Σαν σήμερα πριν από δυο χρόνια ο Παύλος Γιαννακόπουλος έφευγε για το πιο μεγάλο ταξίδι. Έφευγε για την γειτονιά των αγγέλων. Κοιτώντας πίσω του σ’ αυτό το ταξίδι είναι βέβαιο πως χαμογελούσε γιατί ήξερε πως κανείς δεν θα τον ξεχάσει, αλλά και το πιο σημαντικό για εκείνον όλοι θα τον σκέφτονταν με αγάπη.
Τα δύσκολα χρόνια και οι αυτοκρατορίες που έχτισε
Η ζωή δεν του χαρίστηκε. Έχασε μικρός τον πατέρα του, Δημήτρη, και έγινε πατέρας για την οικογένειά του και τα αδέλφια του.
Δεν λύγισε. Έσφιξε τις γροθιές του, πάλεψε και έχτισε δυο μεγάλες αυτοκρατορίες. Μια επιχειρηματική, την ΒΙΑΝΕΞ και μια αθλητική, τον Παναθηναϊκό, που μαζί με τον αείμνηστο αδελφό του, Θανάση, έκαναν το τριφύλλι βασιλιά του ευρωπαϊκού μπάσκετ και τεράστιο σημείο αναφοράς του αθλήματος.
Το 1951 έκανε την «ΦΑΡΜΑΓΙΑΝ», τον 1971 η εταιρεία έγινε ο σημερινός κολοσσός, της «ΒΙΑΝΕΞ».
Το σαράκι με τον Παναθηναϊκό και τον αθλητισμό το κόλλησε από τον πατέρα του που έπαιρνε μαζί τον Παύλο και τον Θανάση να δουν τον αγαπημένο τους Παναθηναϊκό στο ποδόσφαιρο.
Το μπάσιμο στον Παναθηναϊκό
Το 1972 ο Παύλος αποφάσισε να ασχοληθεί με τον Ερασιτέχνη. Στο ξεκίνημα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου προσπάθησε να πάρει τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό. Η επιθυμία του δεν έγινε πράξη. Παρέμεινε πιστός στρατιώτης της ομάδας και τον Ιούνιο του 1987 ανέλαβε το τμήμα μπάσκετ.
Στην αρχή τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Δεν το έβαλε ποτέ κάτω όμως. Κάθε φορά που δεν πετύχαινε τον στόχο του, πείσμωνε και το πάλευε ακόμα περισσότερο. Χωρίς φωνές, κραυγές, έχθρες.
Το χτίσιμο και η κυριαρχίας μιας μυθικής μπασκετικής δυναστείας
Ο πρώτος τίτλος ήρθε το 1993. Ήταν το Κύπελλο. Το 1996 ήρθε η πιο μεγάλη κούπα, αυτή της Ευρώπης. Το 1998 ήρθε το πρώτο πρωτάθλημα.
Μαζί με τον αδελφό του Θανάση έφτιαξαν τελικά μια μπασκετική αυτοκρατορία. Μια πραγματική δυναστεία. Έφεραν στην ομάδα παίκτες μύθους. Από το ιερό τοτέμ του ΝΒΑ, τον Wilkins, από τον Scott, τον Radja, τον Bodiroga, τον Jasikevicius, τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Αλβέρτη, τον Διαμαντίδη… Ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό.
Έφεραν στον πάγκο μυθικούς προπονητές. Εκεί κυριαρχεί φυσικά ο Zeljko Obradovic με τον οποίο η ομάδα πήρε 5 κούπες στην Euroleague μα και ειδική μνεία πρέπει να γίνει και στον Bozidar Maljkovic, με τον οποίο ο Παναθηναϊκός πήρε το πρώτο ευρωπαϊκό στο Παρίσι. Πάλι ο κατάλογος είναι ατέλειωτος.
Οσο για τα τρόπαια. Αμέτρητα κι αυτά. Επί των ημερών του στο τιμόνι η ομάδα πήρε 6 Πρωταθλήματα Ευρώπης (1996, 2000, 2002, 2007, 2009, 2011), 13 Πρωταθλήματα Ελλάδας (1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011), 9 Κύπελλα Ελλάδας (1993, 1996, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2012), 1 Διηπειρωτικό Κύπελλο (1996), 2 Τριπλ Κράουν (2007, 2009)
Το 2012 αποφάσισε μαζί με τον Θανάση Γιαννακόπουλο να αποχωρήσουν και έδωσαν την σκυτάλη στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο.
ΟΙ ΚΟΥΠΕΣ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
6 Πρωταθλήματα Ευρώπης (1996, 2000, 2002, 2007, 2009, 2011)
13 Πρωταθλήματα Ελλάδας (1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011)
9 Κύπελλα Ελλάδας (1993, 1996, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2012)
1 Διηπειρωτικό Κύπελλο (1996)
2 Τριπλ Κράουν (2007, 2009)
ΤΟ ΜΥΘΙΚΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟ