Κάνουμε λόγο για έναν «κοιμώμενο γίγαντα», ένα «λαβωμένο θηρίο», όπως θέλει κανείς μπορεί να τον χαρακτηρίσει. Το μόνο σίγουρο, είναι πως ο Παναθηναϊκός βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, καθώς όχι μόνο ηττάται με 2-0 στην προημιτελική σειρά με τη Λαμποράλ Κούτσα, αλλά άπαντες πια βρίσκονται προ των ευθυνών τους. Στο Κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων, όπου μεταφέρεται πια η σειρά, οι «πράσινοι» δεν έχουν άλλο περιθώριο και θα επιχειρήσουν την αντεπίθεσή τους, προκειμένου να επιστρέψουν στη Βιτόρια και να ολοκληρώσουν την ολική ανατροπή, η οποία δεν έχει πραγματοποιηθεί ποτέ από καταβολής του συστήματος best-out-of-five στα play-offs.
Πόσο εφικτό δείχνει κάτι τέτοιο; Με βάση την εικόνα των πρώτων δύο αγώνων, κακά τα ψέμματα, το σενάριο αυτό δε συγκεντρώνει σπουδαίες πιθανότητες για το «τριφύλλι». Μπορεί αυτή τη στιγμή να μην έχει το πάνω χέρι, αλλά είναι… στο χέρι του να διαφοροποιήσει μερικούς παράγοντες, οι οποίοι από καθοριστικοί για τις απώλειες στη Βιτόρια, μπορούν να γίνουν η αφορμή για να ελπίζει βάσιμα.
Ανάγκη… εμφάνισης
Ο Παναθηναϊκός στηρίζει πολλά σε δύο παίκτες, οι οποίοι στα πρώτα δύο παιχνίδια δεν εκπλήρωσαν τις επιδιώξεις του Σάσα Τζόρτζεβιτς και των συνεργατών του. Νικ Καλάθης και Έλιοτ Ουίλιαμς, δεν απέδωσαν στα αναμενόμενα επίπεδα και λογικό ήταν η ομάδα να χάσει σημαντικό μέρος της δυναμικής της. Ο Αμερικανός γκαρντ, δε, ήταν αγνώριστος, αν εξαιρέσουμε τους οκτώ του πόντους στα τελευταία δύο λεπτά του δεύτερου αγώνα με τους Βάσκους και είχε συνολικά 8/25 σουτ και μόλις τρία κερδισμένα φάουλ. Από την πλευρά του, ο Καλάθης είχε πολύ δύσκολο έργο με την άμυνα στον Ντάριους Άνταμς και στο δεύτερο ματς ήταν καλή η αντιμετώπισή του, αλλά επιθετικά πέραν των 15 ασίστ που μοίρασε με μόλις τρία λάθη σε σύνολο σχεδόν 60 λεπτών συμμετοχής, ο προπονητής του θα περίμενε κάτι καλύτερο από τα 0/7 του τρίποντα. Πολύ δύσκολα, πάντως, θα επαναληφθούν τέτοιες εμφανίσεις και από τους δύο μαζί στο σκοράρισμα και εξαρτάται σχεδόν πάντα το πόσο καλά είναι ο Παναθηναϊκός, από το πόσο καλά αισθάνονται οι δυο τους. Χωρίς να θέλουμε να γίνουμε «οικονομολόγοι» βέβαια, πρέπει να επισημάνουμε ότι αμφότεροι είναι πολύ πιθανό να γίνουν μετά την αποχώρηση του Διαμαντίδη οι πιο ακριβοπληρωμένοι παίκτες της ομάδας, οι ηγέτες της. Αυτό έχει να κάνει όχι με τις απολαβές, αλλά τις προσδοκίες που λογικά δημιουργούνται.
Άμεση λύση στη διαχείριση
Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς έχει αποδείξει αρκετές φορές φέτος, ότι έχει τη δυνατότητα να γίνει ένας κόουτς, που μπορεί να αφήσει το «στίγμα» του στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, μετά τις τρομερές στιγμές που προσέφερε ως παίκτης. Το γεγονός, όμως, ότι έχει αναλάβει για πρώτη φορά μεγάλο σύλλογο, κρύβει αρκετές «παγίδες», στις οποίες άλλοτε έπεσε (και ποιος δεν πέφτει σε αυτές, ακόμη και με χρόνια εμπειρίας) και άλλες φορές τις απέφυγε. Αυτό που δεν έχει γίνει ξεκάθαρο ακόμη και τώρα, ωστόσο, είναι το ζήτημα των ρόλων μέσα στην ομάδα. Σε μια εποχή, όπου το rotation συνήθως κλείνει, ο Σέρβος προπονητής χρησιμοποίησε στο πρώτο ματς με τη Λαμποράλ 10 παίκτες με χρόνο συμμετοχής άνω των 10 λεπτών και με μάξιμουμ τα άνω των 27 λεπτά του Νικ Καλάθη, ενώ στο δεύτερο εννέα παίκτες πήραν πάνω από 10 λεπτά συμμετοχής, με μάξιμουμ τα σχεδόν 35 του Τζέιμς Γκιστ. Κάπως έτσι, τα κενά διαστήματα του Παναθηναϊκού δε μειώθηκαν ιδιαίτερα, σε σύγκριση με την κανονική περίοδο και το Top-16 και αυτό είναι ένα ζήτημα, για το οποίο η προθεσμία μέχρι την επίλυσή του, έχει ημερομηνία λήξης… αυτή την Τρίτη (19/4), στο τρίτο ματς της σειράς.
Οι εκτός ρυθμού και… οι εκτός αποστολής
Είναι αλήθεια, ότι υπάρχουν απορίες για αρκετούς παίκτες, αναφορικά με την χρησιμοποίηση ή τη μη προτίμησή τους. Ο Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς, σε γενικές γραμμές, δεν έδειξε για άλλη μια φορά την πρόοδο που θα περίμεναν πολλοί βάσει του πηγαίου ταλέντου του, με αποτέλεσμα να μην έχει την εμπιστοσύνη του Τζόρτζεβιτς στα δυο πρώτα κρίσιμα ματς με τη Λαμποράλ. Περισσότερο έδειχνε να επιμένει στην επιλογή του Πάβλοβιτς, ο οποίος στο πρώτο ματς προσπάθησε σημαντικά στην άμυνα σε σχέση με άλλους συμπαίκτες, ενώ «κυνήγησε» και μπάλες, όπως σε μια φάση όπου πήρε με μαχητικότητα το επιθετικό ριμπάουντ και πέτυχε καλάθι, όταν όλα ουσιαστικά είχαν τελειώσει. Η εικόνα του στο δεύτερο ματς ήταν πλήρως αντίθετη, αλλά αυτό δε μειώνει την προσφορά του από το Top-16 κι έπειτα, ιδιαίτερα στο ανασταλτικό κομμάτι. Το γεγονός, ότι κάνει τα βασικά, δεν είναι ασφαλώς επαρκής λόγος για όσα (δεν) προσφέρει στην επίθεση, όπως αναμενόταν όταν ήρθε στην Αθήνα. Ο Γιάνκοβιτς που δεν έπαιξε στο δεύτερο ματς, δε θα μπορούσε να έχει πιο αξιόπιστο σουτ, που χρειαζόταν η ομάδα του; Επίσης, εντελώς εκτός ρυθμού μοιάζει να είναι ο Τζέιμς Φελντέιν σκόραρε δύο πόντους στο πρώτο και πέντε στο δεύτερο, όντας αρνητικός επιθετικά, από πρωταγωνιστής μέχρι την έναρξη της προημιτελικής σειράς. Απορία, πάντως, από τη στιγμή που ο Γιάνκοβιτς δεν έπαιξε στο δεύτερο παιχνίδι και ο Φελντέιν δεν είναι καλά, αποτελεί ο εις διπλούν αποκλεισμός του Λευτέρη Μποχωρίδη από τη δωδεκάδα, ενώ βρισκόταν στην αποστολή και θα μπορούσε να δώσει λύσεις και «ανάσες» στην «πολύπαθη» από το παιχνίδι της Λαμποράλ περιφερειακή άμυνα του Παναθηναϊκού. Το ίδιο θα μπορούσε να ισχύει για την φρόντ-λάιν και τα αθλητικά προσόντα που απαιτούνται, αναφορικά με περαιτέρω χρησιμοποίηση του Χάντερ.
Calling the shots
3/19 τρίποντα στο πρώτο παιχνίδι, 7/23 στην κανονική διάρκεια του δεύτερου (σύνολο 7/28), έχοντας πριν τα δυο τρίποντα των Χέινς και Διαμαντίδη που έφεραν την παράταση, 5/21. Κάκιστα ποσοστά, τα οποία δεν μπορούν να χαρίσουν εύκολα το «διπλό» με μια ομάδα, που έχει ως ένα εκ των κυρίων χαρακτηριστικών της το περιφερειακό σουτ. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και θα κάνουν δύσκολη τη ζωή του «τριφυλλιού», ακόμη και στα ματς του ΟΑΚΑ. Κι ας στοχεύει περισσότερο στη ρακέτα του, θέλοντας να εκμεταλλευτεί τον Ραντούλιτσα και να «ισοφαρίσει» ουσιαστικά το «χάσμα» των πόντων που σκοράρει, με εκείνους που δέχεται στην άμυνά του. Τα σουτ πρέπει να μπουν, για να γυρίσει στη Βιτόρια και να «απελευθερώσει» το παιχνίδι παικτών, όπως ο Ουίλιαμς.
Οι «παράγοντες» Γκιστ-Φώτσης
Πρόκειται για δύο παίκτες, που δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Οι εμφανίσεις τους στη Βιτόρια, ωστόσο, επίσης προβλημάτισαν, αν και ο Αντώνης Φώτσης δεν πήρε πολύ χρόνο και ο Τζέιμς Γκιστ ήταν «βράχος» αμυντικά στο δεύτερο ματς και γι’ αυτό έμεινε περισσότερο από καθέναν στο παρκέ. Στο τέλος βέβαια, το σουτ του υπαρχηγού θα μπορούσε να παίξει ρόλο. Οι δυο τους πρόσφεραν μαζί 17 πόντους και χρειάζεται η πρόσθεσή τους στην «εξίσωση».
Οι πλησίον του αρχηγού
Ο Δημήτρης Διαμαντίδης, θύμισε στο δεύτερο παιχνίδι της σειράς με τη Λαμποράλ σχεδόν στην ολότητά του, τον άνθρωπο-«ορχήστρα» που θαύμαζαν άπαντες στις εποχές του κλέους του. Σκόραρε, δημιούργησε, έκλεψε, πήρε φάουλ, έβαλε ένα από τα αμέτρητα clutch shots του, έκανε… τα πάντα. Επειδή υπάρχουν και θετικά, κάπως έτσι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η παρουσία του αρχηγού, όσο κι αυτή των Μαρκίζ Χέινς και Όγκνιεν Κούζμιτς. Ο πρώτος είχε καλές επιλογές και θετική συνεισφορά στις δύο πλευρές του παρκέ και στα δύο ματς, ενώ ο δεύτερος περιόρισε σημαντικά τη δράση του Γιάννη Μπουρούση. Σε αυτούς θα μπορούσε να προστεθεί ο Μίροσλαβ Ραντούλιτσα, αν αναφερθούμε στην τρομερή του απόδοση στο πρώτο ματς. Η υποστηρικτική γραμμή του αρχηγού, όμως, είναι μικρή. Από άλλους αναμένεται η από κοινού ηγεσία του Παναθηναϊκού και αυτό είναι γνωστό…
Η «αύρα» του ΟΑΚΑ
Σε ό,τι κι αν αναφερθούμε, όλα μπορεί να τα αλλάξει η δυναμική της έδρας του Παναθηναϊκού. Είναι αυτή, που μπορεί να δώσει την ψυχολογία στους παίκτες του Τζόρτζεβιτς, για να πιστέψουν και να επιχειρήσουν την ανατροπή. 20.000 φίλοι της ομάδας θα βρίσκονται στο Κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων, για να τη στηρίξουν όπως πάντα. Ουσιώδες, είναι το ερώτημα της ανταπόκρισης της Λαμποράλ σε τέτοια ατμόσφαιρα, γιατί σίγουρα οι «πράσινοι» δε θέλουν να επιτρέψουν ήττα στο σπίτι τους. Αυτό δεν αρκεί. Το ΟΑΚΑ μπορεί να γίνει ακόμη και το «άρμα» για να δοθεί το «μήνυμα», ότι η υπέρβαση μπορεί να γίνει πραγματικότητα.
Συμπέρασμα
Μπορεί ο Παναθηναϊκός; Η απάντηση είναι καταφατική, καθώς όπως φαίνεται, έχει πολύ περισσότερες λύσεις από την αντίπαλό του, ακόμη κι αν έπαιζαν οι Κοζέρ, Σενγκέλια και Χάνγκα (στο δεύτερο ματς). Το θέμα του, είναι να «ενεργοποιηθούν» οι λύσεις αυτές και να μην «εγκλωβιστεί» στο να βασίζεται μόνο στην ηγετική παρουσία του αρχηγού του, ανοίγοντας χώρο στους υπόλοιπους. Η δύναμη του ΟΑΚΑ και οι ώρες, όπου υπάρχει η δυνατότητα ανασχεδιασμού μερικών σημείων, μέχρι το τρίτο ματς της σειράς με τη Λαμποράλ, μπορούν να αλλάξουν το «κλίμα». Τώρα, άλλωστε, είναι η ώρα να φανεί ποια είναι η ομάδα με το βεληνεκές, το όνομα και τη γνώση για να φτάσει στην επιτυχία…