Εχουν βρεθεί στην ίδια ή αντίπαλη ομάδα πατέρας και γιος, με την ιδιότητα παίκτη και προπονητή, αντίστοιχα. Εχει τύχει ο γιος να ακολουθεί τα χνάρια του πατέρα ως παίκτης, είτε ακόμη και ως προπονητής, σε όλα τα σπορ. Μέχρι και ο 12χρονος Κοντούδης αντικατέστησε πρόσφατα (τιμής ένεκεν) τον γερόλυκο 42χρονο πατέρα του σε ματς του Πανερυθραϊκού! To να βρεθούν όμως, αντίπαλοι στο ίδιο παρκέ ταυτόχρονα, πατέρας και γιος ως προπονητές διαφορετικών ομάδων, προφανώς και δεν είναι ό,τι πιο συνηθισμένο. Και χρήζει ειδικής διερεύνησης, σε όποιο άθλημα και αν έψαχνε κανείς. Οπότε, μάλλον αποτελεί φαινόμενο αυτό που αναμένεται να συμβεί στη φετινή Α1 και θα αποτελούσε ένα εύστοχο ερώτημα προς την οικογένεια Μαρκόπουλου.
Εάν δηλαδή ο πρεσβύτερος και πάτερ φαμίλιας Σούλης, που έβγαλε ρίζες στον ΠΑΟΚ, περίμενε πως κάποτε θα αντιμετωπίσει τον κανακάρη του τον Χάρη, ως επικεφαλής του Κοροίβου Αμαλιάδας! Για την ακρίβεια να τον καμαρώνει για την εξέλιξή του και να τον βλέπει κοστουμαρισμένο να οργανώνει μόνος του όχι το παιχνίδι. Οχι, όπως έκανε παλιά ως πλέι μέικερ, αλλά ως χεντ κόουτς πλέον, στην ανώτερη βαθμίδα.
Σαφώς το ερώτημα αντίστοιχα, θα μπορούσε να απαντηθεί από αμφότερους. Θα είχε ενδιαφέρον η όποια άποψή τους και αν τυχόν διαπιστωνόταν διαφωνία! Διότι, παρατυπία επί των αγωνιστικών/τεχνικών θεμάτων δεν υπήρξε τόσα και τόσα χρόνια. Πώς άλλωστε, θα είχε ο «δικέφαλος» (των πολλών προβλημάτων) διαδοχικές αρμονικές χρονιές με τους δύο στην άκρη του πάγκου; Το στοίχημα του 32χρονου Χάρη είναι βέβαια μεγαλύτερο πια, καθώς ανοίγει μπροστά του διάπλατα ο δρόμος της διαδοχής του άξιου προπονητή (και πατέρα).
Είχε και παλιότερα μία σύντομη εμπειρία ως πρώτος τεχνικός του Ηρακλή (Α2), αλλά η τωρινή συγκυρία δεν μοιάζει με καμία άλλη. Αντίπαλος του πατέρα του, στο επίπεδο της μεγαλύτερης κατηγορίας και με πίστη ότι μπορεί να δώσει τα διαπιστευτήριά του. Για να αντικαταστήσει τον απόλυτο δάσκαλό του στους «ασπρόμαυρους» ωστόσο, δεν θα είναι και κάτι τόσο απλό. Ο 65χρονος Σούλης δεν σκοπεύει να σκεφτεί καν την αποστρατεία, την σύνταξη, την αποχή. Δεν μπορεί, δεν κάνει μακριά από τον πάγκο (του ΠΑΟΚ), όσες Ρωσίες και Τουρκίες και ό,τι άλλο (η μισή Α1) προέκυψε ως πρό(σ)κληση.
Οι φωνές, τα νευρικά πάνω κάτω του, οι κινήσεις, οι γκριμάτσες, η όρεξη για δουλειά (συνεχίζουν να) είναι αστείρευτες πηγές δημιουργικής έμπνευσης. Το αν και τι από όλα αυτά πήρε ο υιός, ποια είναι η δική του νοοτροπία και τακτική, αυτά, μόνο στην πράξη φαίνονται και φυσικά στην πορεία, στην διάρκεια. Εκεί που ξεχωρίζουν όλοι και κρίνονται όλα.