Η φήμη που τον συνόδευε επιβεβαιώθηκε όταν πέρασε το κατώφλι του ΟΑΚΑ, το καλοκαίρι του 2014. Ο Dusko Ivanovic, ένας ιδιαίτερα καλλιεργημένος και τζέντλεμαν στην κοινωνική του ζωή, είναι ιδιαίτερα σκληρός και άτεγκτος σε θέματα πειθαρχίας όταν κινείται στο πλαίσιο της ομάδας. Δεν είναι κακό αυτό, αρκεί να μη φτάνει στην υπερβολή

Και ο Dusko Ivanovic ήταν υπερβολικός. Σε όλα… Γι’ αυτό άλλωστε από ένα σημείο και μετά είχε «χάσει» την ομάδα. Από την αρχή της προετοιμασίας, όταν έβαζε τους παίκτες να τρέχουν σε… ανώμαλο δρόμο λες και είναι κομάντο (και την πάτησε άσχημα ο DeMarcus Nelson)! Μέχρι την ένταση της προπόνησης που «σακάτεψε» τον Αντώνη Κόνιαρη ή δημιούργησε προβλήματα στον Λευτέρη Μποχωρίδη.

Τα πρόστιμα (500 ευρώ συνήθως) έπεφταν βροχή σε αργοπορίες στην προπόνηση ή παραβιάσεις κανονισμού. Τα κινητά τηλέφωνα… απαγορεύονταν στο πούλμαν! Η προπόνηση δεν είχε απλώς ένταση αλλά… κάτι παραπάνω. Κι αν περίσσευε ένα τέταρτο έδινε εντολή για «σπριντ». Κι από τη γαλαρία ακουγόταν η ατάκα «έλα πάρτε τηλέφωνο να ζεσταίνεται ο μαγνητικός τομογράφος»!

Τα μεσάνυχτα έβλεπε τα DVD της προπόνησης

Στη διάρκεια της προετοιμασίας του Παναθηναϊκού εκείνος βρισκόταν στο Ευρωμπάσκετ με την Εθνική Βοσνίας και ζητούσε να έχει κάθε βράδυ στο mail του το βίντεο τις προπόνησης! Κι έστελνε αργά το βράδυ τις παρατηρήσεις του.

Η προπόνηση στο ΟΑΚΑ γινόταν ΑΥΣΤΗΡΑ με 10 παίκτες. Δεν ήθελε παραπάνω και γι’ αυτό μετά το ζέσταμα, έδιωχνε τους μικρούς και τους έστελνε για βάρη. Στη συμπεριφορά του ήταν μάλλον ισοπεδωτικός και γι’αυτό έκανε… πυρ και μανία τον Διαμαντίδη όταν σε αγώνα πρωταθλήματος με τον ΠΑΟΚ στην Θεσσαλονίκη και με τον Παναθηναϊκό στο -17 τον έβαλε στο γήπεδο, ενάμιση λεπτό πριν τη λήξη. Λες και ήταν έφηβος.

Ήταν ιδιαίτερα κλειστός, περνούσε την ημέρα με τη σύζυγό του στο… ξενοδοχείο καθώς επί 8 μήνες δεν είχε καταφέρει να βρει σπίτι που θα του άρεσε!!! Σας είπαμε, δεν ήταν και ό,τι πιο εύκολο.

Το ερώτημα: Τελικά απέτυχε ή υπήρχε ταβάνι;

Πέρα από τα θέματα της συμπεριφοράς και των ιδιοτροπιών, το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι το εξής: Ο Dusko Ivanovic απέτυχε στον Παναθηναϊκό; Ή μήπως με το υλικό που είχε στα χέρια του δεν μπορούσε να κάνει κάτι παραπάνω; Το θέμα είναι ότι με τον Dusko Ivanovic ο Παναθηναϊκός απέκλεισε τον Ολυμπιακό (σ’ εκείνο το περιβόητο ματς με το κάρφωμα του Esteban Batista που οδήγησε στην απομάκρυνση του Μπαρτζώκα). Πέρασε άνετα στο TOP-16 αλλά και στα πλέι οφ όπου έφτασε μέχρι τα 4 ματς με την CSKA (και πολύ ήταν ότι πήρε έναν αγώνα). Μετά την ήττα στο ΟΑΚΑ από τον Ολυμπιακό για το πρωτάθλημα, απομακρύνθηκε.

Με ξένους επιπέδου Eurocup (εξαίρεση ο Gist) που μετά δεν ξαναφάνηκαν στην Euroleague ή με νέους Έλληνες, τι περισσότερο μπορούσε να κάνει; Ότι σε θέμα συμπεριφοράς απέτυχε είναι δεδομένο. Και σε μια περίεργη χρονιά, στο τέλος όλοι περίμεναν την επόμενη. Μη ξεχνάτε ότι ήταν η χρονιά που ο Παναθηναϊκός είχε κηρύξει «Ελληνοποίηση» ρίχνοντας το μπάτζετ.

Όταν απολύθηκε ο Dusko Ivanovic ανέλαβε ο Σωτήρης Μανωλόπουλος… Μια ομάδα κουρασμένη, απογοητευμένη που… κοιτούσε στο κενό. Οι περισσότεροι γνώριζαν ότι δεν θα βρίσκονταν εκεί του χρόνου. Και κάπως έτσι παραδόθηκαν στον Ολυμπιακό.

Ένας άλλος Ivanovic

Ο Dusko Ivanovic είναι ένας πολύ ευγενικός και μορφωμένος άνθρωπος. Παράτησε τη σίγουρη δουλειά του στο δημόσιο για να αφοσιωθεί στην προπονητική. Ως παίκτης είχε σηκώσει δύο τρόπαια στην Euroleague με την εκπληκτική Jugoplastika.

Διαβάζει… ένα βιβλίο την εβδομάδα. Είναι απίστευτος «βιβλιοφάγος». Είναι πολύ δεμένος με την οικογένειά του και λατρεύει τη σύζυγό του, Λίλα. Κάθε χρόνο στην επέτειο των γάμων τους θα πάρει την Λίλα και θα πάνε στην Βενετία.

Τα παιδιά του, Στέφαν και Ντία έχουν πολύ μεγάλο «δέσιμο» με τον πατέρα τους. Ο Στέφαν υπήρξε και παίκτης του πατέρα του, στην Baskonia το 2004

Στο σπίτι του είναι… άλλος άνθρωπος. Ακούει κλασική μουσική και όπερα. Διαβάζει λογοτεχνία και φιλοσοφία. Δεν έχει καμία σχέση με το γήπεδο και την ώρα της προπόνησης.

Εκεί, στο γήπεδο, είναι όντως δικτάτορας. Και κυρίως δεν έχει καθόλου διπλωματία για τον απλούστατο λόγο ότι είναι συγκεντρωτικός και απόλυτος.

*To κείμενο του Νίκου Μπουρλάκη δημοσιεύτηκε στο sportime.gr