Όπως έχει κυκλοφορήσει εδώ και λίγες ώρες στα ελληνικά και ευρωπαϊκά social media, ο Mario Hezonja ζήτησε κι άλλη διορία από τον Παναθηναϊκό, προκειμένου να εξετάσει εκ βαθέων τις επιλογές του -και τις προτάσεις που ήδη του έχουν γίνει- στη φετινή free agency της EuroLeague και του ΝΒΑ χωρίς πίεση και απαιτητικά deadlines.
Όπως γίνεται άμεσα αντιληπτό, ο διεθνής Κροάτης δεν έχει ανάγκη το “τριφύλλι“.
Η ήδη εξαιρετική -δεδομένης της πολύμηνης απουσίας που προηγήθηκε- σεζόν που υλοποίησε στο ΟΑΚΑ είναι αρκετή για να τον αναγάγει ξανά σε μια τρομερή και απροσπέραστη επιλογή για κάθε ομάδα που μπορεί να συντηρήσει οικονομικά και λειτουργικά ένα σούπερ ταλέντο, όπως το δικό του.
Φέτος, ένιωσε ξανά πρωταγωνιστής αναλαμβάνοντας 15 επιθέσεις (10 σουτ + 5 βολές) σε 23 λεπτά στην Ευρώπη -ενώ παράλληλα μοίραζε και μια ασίστ- σε μια επίδοση που δηλώνει πως εκτελούσε 0.7 σουτ ανά 1 λεπτό!
Αν ήμασταν στο 2020, η κατάσταση ίσως να ήταν διαφορετική.
Ο Hezonja, όπως άλλωστε απέδειξε, ήθελε να έρθει διακαώς στην Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό τόσο για τα “πράσινα” συναισθήματα που τον τρέφουν εδώ και αρκετά χρόνια όσο και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, γνωρίζοντας πολύ καλά πως αν δεν έβρισκε σταθερό ρυθμό και χρόνο συμμετοχής δύσκολα θα λάμβανε μέρος στη μεγαλύτερη μπασκετική γιορτή του γαλαξία και τη δεύτερη στην καριέρα του μετά το Ρίο το 2016 (9 πόντοι, 3 ριμπάουντ σε 6 εμφανίσεις).
Τυπικά, εκμεταλλεύτηκε την αθηναϊκή αρμάδα (πολύ) περισσότερο από ότι αυτή εκείνον.
Και είναι ένα γεγονός απολύτως φυσιολογικό, ένα γεγονός που σαφώς βοήθησε και τον ίδιο τον Παναθηναϊκό να ορθοποδήσει οικονομικά μετά από μια καταστροφική ελέω κορονοϊού χρονιά, με τις πωλήσεις των φανελών του πρώην παίκτη της Barcelona αλλά και την εν γένει αύρα του να χαρίζουν μια ισχυρή ανάσα στη διοίκηση του κυρίου Τάκη Τριαντόπουλου, που έδειξε μερικά εξαιρετικά δείγματα γραφής στην πρώτη του σεζόν σε αυτό το πόστο.
Ο πρώην NBAer έκανε τη δουλειά του και δε χρειάζεται πια την ομάδα της καρδιάς του.
Ωστόσο, ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη τον Hezonja;
Σε μια πρώτη ματιά, φυσικά.
Ενα τεράστιο “ταλέντο”, ένας παίκτης χωρίς πολλές αδυναμίες επιθετικά, ένας τρομερός σκόρερ, ένας μπασκετοποιημενος αθλητής που έχει όλα τα φόντα -σωματικά και αγωνιστικά- να κυριαρχήσει στην Ευρώπη.
Σε μια δεύτερη όμως;
Όσο καλός και αν είναι επιθετικά, ο Κροάτης SF είναι φανερά αδιάφορος στο αμυντικό γίγνεσθαι της ομάδας, κάτι που δεν θα συγχωρεθεί από τον λάτρη της άμυνας Δημήτρη Πρίφτη.
Αφήνει πολλές φορές ακάλυπτες τις γωνίες που μαρκάρει, δίνει αρκετό χώρο στο προσωπικό του match up στην περίμετρο και ενίοτε μοιάζει πως ψάχνει το ατομικό κατόρθωμα (υπερβολικό help defence για τάπα, συγκλίνει προς το ζωγραφιστό για το ριμπάουντ ενώ δεν έχει τελειώσει η περίπτωση να πάει η μπάλα στον αντίπαλό του) περισσότερο από το ομαδικό.
Μπορεί να έχει τα φυσικά χαρακτηριστικά για να ακμάσει σε ένα αθλητικό περιβάλλον, που θα αναγκάζει τους πρωταγωνιστές να αλλάζουν συνεχώς βάζοντας δύσκολα στον εχθρό, αλλά η άμυνα είναι πρωτίστως ζήτημα ενδιαφέροντος και νοιάξης και μετέπειτα ικανότητας.
Ωστόσο, για να μην είμαι ολότελα άδικος με την περίπτωσή του στα μετόπισθεν, αξίζει να αναφερθεί πως όταν έχεις την πίεση να βρεθείς στην πλέον τρανή παγκόσμια διοργάνωση, το κύριο όπλο σου είναι η επίθεση και η στατιστική υπηρεσία, και αυτά προσπαθείς να κυνηγήσεις, ρισκάροντας να χάσεις κάποια άλλα στοιχεία στο παιχνίδι.
Όμως, ο Hezonja δεν είναι γενικότερα πρόθυμος αμυντικός -όχι μονάχα φέτος- κάτι που όμως βελτιώνεται και σβήνει.
Επιθετικά υπάρχει ομαδικό και όχι ατομικό πρόβλημα.
Το μεγαλύτερο ζήτημα που εντοπίζω μελετώντας το ρόστερ του Παναθηναϊκού για τη νέα του σεζόν στην EuroLeague και την Basket League είναι το γεγονός πως διαθέτει πάρα πολλούς παίκτες που όχι μόνο δεν ταιριάζουν μεταξύ τους, αλλά “τρώνε” ο ένας τον άλλο.
Ενας από τους λόγους που ο Νemanja Nedovic και ο Mario Hezonja ήταν τόσο καλοί στα επιθετικά τους καθήκοντα είναι το γεγονός πως δεν είχαν ο ένας τον άλλον δίπλα.
Έτσι, ο πρώτος γλύτωσε το σχεδόν 30% USG% του τελευταίου, και ο τελευταίος το 29% του πρώτου.
Μπορεί ο Παναθηναϊκός να αποκτούσε ακόμα μια τρομερή πηγή σκορ από την κοινή τους σύμπλευση, αλλά δεν θα βοηθούσε καθόλου λειτουργικά το παιχνίδι της ήδη υπάρχουσας, αφού ο όγκος επιθέσεων που θα απορροφούσε θα λάμβανε χώρα σε καταστάσεις iso κυρίως, κάτι που θα έφραζε ένα plan B.
Ουσιαστικά, οι “πράσινοι” διαθέτουν υπέρ του δέοντος ball hogs shot creators για τη νέα χρονιά, παίκτες δηλαδή που θέλουν να έχουν τη μπάλα στα χέρια τους συνεχώς για να ρυθμίσουν μια επιθετική κατάσταση, με τους Nedovic, Macon, Παπαπέτρου και Hezonja (έστω ότι μένει) να περνούν πολύ χρόνο είτε όλοι μαζί είτε κάποιοι μεμονωμένα.
Ο Παπαπέτρου έμεινε για 2 χρόνια πάρα τις προσφορές.
Ο Nedovic έμεινε για 2 χρόνια πάρα τις προσφορές.
Ο Hezonja -αν μείνει- θα μείνει πάρα τις προσφορές.
Δεν έμειναν μόνο για την ομάδα, έμειναν και για τους εαυτούς τους.
Θέλουν κατοχές, θέλουν επιθέσεις, θέλουν ηγετικότητα εκτός από νίκες και τίτλους.
Αλλιώς, είχαν πολλές προσφορές για να γίνουν 4ες και 5ες λύσεις σε πολύ πιο ικανά του Παναθηναϊκού περιβάλλοντα.
Όλοι τους είναι αθλητές με τεράστιο USG% και ταυτόχρονα πενιχρή διάθεση να ακροβολιστούν συνεχώς στην περίμετρο, περιμένοντας μια πάσα για να την κάνουν επίθεση.
Ουσιαστικά, ο πρώην παίκτης των Blazers είχε 31% USG% στην EuroLeague και 27% στην Ελλάδα σε μόλις 21 περίπου αγωνιστικά λεπτά σε όλες τις διοργανώσεις.
Αυτός ο αριθμός θα πέσει αισθητά τόσο με την έλευση δύο νέων παικτών που απαιτούν κατοχές (Nedovic, Macon) όσο και με την άνοδο του χρόνου συμμετοχής του.
Και σε όλα αυτά, δεν πρέπει να μη ληφθεί υπόψη και ο αρχηγός του “τριφυλλιού“, ο Ιωάννης Παπαπέτρου, ένας παίκτης που έκανε την καλύτερη σεζόν στην καριέρα του με τη φυγή ενός ball hog playmaker, του Νικ Καλάθη, σε μια κίνηση που του επέτρεψε να συμμετέχει σε 17 τουλάχιστον πόντους της ομάδας του ανά αγώνα και να αναλαμβάνει 11 επιθέσεις (8 σουτ + 3 βολές) κάθε μία βραδιά, αλλά και να δει το USG% να εκτοξεύεται από το 15% στο 23%.
Θα μπορούσε να είναι ο Super Mario το ίδιο αποδοτικός χωρίς τόσες επαφές και κατοχές ενόσω χρειάζεται τόσο τη μπάλα στα χέρια του και ταυτόχρονα δεν έχει το άριστο μακρινό σουτ (37%/ 5 απόπειρες) για να αλλάξει ρόλο και απαιτήσεις;
Η δική μου αίσθηση είναι πως ο Hezonja δεν θα είναι στα στάνταρ που θέλει να είναι, αν την ίδια στιγμή οι έτεροι 3 είναι στα στάνταρ που είναι.
- 4 παίκτες που αρέσκονται στο iso.
- Οι 3 από αυτούς δεν ενδιαφέρονται σε ακραίο βαθμό για την άμυνα.
- Οι 3 από τους δε μπορούν να δημιουργήσουν κατά συνθήκη για τους άλλους, λειτουργικά και μη.
- Οι 2 από αυτούς δε μπορούν να βγουν από τα screens και να εκτελέσουν μαθηματικώς άκοπα για τους υπόλοιπους.
Προφανώς, σε ένα σενάριο όπου δεν έχει υπογράψει κανείς ακόμα και μια ομάδα έχει τη δυνατότητα να επιλέξει 3 από αυτούς τους 4, ο Mario θα επιλεγόταν στις 2 πρώτες κλήσεις.
Ωστόσο, δεν υπάρχει αυτή η ρύθμιση πια, αφού ο σχεδιασμός του “τριφυλλιού” έχει ήδη δηλώσει πως Παπαπέτρου, Nedovic και Macon είναι σίγουρα παίκτες του για την επόμενη χρονιά, και όλα γίνονται με βάση αυτήν την εξέλιξη.
Και με βάση αυτό, ο Παναθηναϊκός δεν έχει ανάγκη τον Hezonja και ο Hezonja δεν έχει ανάγκη τον Παναθηναϊκό για να βρει ένα περιβάλλον όπου χωράει και ταιριάζει πραγματικά.