Ο Παναθηναϊκός κατάφερε πριν από μερικές ώρες να πετύχει μια σπουδαία νίκη- ανατροπή κόντρα στη Fenerbahce στο Κλειστό του ΟΑΚΑ και να πανηγυρίσει έτσι την πρώτη του επιτυχία στη φετινή EuroLeague.
Ωστόσο, ήταν ένα κατόρθωμα κόντρα στη φιλοσοφία του προπονητή του, του Δημήτρη Πρίφτη, ο οποίος αν και ένας… φανατικός υποστηρικτής της άμυνας είδε τους παίκτες του μέσω της επίθεσης να ξεσηκώνουν τους οπαδούς της ομάδας, επιστρέφοντας από το -5 των τελευταίων 40 δευτερολέπτων!
Δεν είναι μόνο το απίθανο σόου των Nemanja Nedovic και Daryl Macon, που πέτυχαν τους 21 από τους 27 πόντους του “τριφυλλιού” στην τέταρτη περίοδο.
Δεν είναι μόνο αυτοί οι 27 εν γένει πόντοι, που ανέτρεψαν την μέτρια μέχρι τότε επίδοση των 64 πόντων.
Είναι η όλη αυτοπεποίθηση που βρήκαν οι γηπεδούχοι με το ρεπερτόριο κυρίως των Nedovic- Macon, που τους πήραν από το χεράκι, παρόλο που δεν υπήρξαν ιδιαίτερες δάφνες ποιότητας στο παιχνίδι τους σε επίθεση (2 ασίστ, 3 λάθη, 5-15 σουτ, 1-8 τρίποντα) και άμυνα.
Αμυντικά, ο Παναθηναϊκός μπορεί να μην ήταν τόσο κακός όσο δείχνουν οι 87 πόντοι που δέχθηκε από τους Τούρκους, αφού πολλοί εξ αυτών προέκυψαν από κακές επιθέσεις που οδήγησαν σε καίρια λάθη και κατ’ επέκταση σε εύκολα καλάθια στο ανοιχτό γήπεδο ενώ ακόμα υπήρξαν μερικές στιγμές, ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ταυτόχρονα πως οι “πράσινοι” ήταν καλοί στα μετόπισθεν.
Μπορεί πολλάκις να επέδειξαν ζήλο και όρεξη στην πίεση στον εκάστοτε χειριστή -κυρίως με τον… δαίμονα Perry– ή να υπερίσχυσε το αστάθμητο ταλέντο των De Colo και Pierre, με τον τελευταίο ειδικά να μετατρέπεται σε δήμιους των Ελλήνων στο τέταρτο δεκάλεπτο, αλλά γενικά η περιφερειακή άμυνα δεν ήταν για ακόμα μια φορά ιδεατή (8-20 τρίποντα η Fener), ενώ το συχνό small ball του coach Djordjevic με τον Polonara ως stretching PF εξέθεσε τους Evans και Παπαγιάννη (2-5 τρίποντα), που αναγκάζονταν να τραβηχθούν προς το τρίποντο εγκαταλείποντας το ζωγραφιστό στο έλεός του (26 εύστοχα δίποντα- 62% ευστοχία- 9 επιθετικά ριμπάουντ).
Την ίδια στιγμή, το απαράμιλλο IQ των De Colo και Vesely διέλυσε πολλές φορές το ένστικτο του help defense του Παναθηναϊκού στο ζωγραφιστό, με τους Τούρκους να βρίσκουν μερικά εύκολα καλάθια στο φινάλε του χρόνου επίθεσης πάρα την εξαιρετικά physical άμυνα της ελληνικής ομάδας μέχρι και εκείνο το σημείο, εκμεταλλευόμενοι τις όποιες περιστροφές και αλλαγές μαρκαρισμάτων, που ανάγκαζαν ουσιαστικό τον «τελευταίο» να προστατεύσει το drive ρισκάροντας μια ενδέχομενη πάσα στο μέχρι πρότινος matvh up του.
Ουσιαστικά, η Fener μοίρασε 21 ασίστ σε 34 καλάθια (το 62% τους δηλαδή), στήθηκε στη γραμμή 17 φορές -παρόλο που ευστόχησε στις 11-, έπαιξε πολύ… σερβικά ψάχνοντας μέχρι τέλους την ευκολότερη επιλογή και είχε πολλές επιλογές στην επιθετική της γκάμα με 5 παίκτες να κινούνται σε διψήφια κλίμακα πόντων, αλλά και 2 να σκοράρουν περισσότερους από 15 -με τους Vesely και De Colo να εκτελούν μάλιστα με 13-21 εντός πεδιάς και 12-18 δίποντα, όντας σχεδόν ασταμάτητοι πάρα τη μέτρια ιστορία τους κόντρα στο “τριφύλλι“.
Όσο άσχημο και αν ακούγεται, σε ένα άδειο ΟΑΚΑ, όπως πέρυσι, ένα αντίστοιχου σεναρίου ματς δύσκολα θα το κέρδιζε ο Παναθηναϊκός, κάτι που αναδεικνύει φυσικά τη δυναμική της ίσως κορυφαίας έδρας της Γηραιάς Ηπείρου τα τελευταία χρόνια.
Το κύριο πρόβλημα είναι ότι η αρμάδα του Πρίφτη βγήκε έξω από νερά του προπονητή της για ακόμα μια φορά, σε μια εξίσωση που δε θα καταφέρνει να επιλυθεί πάντοτε.
Και αν μείνει στο αποτέλεσμα που πέτυχε κόντρα στην Fenerbahce, θα χαθεί το κύριο… ζουμί στην όποια αυτοκριτική οφείλει να γίνει με το πέρας μιας τόσο σπουδαίας νίκης με τη φιλοσοφία να γίνει σερί και όχι εξαίρεση και ιστορία.