Για όσους από εμάς που παρακολουθούμε το Λαύριο και την πορεία όλα αυτά τα χρόνια, η χθεσινή (24/10) επιτυχία, θα μείνει με χρυσά γράμματα στην ιστορία μια ομάδας, η οποία σταδιακά μπήκε στην ζωή του Ελληνικού μπάσκετ, και έρχεται πλέον να στεριώσει για τα καλά.
Για την ιστορία το Λαύριο επικράτησε μέσα στο Ζηρίνειο της Κηφισιάς με 82-79, πετυχαίνοντας την πρώτη του νίκη στα σαλόνια της Basket League, αλλά και πάλι ούτε αυτό αποτέλεσε έκπληξη. Ο ΓΣ Λαυρίου ιδρύθηκε το 1990 από μια παρέα ανθρώπων με όραμα για τον αθλητισμό της Λευρεωτικής και με ένα από τα ιδρυτικά μέλη τον Κώστα Αθανασόπουλο, ο οποίος υπηρέτησε τον σύλλογο από από όλα τα πόστα και βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην πενταμελή επιτροπή της ΚΑΕ, και άρχισε από το 2000 και μετά να κατακτάει ένα ένα τα πρωταθλήματα, δείχνοντας ότι κάτι καλό στήθηκε στην Ανατολική Αττική.
Πρωτάθλημα Γ΄ΕΣΚΑ (2000), Α’ ΕΣΚΑ (2002), Γ’ Εθνικής (2007), Β’ Εθνικής (2010), με το μεγαλύτερο να έρχεται πέρυσι, με την άνοδο, η οποία ήρθε να σφραγιστεί στα τέλη του Αυγούστου, όταν αποχώρησε ο ΚΑΟΔ, μια άνοδος που δικαιούταν 100% η ομάδα του Χρήστου Σερέλη, έναν άνθρωπο που αποτελεί το συνώνυμο της λέξης Λαύριο. Ο coach Σερέλης ανέλαβε την ομάδα το καλοκαίρι του 2004, και σε αυτά τα 11 χρόνια κατάφερε να δει το όραμα του να γίνεται πραγματικότητα, όντας ένας άνθρωπος, ο οποίος εκτός από προπονητής…έκανε τα πάντα στην ομάδα! Μια χρονιά μετά άφησε την Καλαμάτα, και τον Ποσειδώνα ο Μεσσήνιος, Σάκης Γιαννακόπουλος, ο οποίος ήταν ο πρώτος που ο Χρήστος Σερέλης έφερε στην ομάδα, όταν του ζητήθηκε από την διοίκηση να δημιουργήσει μια ταλαντούχα ομάδα, με προοπτική, και όραμα. Ο αρχηγός του Λαυρίου είναι έννοια ταυτόσημη με την ομάδα, καθώς όπως λένε και στην Ανατολική Αττική «το Λαύριο και ο Σάκης είναι ταυτόσημες έννοιες», καθώς και εκείνος δεν την εγκατέλειψε ποτέ παρά τις προτάσεις που είχε να αποχωρήσει. Ο Γιαννακόπουλος πλέον ζει μόνιμα στο Λαύριο, έχοντας διατελέσει και προπονητής στις υποδομές του συλλόγου. Εκτός από τον 33χρονο γκαρντ, ένας ακόμα παίκτης που έχει γράψει το όνομα του δίπλα σε αυτό του Λαυρίου, είναι και ο Μιχάλης Περράκης, ο οποίος αποτελεί τον υπαρχηγό του, ευρισκόμενος σε αυτή τα τελευταία επτά χρόνια, και έχοντας αγωνιστεί και αυτός σε όλες τις κατηγορίες με την ομάδα που έχει την «κουκουβάγια» για έμβλημα της.
Από τα μέσα του Αυγούστου δειλά δειλά στο Λαύριο πίστευαν ότι το θαύμα της ανόδου θα ερχόταν, αλλά κρατούσαν μικρό καλάθι. Έτσι, και αλλιώς, όπως μας λέγανε, κάθε φορά εμφανίζονταν κάποιος που πλήρωνε την εγγυητική στις ομάδες που απειλούσαν ότι δεν θα κατέβουν, και ο τρίτος της Α2, έμενε με το όνειρο. Ωστόσο, αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Στις 18/9 ο ΕΣΑΚΕ απευθύνει στην διοίκηση του Λαυρίου το ερώτημα και το δέλεαρ της συμμετοχής στην Basket League, και τότε αρχίζουν όλα.
Ο Χρήστος Σερέλης και η διοίκηση είχαν φέρει Αμερικανούς παίκτες από τον Αύγουστο, παίρνοντας το ρίσκο να πληρώσουν αθλητές που μπορεί να μην φορούσαν ποτέ την φανέλα της ομάδας τους, αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Έπρεπε να αλλάξουν πολλά, για να αγωνιστεί η ομάδα στην Α1. Ο πρόεδρος Γιάννης Ψαρράκης, και ο αντιπρόεδρος Βαγγέλης Βώδινας, έτρεχαν νυχθημερόν, για να προλάβουν τις ημερομηνίες. Ο χρόνος πίεζε, με τους Κ.κ Πανταζή και Μακρυνιώτη (διοικούντες στο κλειστό του Λαυρίου) να τρέχουν για αλλάξουν τα πάντα στο γήπεδο. Αλλάχτηκαν οι μπασκέτες, ο πίνακας, μπήκε φυσούνα, έγιναν διορθώσεις, και όλα αυτά σε σύντομο χρονικό διάστημα. Επίσης, στο διοικητικό τομέα, όλα έπρεπε να αλλάξουν, να κατατεθεί φάκελος, να γίνει πενταμελή διοικητική επιτροπή, και να κατατεθεί η εγγυητική.
Και όλα αυτά σε 20 ημέρες, ενώ ο Χρήστος Σερέλης έτρεχε την δημιουργία της ομάδας, κρατώντας την πλειοψηφία των παικτών που ήταν να στελεχώσουν την ομάδα στην Α2, και φέρνοντας τον πολύπειρο Νίκο Μπάρλο, και τέσσερις Αμερικανούς, τους Μπράντον Γιάνκγ, Ουσμάν Κρουμπάλι (δεν αγωνίστηκε στην Κηφισιά λόγω προβλήματος στο γόνατο),Τζαμάλ Νίξον και Τζέρι Έβανς.
Άπαντες πανηγύρισαν με την ψυχή τους το χθεσινό επίτευγμα, που χάθηκε για λίγο σε Καβάλα και με ΑΕΚ εντός, αλλά πλέον τα κεφάλια μέσα όπως λένε, γιατί ακολουθεί το Σάββατο (31/10) ο Άρης. Και όλα αυτά, για μια ομάδα, που είναι οικογένεια, και το μικρότερο μπάτζετ, που φτάνει μετά βίας τις 300 χιλ.ευρώ, δεν αποτελεί εμπόδιο, παρά εχέγγυο επιτυχίας.