Το καλοκαίρι του 2016, τόσο ο Παναθηναϊκός όσο και ο Ολυμπιακός βρέθηκαν να κυνηγούν έναν παίκτη που είχε μετρήσει 14 πόντους (49% εντός πεδιάς, 36% τρίποντο, 78% βολές), 7 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 2 κλεψίματα και 1 τάπα με τη φανέλα του Άρη στην ελληνική Basket League και είχε ένα σωματικό καλούπι αντάξιο της EuroLeague και του πρωταθλητισμού.
Ωστόσο, αυτός ο παίκτης προτίμησε να επιστρέψει στις ΗΠΑ, τη γενέτειρά του, για να κυνηγήσει το μεγαλύτερο όνειρό του.
Το ΝΒΑ.
Πέντε χρόνια μετά, το καλoκαίρι του 2021, το «τριφύλλι» τον πείθει με αρκετή καθυστέρηση να έρθει στην Ελλάδα και να ντυθεί στα «πράσινα», με τον Okaro White να έχει μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποδείξει στην EuroLeague πως αν και άργησε, του ανήκει.
Ο Παναθηναϊκός βέβαια, δεν παίρνει τον White του Άρη -έναν τύπο που είχε άπειρες κατοχές και τρανή ικανότητα να φθείρει την άμυνα με κάθε τρόπο- αλλά τον White της Unics Kazan και του Δημήτρη Πρίφτη, με τον οποίο θα συνεργαστεί ξανά στην Αθήνα, σε μια κίνηση που ευνοεί τους «πράσινους» από κάθε άποψη.
Τι κερδίζουν οι νταμπλούχοι Ελλάδος με την εν λόγω μεταγραφή;
1) Αμυντική συνέπεια
Όπως είχα αναφέρει και τις προάλλες, ο Jasiel Rivero είναι ένας πανέξυπνος και ικανός PF, αλλά δεν είναι ο PF που ψάχνει ένας προπονητής με λατρεία στην άμυνα, την αθλητικότητα και το switchability όπως ο Πρίφτης.
Ο White από την άλλη μεριά, γεμίζει κάθε ένα από αυτά τα νοητά κουτάκια που τέθηκαν επί του τάπητος, με το μέγεθός του (2.03 ύψος/ 2.13 wingspan), το δυνατό του κορμό και τα γρήγορα πόδια να του επιτρέπουν εδώ και κάποια χρόνια να ανέβει μόνιμα στο 4 αλλά και να μαρκάρει ποιοτικά 3- 3.5 θέσεις.
Με αυτόν στο παρκέ, η περσινή Unics δεχόταν μόλις 102 πόντους ανά 100 κατοχές και κέρδιζε 1.6 αμυντικά WS (και 2.4 συνολικά) , με τον πρώην παίκτη του Άρη να αποτελεί ένα από τα πλέον σημαντικά γρανάζια της και στα ριμπάουντ, όπου μάζευε 4 αμυντικά ανά βραδιά, ολοκληρώνοντας έτσι ιδανικά μια ποιοτική ομαδική άμυνα.
Παράλληλα, μπορεί η επίθεση να είναι αυτή που φαίνεται περισσότερο στο σύγχρονο μπάσκετ, αλλά δεδομένης του «θανάτου» του post up παιχνιδιού από το 4 -όχι πως εκεί θα είχε ιδιαίτερο πρόβλημα με τους πιο πολλούς αντιπάλους του- τα προσόντα του τείνουν να βοηθήσουν πολύ τον Παναθηναϊκό στην κάλυψη των (πολλών) ελεύθερων σουτ που άφηνε πέρυσι, ενώ σε κάθε περίπτωση θα υπάρχει ακόμα ένα κορμί για τον κορυφαίο επιθετικογενή παίκτη του εχθρού, με το σωματότυπό του -αν και έχει ένα εμφανές μειονέκτημα με τους αρκετά κοντύτερους slashers- να απαγορεύει τόσο το drive όσο και το προσπέρασμα στα πόδια (για παίκτες -θεωρητικά- από το 1.5 μέχρι το 5).
2) Σύγχρονα στοιχεία σε «φθηνή» τιμή
Το πλέον σύγχρονο στοιχείο στο μπάσκετ είναι τα φτερά.
Αθλητές που αγωνίζονται σε πολλαπλές θέσεις, που μαρκάρουν ακόμα περισσότερες, που δίνουν πόντους, που δεν απαιτούν κατοχές, που ανοίγουν το γήπεδο.
Και αυτό ακριβώς είναι ο White.
Ένας τύπος που τα κάνει όλα ποιοτικά, αλλά προφανώς όχι σε τέτοιο βαθμό για να διεκδικήσει ένα συμβόλαιο στις πιο τρανές ομάδες της Ηπείρου.
Αυτό όμως, δεν πρέπει να προβληματίζει το «τριφύλλι» σε κανένα βαθμό.
Γιατί ο Okaro χαρίζει πολλά και θέλει πίσω λίγα.
Σε αυτά τα λίγα προσμετρώνται και οι επαφές του στην επίθεση.
Πέρυσι, το USG% του κινήθηκε σε σχετικά υψηλά στάνταρ (24% στη VTB/ 21% στο EuroCup), κάτι που όμως, είναι αποδεκτό για ένα σύνολο με μειωμένη επιθετική χροιά που δεν είχε πολλές πηγές σκορ αλλά και για έναν παίκτη με την ικανότητα του White.
Φέτος, θα βρεθεί σε ένα ρόστερ με υπέρ του δέοντος shot creators (Nedovic, Macon, Παπαπέτρου, ίσως Hezonja) με τις κατοχές που φέρουν το όνομά του να λιγοστεύουν.
Ωστόσο, αυτό δεν είναι μια απαραίτητα άσχημη τροπή, αφού ο Αμερικανός PF/ SF αρέσκεται να ακροβολίζεται στην περίμετρο και να περιμένει τη μπάλα από καταστάσεις drive n kick (4 απόπειρες/ 34% ευστοχία), με τις επαφές του να καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό από τις ορέξεις της άμυνας (κατά πόσο θα κλείνει στο drive ή θα ρισκάρει το σουτ του).
Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο εχθρός (θα) τον αφήνει να εκτελέσει ελεύθερα τρίποντα, προκειμένου να δώσει την προσοχή τους στους slasher/ shot creators συμπαίκτες του, γεγονός που (θα) του χαρίζει πολλές ελεύθερες όψεις, τις οποίες θα αποζητάει σε ένα διαφορετικό για αυτόν περιβάλλον από το αντίστοιχο της Unics.
Ο ακροβολισμός του όμως, ελλοχεύει και διάφορα αρνητικά συμπεράσματα, αφού τα αγαπημένα του post up θα εκλείπουν αρκετά στο εξής δεδομένης της σύμπλευσής του με παίκτες που αποζητούν από αυτόν το spacing για να έχουν περισσότερους χώρους για drive, ενώ την ίδια στιγμή τα σημαντικά επιθετικά του ριμπάουντ (1.6 πέρυσι/ 1.9 στην ευρωπαϊκή του καριέρα) θα περιοριστούν εξαιτίας της απόστασης που θα έχει από το αντίπαλο καλάθι.
3) Τη φιλοσοφία μονομάχου που κέρδισε στο Miami
Υπάρχουν σταρ που μετρούν 15+ πόντους με μέτρια ποσοστά και αρνητική συγκομιδή ασίστ/ λαθών.
Υπάρχουν ρολίστες που κάνουν καλά μόνο ένα συγκεκριμένο πράγμα και δε μπορούν να φανούν χρήσιμοι για πληθώρα playing time.
Υπάρχει και ο Okaro White, ένας «στρατιώτης» ολκής, ένας παίκτης που έχει περάσει 3 χρόνια στο ΝΒΑ και 2 στους Miami Heat όντας ένας παράτερος, ένας αθλητής που δεν πρέπει να μπαίνει εμπόδιο στις ορέξεις των κυρίαρχων, ένας παίκτης με συγκεκριμένο ρόλο και υπόσταση.
Εκεί έμαθε πως ο κόσμος δεν πλάστηκε γι΄ αυτόν, αλλά εκείνος για τον κόσμο, και αντιλήφθηκε πως τις σεζόν στον Άρη θα μπορούσαν να τις κάνουν πολλοί.
Πόσοι όμως, θα μπορούσαν να τσαλακώνονται συνεχώς, να προσφέρουν λύσεις σε κάθε μήκος και πλάτος του παρκέ και να γεμίζουν με αισιοδοξία πάγκο και κερκίδα;
Μάλλον λίγοι.
Ταυτόχρονα, στη Florida ο νέος forward του Παναθηναϊκού είχε τη δυνατότητα να βιώσει ένα πρωτότυπο ακόμα και για τα δεδομένα του ΝΒΑ μοτίβο «πίεσης», το οποίο ανάγκαζε τον ίδιο και τους συμπαίκτες του να είναι συνεχώς σε φόρμα.
Πιο συγκεκριμένα, κάθε νέα εβδομάδα, ο οργανισμός διεξήγαγε εργομετρικά τεστ με αρκετά υψηλά όρια επιτυχίας, ώστε να αναγκάσει τους αθλητές του να είναι πάντοτε σε εγρήγορση, νοητικά και σωματικά.
Ο White δε, είχε από τους υψηλότερους μέσους όρους και δεν είχε κοπεί ποτέ από τις δοκιμές αυτές, με αποτέλεσμα να κερδίζει ακόμα περισσότερο χρόνο συμμετοχής, ιδιαίτερα σε μια ομάδα χωρίς όνειρα πρωταθλητισμού!