Σε όποιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης και αν κοιτάξω από εχθές γίνεται ο κακός χαμός από τους φίλους του Παναθηναϊκού. Τι στο twitter,τι στο Facebook,τι στο Instagram όπου και αν κοιτούσα έβλεπα τα ίδια πράγματα από τους δικαιλογημένα μεν απογοητευμένους φίλους του τριφυλλιού που ήθελαν και ακόμα θα θέλουν να παρθούν κεφάλια όχι τόσο από το αποτέλεσμα του χθεσινού αγώνα αλλά από την εμφανή αδιαφορία κάποιων παιχτών. Φυσικά από το χορό της “γκιλοτίνας” δεν γλύτωσε ούτε ο coach Bόβορας που με τόσες φορές που του έχουν πάρει το κεφάλι φέτος αρχίζει να μοιάζει στην Λερναία Ύδρα.
Η Λερναία Ύδρα όμως όπως φαίνεται εν τέλει κερδίθηκε(όπως όλα δείχνουν) και το Λαύριο σαν άλλος Ηρακλής της έκοψε και έκαψε και το τελευταίο της κεφάλι και πλέον αναζητείται νέα Λερναία Ύδρα για να αντιμετωπίσει τους επίδοξους Ηρακλήδες που θα επιχειρήσουν να την σκοτώσουν αρχής γενομένης από την αναβληθείσα αγωνιστική της Euroleague απέναντι στην Zenit του πάλαι ποτέ πράσινου Xavi Pascual.
Οι φίλοι του τριφυλλιού έχουν καλομάθει στην Ελλάδα την κανονική σεζόν η ομάδα τους να την τελειώνει αήττητη ή με μια ήττα και αυτή σε ντέρμπι αιωνίων. Τις τελευταίες σεζόν με την ΑΕΚ να μπαίνει δυνατά ανάμεσα στους δύο γίγαντες του ελληνικού μπάσκετ δείχνουν τα δεδομένα να αλλάζουν. Μπορεί η πτώση του Ολυμπιακού στην Α2 κατηγορία να περιόρισε τις μεταξύ τους συναντήσεις από τις τουλάχιστον 5(2 σε κανονική διάρκεια πρωταθλήματος, και τουλάχιστον 3 αν βρισκόντουσαν στους τελικούς, χώρια το κύπελλο) σε μόλις 2 αλλά στην Ελλάδα εκτός της ΑΕΚ δείχνουν να δυναμώνουν και ο Προμηθέας και το Λαύριο δείχνει να ανεβαίνει(οχι σε σημείο να διεκδικήσει τίτλο αλλά η δουλειά που γίνεται είναι αξιοζήλευτη),αλλά και το Περιστέρι προσπαθεί με σταθερά βήματα να επιστρέψει στις παλιές του μέρες και δόξες. Έτσι η μία ή καμιά ήττα στην regular τα περασμένα χρόνια μπορεί στο μέλλον να γίνουν 2,3 ή και 4.
Το ξέρω ότι αυτή την στιγμή κακοφαίνεται αυτό στους περισσότερους αλλά έτσι είναι ακόμα και διαστημική ομάδα να έχεις(που ο Παναθηναϊκός φέτος ΔΕΝ την έχει) κάποιες ήττες θα έρθουν. Ο Παναθηναϊκός του Obradovic την χρόνια 2004-2005 έκλεισε την regular με απολογισμό 22-4, ο Παναθηναϊκός πάλι του Σέρβου την αγωνιστική περίοδο 2008-2009 χρόνια triple crown παρακαλώ ολοκλήρωσε την regular με το ίδιο ρεκόρ(22-4) αλλά στην δεύτερη θέση πίσω από τον αιώνιο αντίπαλο και μάλιστα με ούτε μια,ούτε δύο αλλά 3 νίκες διαφορά 25-1 έναντι 22-4. Και αν μου πείτε ότι τότε υπήρχε και η διάκριση στην Ευρώπη η οποία λειτουργούσε ως αναλγητικό να σας πάω σε πιο φρέσκα νούμερα. Σεζόν 12-13 η πρώτη χωρίς Παύλο Θανάση στο τιμόνι δεύτερη η ομάδα με απολογισμό regular 22-4(φαίνεται τους κυνηγάει το ρεκόρ αυτό). Το τελικό αποτέλεσμα αυτών των σεζόν ποιό ηταν θυμάται κανείς να πει; Double την χρόνια 04/05,Triple Crown(Πρωτάθλημα,Κύπελλο,Ευρωπαϊκό) το 08/09 και Double με sweep τον Πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακό στους τελικούς της χρονιας 12-13.
Επειδή βέβαια ζούμε και στην Ελλάδα εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε. Δεν συγκρίνουμε χρονιές και καταστάσεις προς Θεού δείχνουμε όμως πως ότι και να γράψει το κοντέρ στο τέλος της Regular Season αυτό που μετράει πάντα είναι η post-season τα λεγόμενα playoffs. Εκεί οι ομάδες αποδεικνύουν αν όντως άξιζαν ή όχι την θέση τους στην regular. Και ο Παναθηναϊκός είναι ένας σύλλογος που όταν έρχεται η ώρα της post-season δηλώνει πάντα δυναμικό παρών ειδικά άμα του έχεις πληγώσει τον εγωισμό. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το πρωτάθλημα του ’99;Ποιος μπορεί να ξεχάσει το πρωτάθλημα του ’17 που με όσα είχαν προηγηθεί με την ιστορία με το Πούλμαν όλοι βγαίνανε και λέγανε ότι τέλος ο Παναθηναϊκός για φέτος.
Ναι η ομάδα δεν είναι αυτή που έχουμε συνηθίσει. Ναι στην στήριξη αλλά πόσο ακόμα, Ναι είναι μεταβατική αλλά όχι έτσι, σας ακούω να λέτε και συμφωνώ αλλά πάντα πρέπει να αναλογιζόμαστε και τις υπάρχουσες συνθήκες. Οι υπάρχουσες συνθήκες είναι ότι η ομάδα βρίσκεται υπό καθεστώς πώλησης από τον ιδιοκτήτη της και πρώτη φορά μετά από πάρα μα πάρα πολλά χρόνια δεν εμπλέκεται ουσιαστικά η οικογένεια Γιαννακόπουλου με την ομάδα με ότι αυτό συνεπάγεται.
Για αυτό για να μην σας κουράζουμε κιόλας σας παρακαλούμε βάλτε μέσα τα τσεκούρια και τους πυρσούς γιατί όπως μας αρέσει να λέμε “Στον αθλητισμό στο τέλος κάνουμε ταμείο”.