«Ευρωπαίος Derrick Rose».
Αυτός ήταν ο χαρακτηρισμός που δόθηκε στον Nemanja Nedovic κατά τη διαδικασία του Draft το 2013 από το ESPN, όταν και εν τέλει κατέληξε στους Golden State Warriors του Stephen Curry.
Είναι ένας υπερβολικός χαρακτηρισμός, αλλά δεν είναι τελείως εσφαλμένος ή σοκαριστικός.
Μπορεί το γρήγορο πρώτο βήμα και η ικανότητα με τα δύο χέρια κοντά στο καλάθι να ήταν ένα κοινό -όχι του ίδιου επιπέδου- σημείο ανάμεσα στους δύο παίκτες, αλλά η κύρια ομοιότητά τους είναι η ωρίμανσή τους σε βάθος χρόνου αλλά και η πληθώρα τραυματισμών τους…
Ο Σέρβος shot creator ήταν πάντα ένας τρομερός σκόρερ με έφεση στο drive και την επαφή, με την αθλητικότητά του να τον ξεχωρίζει από τους αντιπάλους του, όπως ακριβώς συνέβη και με τον Rose.
Ωστόσο, αμφότεροι γνώρισαν την άσχημη πλευρά του αθλητισμού, με τα χτυπήματα, τους πόνους και τις πτώσεις να διαδέχονται το ένα το άλλο, με αποτέλεσμα πολύ γρήγορα ο πρότερος εαυτός τους να μη μπορεί πια να ανέλθει εύκολα στην επιφάνεια.
Και εκεί ξεκινάει η εκτόξευση!
Δεν υπάρχει ούτε ένας παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ και της EuroLeague που για μια ολόκληρη καριέρα -από τη στιγμή που ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα μέχρι και την τελευταία της πνοή- πήγαινε συνεχώς στην επαφή και στηριζόταν στη σβελτάδα, τη δύναμη και την αθλητικότητά του.
Οι περισσότεροι μαθαίνουν να διευρύνουν το παιχνίδι τους με τον άσχημο τρόπο (τραυματισμοί, ηλικία) ενώ κάποιοι άλλοι σκέφτονται πιο κυνικά με φόντο το γήρας και τη συντήρηση του κορμιού τους.
Οι… Roses ανήκουν στην πρώτη κατηγορία!
Ο Nedo άφησε το αγαπημένο του drive και από το 2017 δεν υπήρξε χρονιά που να εκτέλεσε λιγότερα από 4.4 τρίποντα ανά αγώνα, με κορυφαία επίδοση τη φετινή -7.2- με τη φανέλα του Παναθηναϊκού.
Μπορεί η ώθηση σε αυτήν την αλλαγή κατεύθυνσης να ήταν ζοφερή, αλλά η κάθε είδους προσαρμογή και εξέλιξη είναι αξιολάτρευτη, και προσωπικά έχω τονίσει πολλάκις πως η νέα εκδοχή (σκεπτόμενος, καλός σουτέρ, λογικό shot selection) του D-Rose με θέλγει περισσότερο από την ωμότερη των Bulls.
Ο Nedovic ωστόσο, έχει κάτι πρωτότυπο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα.
Παραστάσεις.
Έχει ξεκινήσει την καριέρα του σε ηλικία 11 ετών στην Ιταλία, όπου ο πατέρας του ήταν τρανός αθλητής στο χάντμπολ.
Έχει παίξει στον Ερυθρό Αστέρα σε ηλικία μόλις 15 ετών.
Έχει αγωνιστεί στο ΝΒΑ στο πλευρό των Curry– Thompson, έχει αγωνιστεί και στη G- League.
Έχει υπάρξει σταρ των ομάδων του στην Ευρώπη, έχει υπάρχει ρολίστας, έχει υπάρξει ασήμαντος.
Έχει εκπροσωπήσει την εθνική Σερβίας σε τόνους παγκόσμιων διοργανώσεων.
Ο Nedovic πιθανότατα έχει βιώσει κάθε λογής συνθήκη, σε ένα κουβάρι που ξεκίνησε από τη Σερβία και συνεχίζεται στην Ελλάδα, και που στο ενδιάμεσο διαλύθηκε από πληθώρα τραυματισμών και αποτυχιών.
Σίγουρα πόνεσε πολύ.
Σίγουρα του λείπει ο παλιός του εαυτός, η αυτοπεποίθηση κάτω από το καλάθι, η έλλειψη τρόμου στην προσγείωση ή την επαφή.
Ωστόσο, ο Νemanja είναι σαν ένα καρύδι, που για να δεις και να γευτείς την απόλυτη ηδονή του, θα πρέπει να το σπάσεις, να το σακατέψεις, να το λιανίσεις.
Τότε όμως, όχι μόνο δεν θα λυγίσει, αλλά θα παρουσιαστεί πιο γερός και πιο ουσιαστικός από ποτέ!
Σήμερα, ο Nemanja Nedovic, o Derrick Rose της Ευρώπης -αλλά όχι για τους λόγους που φαντάζονται οι περισσότεροι- γίνεται 30 ετών, και συνεχίζει να αποτελεί τον κορυφαίο μη σταρ σκόρερ της EuroLeague.