Όπως έχουμε αναφέρει πολλάκις κατά τη διάρκεια της σεζόν, το μεγαλύτερο πρόβλημα του Παναθηναϊκού -και παρά το γεγονός πως σ’ αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού διαθέτει τις καλύτερες μονάδες- είναι η επιθετική του λειτουργεία, με την έλλειψη σουτέρ, post παιχνιδιού και φαντασίας να είναι μόνο μερικοί από τους λόγους της ποιοτικής του κατρακύλας κατά την τρέχουσα χρονιά.
Και το «τριφύλλι» δε θα μπορούσε φυσικά να μην πληρώσει τα εν λόγω προβλήματά του και στους τελικούς για τον τίτλο της Basket League κόντρα στον Ολυμπιακό…
Ακόμα και αν στην 3η περίοδο οι Πειραιώτες βρήκαν πάρα πολλές λύσεις στο σετ παιχνίδι (οι 22 από τους 29 πόντους τους προήλθαν έτσι), η μόνιμη αποτελεσματικότητά τους δεν ήταν σ’ αυτό το κομμάτι, με μερικές κακές επιλογές ή την τρομερά physical στο πρώτο ημίχρονο αντίπαλη άμυνα να τους αναγκάζει σε μερικά δύσκολα και εν τέλει αποτελεσματικά σουτ.
Ωστόσο, ο Παναθηναϊκός ήταν εκεί γι’ αυτούς, με τους πράσινους να… χαρίζουν στον «αιώνιο» αντίπαλό τους τους 35 από τους 56 υπόλοιπους πόντους είτε στο ανοιχτό γήπεδο είτε από την αδυναμία επισφράγισης της αποτελεσματικής άμυνας με ριμπάουντ -κάτι που πρακτικά σημαίνει πως ο οργανισμός του Γιώργου Μπαρτζώκα βρήκε το 53% των ΣΥΝΟΛΙΚΩΝ του πόντων από αδυναμίες του ΠΑΟ!
Ειδικά η προβληματική επίθεση των οικοδεσποτών (72 πόντοι σε 96 κατοχές/40% εντός πεδιάς, 22% τρίποντο, 84% βολές/14 λάθη για 11 ασίστ σε 25 καλάθια) επέτρεψε στον ΟΣΦΠ να παραμείνει στη διεκδίκηση του ματς στο κακό του πρώτο μέρος αλλά και να το «καθαρίσει» όποτε μπορούσε στο δεύτερο -την ίδια στιγμή που, με εξαίρεση την τρίτη περίοδο, είχαν δεχθεί μόλις 15 πόντους στο σετ παιχνίδι (με βολές)…
Αναλυτικά:
- 3η περίοδος:
Σετ παιχνίδι: 22 πόντοι (9-13 σουτ)
Ανοιχτό γήπεδο: 6 πόντοι (2-3 σουτ)
- Γενικότερα:
Σετ παιχνίδι: 15 πόντοι
Ανοιχτό γήπεδο: 16 πόντοι
Μπορεί η κυνικότητα των φιλοξενούμενων να ήταν εκεί όταν χρειάστηκε, μπορεί η αποφασιστικότητα και το μέταλλο νικητή που τους διέπει να κινήθηκαν σε λαμπρά επίπεδα μετά την ανάπαυλα, αλλά ο ΠΑΟ έκανε ό,τι μπορούσε για να χαρίσει στην αμυντική τους φιγούρα αυτό που χρειαζόταν -τη στασιμότητά της, κάτι που δεν την έβγαλε καν από το καβούκι της στο δεύτερο μέρος.
Ουσιαστικά, ο Παναθηναϊκός έπαψε να δίνει συνεχώς σκριν από «κοντό» σε «κοντό» -κάτι που επέφερε πολλά miss matches με τον Ιωάννη Παπαπέτρου στο πρώτο 20λεπτο και πολλές βοήθειες από πλευράς Ολυμπιακού-, σταμάτησε να χτυπάει με PnR τους αντίπαλους «ψηλούς» -κάτι που φόρτωσε από νωρίς με φάουλ τον Moustapha Fall και τον πέταξε εκτός αγώνα για όλο το αρχικό ημίχρονο- και κυρίως δεν έψαχνε πλέον το χτύπημα στις αλλαγές των Πειραιωτών, που επέτρεπαν σωρεία πλεονεκτημάτων…
Έτσι, το 16-30 σουτ εντός πεδιάς/4-11 τρίποντα του πρώτου ημιχρόνου μετατράπηκαν σε 9-32 και 2-16 στο δεύτερο, ενώ την ίδια στιγμή τα λάθη εκτινάχθηκαν από τα 6 στα 14 (+8 δηλαδή).
Παράλληλα δε, αν και η αθλητικότητα/big ball του επέτρεψαν να σώσει με επιθετικό ριμπάουντ 20 χαμένα του σουτ, ο ΠΑΟ βρήκε μόλις 13 πόντους σ’ αυτές τις νέες κατοχές…