Άλλος ένας τελικός στην κόψη του ξυραφιού ήταν ο χθεσινός ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Άλλο ένα παιχνίδι που κρίθηκε από μία σειρά τυχαίων γεγονότων και φάσεων, οι οποίες έκριναν τον τελικό νικητή. Ένα μεγάλο τρίποντο του Νικ Καλάθη (μετά από δύο… “τούβλα”) και ένα ακόμα από τον Στράτο Περπέρογλου ήταν αυτά που έγειραν την πλάστιγγα υπέρ του Παναθηναϊκού στο τελευταίο δεκάλεπτο και έδωσαν στους παίκτες του (αλλά και στον κόσμο) την αυτοπεποίθηση που χρειάζονταν εκείνη τη στιγμή.
Και φυσικά για ακόμα μία φορά αποδείχθηκε πως “ποτέ δεν πρέπει να υποτιμάς την καρδιά ενός πρωταθλητή”, όπως έχει πει ο Ρούντι Τομζάνοβιτς. Διαμαντίδης, Γιασικεβίτσιους και Μπατίστ άφησαν πίσω τους την… κούραση και πήραν από το χέρι τον Παναθηναϊκό οδηγώντας τον στη νίκη.
Το ροτέισον περιορίστηκε ακόμα περισσότερο (μόλις 7 παίκτες αγωνίστηκαν περισσότερο από 10 λεπτά) με τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς να καθιστά σαφές για ακόμα ένα μεγάλο παιχνίδι ποιους εμπιστεύεται και με ποιους θέλει να κερδίσει (ή να χάσει) αυτόν τον τίτλο.
Η βενζίνη στο “πράσινο” ντεπόζιτο τελειώνει (αν δεν έχει τελειώσει), αλλά όπως είπε χθες και ο Ρομέιν Σάτο “και οι δύο ομάδες είναι κουρασμένες. Αλλά μιλάμε για έναν τελικό. Πρέπει να δώσουμε ό,τι έχουμε να δώσουμε και θα δούμε τι πρόκειται να γίνει”. Έχοντας μπροστά τους ένα σαραντάλεπτο για την κατάκτηση του τίτλου του πρωταθλητή, οι παίκτες και των δύο ομάδων το μόνο που δεν σκέφτονται είναι η κόπωση και οι (λίγες) αντοχές.
Ένα παιχνίδι έμεινε, στο οποίο ο Παναθηναϊκός καλείται να (απο)δείξει εκ νέου πως η εμπειρία μπορεί να υπερκεράσει τη δύναμη και την ενέργεια που αντιπαραβάλουν οι “ερυθρόλευκοι” και να αποδράσουν από το ΣΕΦ όντας θριαμβευτές. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος, πάντως, το χειροκρότημα που πήραν χθες το βράδυ οι “πράσινοι” μετά το τέλος του αγώνα αποτέλεσε την καλύτερη δυνατή ένεση εν όψει 5ου τελικού…