιάλτης» των περισσότερων ομάδων, στην προσπάθειά τους να τη διασπάσουν. Πολύ δύσκολα δεχόταν από 70 πόντους και άνω, κάτι που αν συνέβαινε βέβαια, συνήθως σήμαινε και πως το «τριφύλλι» δεν είχε τον πρώτο λόγο. Τα «τρικ» του Έλληνα κόουτς συζητώνται μέχρι σήμερα και σίγουρα θα έχει σκεφτεί να τα εφαρμόσει εκ νέου, ανάγοντας την ανασταλτική συμπεριφορά της ομάδας σε κύριο ζητούμενο. Χρόνος, όπως είπαμε, μπορεί να μην υπάρχει, αλλά αυτή θα είναι με κάθε βεβαιότητα, η πρώτη «πινελιά» που θα προστεθεί, από τη στιγμή που ανέλαβε τα ηνία της ο Πεδουλάκης. Το ζήτημα είναι, αν διαθέτει τα «εργαλεία» για να παίξει αυτή την άμυνα, ή αν θα χρειαστεί να κάνει και μερικά «πειράματα», για να θυμίσει ο Παναθηναϊκός, εκείνο το σκληροτράχηλο και απόλυτα πειθαρχημένο αντίπαλο, που έβρισκε κάποιος μπροστά του.
Τα χέρια της περιφέρειας
Τα καλά νέα για τον Πεδουλάκη, είναι ότι στην περιφερειακή γραμμή της ομάδας και ειδικότερα στις θέσεις «1» και «2», διαθέτει αρκετά «όπλα» για να παίξει την άμυνα που θέλει. Κορυφαίος αμυντικός της ιστορίας της Ευρωλίγκα ο Διαμαντίδης, «μάστορας» στην πίεση πάνω στην μπάλα ο Καλάθης και από κοντά τους οι Χέινς, Ουίλιαμς, Φελντέιν και Μποχωρίδης, οι οποίοι μπορούν να κάνουν αυτή τη δουλειά και να κάνουν τον αντίπαλο να «ασφυκτιά», χάρη στο ύψος και το τρομερό άνοιγμα των χεριών τους. Τις λίγες φορές, άλλωστε, που η Λαμποράλ δέχθηκε πίεση στα 4/4 του γηπέδου στη σειρά των play-offs, «έφτυσε αίμα» ακόμη και για να περάσει τη σέντρα. Ακόμη και σε άμυνα μισού γηπέδου ασφαλώς, η λειτουργία της μπορεί να γίνει αρκετά εύρυθμη, ώστε να δώσει λύσεις στον Παναθηναϊκό.
Οι απορίες στους ψηλούς…
Ένα σημαντικό ζήτημα, είναι το κατά πόσο μπορούν να ανταποκριθούν οι ψηλοί του Παναθηναϊκού, σε όσα ζητήσει ο Πεδουλάκης. Μια πρώτη απορία, είναι το κατά πόσο μπορούν να καλυφθούν οι εμφανείς αδυναμίες του Μίροσλαβ Ραντούλιτσα, με τα hedge out του Τζόρτζεβιτς πολλές φορές να «πληγώνουν» την ομάδα, λόγω των αργών ποδιών του «King Kong». Θα αλλάξει ο «Άρτζι» τρόπο αντιμετώπισης του αντιπάλου στο κομμάτι αυτό, ώστε να μην είναι «ανοικτή πληγή»; Επίσης, μετά την φυγή του Κούζμιτς, μοναδικοί σέντερ που απέμειναν πλην του Ραντούλιτσα, είναι ο Βινς Χάντερ και ο Γιώργος Παπαγιάννης, κάτι που σημαίνει ότι ο πρώτος θα αποκτήσει μεγαλύτερες ευθύνες, ενώ για τον δεύτερο δεν είναι γνωστό ακόμη το πότε θα είναι στη διάθεση του προπονητή του, λόγω του τραυματισμού που υπέστη στη χθεσινή (22/4) προπόνηση. Ενθυμούμενος κανείς το μοντέλο των «ηλεκτρολόγων» Γκιστ και Λάσμε, λογικά θα αναρωτηθεί αν μπορεί να παίξει για αρκετή ώρα με δύο υμίψηλους παίκτες στις θέσεις των ψηλών και αν μπορεί να επαναλάβει με την ίδια αποτελεσματικότητα, το «κυνήγι» του αντιπάλου πλέι-μέικερ και κυρίως του Βασίλη Σπανούλη, όταν έρθει η ώρα των πιθανότατων τελικών με τον Ολυμπιακών. Εκτός του Γκιστ, ο Χάντερ μπορεί να κάνει την ίδια δουλειά; Ο ίδιος παίκτης, μπορεί να τα βάλει με τους ψηλούς των «ερυθρολεύκων»; Το ντεμπούτο του στο Βελιγράδι και η δεύτερη εμφάνισή του κόντρα στη Λοκομοτίβ Κουμπάν έδωσε θετικά δείγματα του ταλέντου του, αλλά πρόκειται για έναν παίκτη μόλις 22 ετών, ο οποίος μάλιστα δεν είχε την εμπιστοσύνη του Τζόρτζεβιτς στα ματς με τη Λαμποράλ, παίζοντας μόλις 5.5 σχεδόν λεπτά κατά μέσο όρο. Μπορεί να δοκιμαστεί στην περίπτωση που δεν ανταποκριθεί, το σχήμα Φώτση-Γκιστ πιο συστηματικά; Άλλη μια επιλογή σαφώς, εφόσον μπορέσει να επιστρέψει, είναι ο Παπαγιάννης, ο οποίος περιμένει την ευκαιρία του, έχοντας κάνει εξαιρετικές εμφανίσεις σε πολλά ματς πρωταθλήματος, με αποκορύφωμα τα 4/4 δίποντά του στον εκτός έδρας αγώνα με την ΑΕΚ, που ουσιαστικά άλλαξαν το «μομέντουμ» υπέρ του Παναθηναϊκού. Αν είναι καλά πριν τους τελικούς, μήπως είναι η ώρα του και για κάποιο μεγάλο ντέρμπι;
Τα δεδομένα στο «σκεπτόμενο μπάσκετ»
Η φράση «σκεπτόμενο μπάσκετ», ανήκει πνευματικά στον Αργύρη Πεδουλάκη. Προσπαθεί να εκμεταλλευτεί όσες καταστάσεις υπέρ του δίνονται από τον αντίπαλο, ώστε να φτάσει με «κυνικό» τρόπο στο καλάθι. Στην πρώτη του θητεία, ένα πρώτο σημαντικό σημείο, ήταν το post up παιχνίδι του Γιόνας Ματσιούλις, ο οποίος δεν είναι πια κάτοικος Αθηνών και σε αυτό το παιχνίδι, ήταν εκ των κορυφαίων στα ευρωπαϊκά παρκέ. Ο Σάσα Πάβλοβιτς που έχει αποχωρήσει, ίσως θα μπορούσε λόγω της δύναμης και του όγκου που διαθέτει, να εξυπηρετήσει σε κάποιο βαθμό αυτό το σκοπό, αλλά επίσης έχει αποχωρήσει. Μένουν οι Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς και Βασίλης Χαραλαμπόπουλος. Ο πρώτος έκανε αυτό το παιχνίδι αρκετές φορές από τη θέση «2» επί Πεδουλάκη ή Ιβάνοβιτς, ενώ ο δεύτερος το έκανε με τις μικρές εθνικές ομάδες. Σε περίπτωση που ο κόουτς Πεδουλάκης δεν μπορεί να τους εμπιστευτεί αυτό το κομμάτι, τότε χάνει ένα «όπλο» που είχε πριν δύο χρόνια και πρέπει να βρει άλλο τρόπο να προσεγγίσει το καλάθι μέσω της θέσης «3», με τους Γιάνκοβιτς-Χαραλαμπόπουλο να έχουν καλό μακρινό σουτ. Το θέμα είναι και κατά πόσο θα εμπιστευτεί και τους δύο γενικά, ή αν θα επιλέξει να πηγαίνει περισσότερη ώρα σε σχήματα με τρία γκαρντ, όπως έκανε και ο προκάτοχός του. Παιχνίδι με πλάτη στο καλάθι βέβαια, έχει αναπτύξει σε αξιοζήλευτο βαθμό από τότε που ήρθε στην Ελλάδα ο Γκιστ, ενώ σταθερές λύσεις είναι στο ίδιο κομμάτι οι Διαμαντίδης και Ουίλιαμς.
Η τροφοδότηση του «γίγαντα»
Ο Μίροσλαβ Ραντούλιτσα είναι από τους καλύτερους επιθετικούς σέντερ των ευρωπαϊκών παρκέ. Είναι ταυτόχρονα, όμως, ένας πολύ ευάλωτος αμυντικός και κάτι τέτοιο προβληματίζει τον νέο του προπονητή για το στυλ παιχνιδιού που αγαπά. Μια αντίστοιχη περίπτωση παίκτη, ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης, δεν έπαιρνε ακριβώς γι’ αυτόν το λόγο μεγάλο χρόνο συμμετοχής και η πρώτη απορία που γεννάται, είναι για τον χρόνο συμμετοχής του Ραντούλιτσα. Αν ο Χάντερ προσαρμοστεί στις εντολές του Πεδουλάκη, τότε θα «τρώει» λίγο από τον χρόνο του «Ράντουλα» και ο τελευταίος δε θα παίρνει τόσες μπάλες. Αυτό ίσως να είναι θετικό, αφού η Λαμποράλ επί παραδείγματι, κέρδισε στο πρώτο παιχνίδι της σειράς των play-offs αφήνοντας τον Ραντούλιτσα να σκοράρει… μόνος του και «εγκλωβίζοντας» όλους τους υπόλοιπους. Η «μονοτονία» του να πηγαίνει η μπάλα στο Σέρβο λοιπόν, αν «σπάσει», μπορεί να απελευθερώσει τους υπόλοιπους.
Το ζήτημα Παππά
Μιας και μιλάμε για απελευθέρωση, ο Νίκος Παππάς ενεργοποιείται και πάλι. Το θέμα είναι σε τι βαθμό, αφού επί πρώτης θητείας Πεδουλάκη, η όχι και τόσο μεγάλη προσήλωσή του στην άμυνα τον άφηνε την περισσότερη ώρα στον πάγκο. Μετά από έναν χρόνο στις οδηγίες του Ντούσκο Ιβάνοβιτς, ο Έλληνας γκαρντ ήταν βελτιωμένος σε αυτό το κομμάτι και κατάφερε να φανερώσει ηγετικά χαρακτηριστικά. Αν δείξει την ίδια διάθεση στην επάνοδό του, τότε ο Πεδουλάκης έχει άλλο ένα χέρι στην περιφέρεια για πίεση κι μια «εκτελεστική μηχανή» στην επίθεση, στο πλαίσιο του να μην υπάρχει πια η «μονοτονία» του Ραντούλιτσα, όπως αναφέραμε, με το κάθετο παιχνίδι, τη διεισδυτικότητα και την ικανότητα του Παππά να πατάει το «ζωγραφιστό». Έχει ενδιαφέρον το πώς θα χρησιμοποιηθεί και αν θα είναι καταλυτική η συμμετοχή του στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού.
Η ποικιλία επιλογών
Για το «σκεπτόμενο μπάσκετ» που επιθυμεί ο Πεδουλάκης στο επιθετικό, λοιπόν, οι επιλογές είναι αρκετές. Έχει δύο «καθαρά» πλέι-μέικερ, εκ των οποίων ο ένας έχει εξαιρετική ικανότητα να διαβάζει το παιχνίδι (Καλάθης) κι έναν με αξιόπιστο σουτ από μακριά (Χέινς). Έχει ανθρώπους που μπορούν να πάρουν την μπάλα όταν αυτή «καίει», με τους Διαμαντίδη, Ουίλιαμς και Φελντέιν να το έχουν κάνει αρκετές φορές, έστω κι αν ο δεύτερος απογοήτευσε στη σειρά με τη Λαμποράλ και ο τρίτος «παραγκωνίστηκε» τρόπον τινά με την έλευση του δεύτερου. Άλλος ένα «δολοφόνος» (Παππάς), μαζί με έναν υπολογίσιμο σουτέρ (Μποχωρίδης) συμπληρώνουν ιδανικά τη γραμμή αυτή. Φώτσης και Γκιστ γνωρίζουν από τις καταστάσεις που πρόκειται να αντιμετωπίσουν και μπορούν να απειλήσουν είτε από μέσα είτε από έξω σε μια καλή τους βραδιά, ενώ ο Ραντούλιτσα είναι σχεδόν «ακαταμάχητος» χαμηλά, έχοντας και την ικανότητα να δημιουργήσει. Ο Χάντερ μπορεί να βοηθήσει με τις αθλητικές του ικανότητες και αν ο Γιάνκοβιτς είναι ο Γιάνκοβιτς στον οποίο πίστευε ότι επένδυσε η διοίκηση και φάνηκε να τη δικαιώνει επί παραδείγματι, στους τελικούς του 2014 με τον Ολυμπιακό, τότε τα «όπλα» είναι περισσότερα απ’ όσα διέθετε όταν πρωτοήρθε ο Έλληνας κόουτς.
Η συμμετοχή των «μικρών»
Οι Βασίλης Χαραλαμπόπουλος και Γιώργος Παπαγιάννης, έχουν γίνει θέμα ευρείας συζήτησης εδώ και αρκετό, για το αν πρέπει να παίρνουν χρόνο συμμετοχής σε ματς μεγαλύτερης βαρύτητας, με αφορμή την απόδοση κατά καιρούς των πιο έμπειρων παικτών της ομάδας. Κάτι τέτοιο μπορεί να φανεί, τόσο στην πρώτη σειρά των play-offs με τον Κολοσσό όσο και στη δεύτερη με τον Άρη ή την Κηφισιά, κυρίως για τον πρώτο, αφού ο δεύτερος οφείλει να κάνει «αγώνα δρόμου» για να καταφέρει να αγωνιστεί και να συμπεριληφθεί στα πλάνα του προπονητή του. Ο Αργύρης Πεδουλάκης άφησε να εννοηθεί, ότι υπολογίζονται και μένει να δούμε το πόσο. Μπορεί να προσθέσει άλλα δύο «όπλα» στην «φαρέτρα» του, καλύπτοντας έτσι όσα προσέφεραν οι Πάβλοβιτς και Κούζμιτς; Γιατί οι δύο τελευταίοι μπορεί να αποχώρησαν, αλλά κατά τη διάρκεια της σεζόν, υπήρξαν στιγμές όπου ανταποκρίθηκαν, όταν ο Παναθηναϊκός τους χρειάστηκε, έστω κι αν δεν επρόκειτο για τον κανόνα. Για το δεύτερο βέβαια, θα μπορούσε να γίνει μια δεύτερη σκέψη προτού αποκλειστεί, λόγω των καλών προημιτελικών με τη Λαμποράλ. Ο Έλληνας κόουτς, πάντως, θα μπορούσε να κάνει σκέψεις και για νεότερους παίκτες που αγωνίστηκαν, όπως ο Λούντζης και ο Παπαδάκης, εφόσον το επιτρέπουν οι συνθήκες στα επόμενα παιχνίδια.
Η εμφάνιση των ηγετών
Ένας Διαμαντίδης… δεν φέρνει την άνοιξη και αυτό είναι οφθαλμοφανές για τον Παναθηναϊκό. Μόνο που ο αρχηγός, στη σειρά με τη Λαμποράλ, έμοιαζε μόνος αρκετές φορές, με παίκτες που θα περίμενε ως στηρίγματά του, να μην προσφέρουν τα αναμενόμενα. Καλάθης, Ουίλιαμς και Φελντέιν, οι οποίοι οδήγησαν σε πρώτη και δεύτερη θέση την ομάδα, όποτε ο Διαμαντίδης δεν είχε τη δυνατότητα, οφείλουν να πρωταγωνιστήσουν ξανά και ο Πεδουλάκης θα χρειαστεί να τους βοηθήσει στο να πραγματοποιήσουν την επάνοδό τους, σε εμφανίσεις που φέρνουν επιτυχίες. Κάτι τέτοιο είχε καταφέρει το 2013 με τον Κώστα Τσαρτσαρή, όταν ο τότε υπαρχηγός των «πρασίνων» είχε οδηγήσει μαζί με τον Διαμαντίδη σε δεύτερο «σπάσιμο» του ΣΕΦ και πρωτάθλημα με 3-0. Στη θέση του τότε φόργουορντ βέβαια, υπάρχει και ο Φώτσης, ο οποίος δεν είχε ιδιαίτερα την εμπιστοσύνη του Τζόρτζεβιτς με τη Λαμποράλ, σε μια σειρά όπου το μακρινό του σουτ θα μπορούσε να δώσει λύσεις. Μάλλον ο Έλληνας κόουτς θα επιδιώξει και την ενεργοποίηση του νυν υπαρχηγού.
Συμπέρασμα
Ο χρόνος είναι λίγος, αλλά για να αρχίσει να πλησιάζει ο Παναθηναϊκός το στυλ που θέλει ο νέος του τεχνικός, πρέπει να κάνει πολύ δουλειά, καθώς είναι αρκετά τα στοιχεία, που οφείλουν να αλλάξουν. Γι’ αυτό το λόγο, άλλωστε, έκανε λόγο για «πινελιές» ο Πεδουλάκης.
Μένει να δούμε, αν αυτές οι «πινελιές» φτάνουν μαζί με κατάλληλη προετοιμασία στο ψυχολογικό κομμάτι, για να φέρουν την ανατροπή του «κλίματος», στις τελευταίες ημέρες του αρχηγού…