Μετά από μια εξαιρετική σε όλα τα επίπεδα σεζόν που το έφερε μέχρι και τη 2η θέση της ελληνικής Basket League αλλά και τους ομίλους του Basketball Champions League, το Λαύριο συνεχίζει τη χρονιά που έπεται όπως και αυτή που τελείωσε μόλις.
Δυναμικά.
Μπορεί ο Kenny Goins να είναι ένας center με έφεση στη δυναμικότητα και τον όγκο που προσδίδει στην επιθετική ρακέτα του συλλόγου, αλλά τώρα ήρθε η ώρα της απόκτησης του… νέου Alpha Diallo, ενός αθλητικού αμυντικογενή παίκτη, που μπορεί να δώσει λύσεις τόσο στο 4 όσο και στο 5 και ταυτόχρονα να μη χαρίζει πολλά miss matches στα αντίπαλα guards!
Ο Al-Wajid Aminu προέρχεται από μια γεμάτη μπασκετική θητεία στο NCAA και το North Florida αλλά και μια συμπαθητική χρονικά σεζόν στην Εσθονία και την Rapla, όπου απέδειξε ακριβώς πως είναι καλύτερο να κάνεις εξαιρετικά αυτά που πρέπει να κάνεις παρά όλα μέτρια.
Έτσι, ο Νιγηριανο- Αμερικανός PF/ C είναι ακριβώς αυτό που αναζητούσε η ομάδα του Χρήστου Σερέλη μετά τη φαινομενικά αποχώρηση του Diallo για μια μεγαλύτερη αρμάδα, έπειτα από μια άκρως ικανοποιητική σεζόν στην Αθήνα και τη Basket League.
Τι προσφέρει στο Λαύριο;
1) Τις αγαπημένες undersized πεντάδες του Σερέλη
Το αγαπημένο small ball του coach Σερέλη, που απεδείχθη εξαιρετικά χρήσιμο όσο και πρωτότυπο σε μια χώρα όπως η Ελλάδα όπου ακμάζουν παραδοσιακά ψηλότερα σχήματα, φαίνεται πως έχει ήδη όλα τα φόντα για να συνεχιστεί και την επόμενη σεζόν.
Μπορεί να μην έχουν βρεθεί ακόμα τα κατάλληλα φτερά (size, αθλητικότητα, range), αλλά συνήθως αυτά τα σχήματα εκκινούν από την αναζήτηση ενός παίκτη που θα μπορούσε να αναλάβει το ρόλο του center αν και κοντύτερος, με το rim protection και το heart over height να αποτελούν σημαντικούς πυρήνες της επιτυχίας του όλου εγχειρήματος.
Ο Aminu είναι ένας πολύ αθλητικός και αλτικός κοντός center (2.01 μέτρα), που χρησιμοποιεί το μομέντουμ και το timing ως πλεονέκτημα έναντι σε πιο βαριά κορμιά που ακμάζουν στο κολεγιακό και ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, ενώ ταυτόχρονα, έχει το «σκυλίσιο» ΙQ όσο και δυνατό κορμό για να μην εκτεθεί σε καταστάσεις box out.
Επιπρόσθετα, το μικρό του δέμας, τα γρήγορα πόδια του και το προαναφερθέν του αμυντικό IQ του χαρίζουν όσο το δυνατόν λιγότερα miss matches με τους αντίπαλους περιφερειακούς, μαρκάροντας ουσιαστικά 4 -κατά συνθήκη- θέσεις (1 κλέψιμο πέρυσι/ 1.2 WS).
Αυτή η τακτική φυσικά, που εφαρμόστηκε στο έπακρο πέρυσι από το Λαύριο, αναμένεται να δημιουργήσει πάμπολλα προβλήματα σε κάθε επίθεση -και στην Ευρώπη– αφού είναι μια μορφή άμυνας που αναπτύσσει και στηρίζεται στην ομοιογένεια και την ομοιομορφία, ενώ την ίδια στιγμή, επειδή αρέσκεται, απορροφά και έχει ανάγκη την επαφή, αναδεικνύει την ενέργεια, το πάθος και τα συναισθήματα, που μπορούν να μειώσουν τη διαφορά δυναμικότητας -στην Ευρώπη κυρίως.
Τέλος, ο απόφοιτος του UNF γνωρίζει ότι δε διαθέτει καμία επιθετική φινέτσα και αυτόματα μετατρέπεται σε στρατιώτη της εκάστοτε αρμάδας του και μακριά από την άμυνα, με τη θέλησή του στις πάσες (1 ασίστ πέρυσι) όσο και η έφεσή του στις screen assists λειτουργούν ως άμεσοι αρωγοί του ball movement και της ανάγκης κινητικότητας της αντίπαλης άμυνας, γεγονός που πολλές φορές τιμωρείται από το εξαιρετικό παιχνίδι του πάνω από τη στεφάνη (108 πόντοι ανά 100 κατοχές πέρυσι η Rapla/ +5 πόντοι η παρουσία του).
2) Έναν rim protector
Μπορεί ο Diallo να ήταν αυτό που έψαχνε η φαρέτρα των Αθηναίων για τη θωράκιση του ζωγραφιστού, αλλά δεν ήταν τόσο ικανός στις τάπες και το εν γένει rim protection του καλαθιού (0.4 τάπες ανά ματς).
Ωστόσο, αυτό το κομμάτι δείχνει ικανό να καλυφθεί από τον Aminu, ο οποίος μπορεί κάλλιστα να αναβαθμίσει το εν λόγω κενό στη θωράκιση των μετόπισθεν, αφού τόσο κολεγιακά (2.1 τάπες) όσο και ευρωπαϊκά (1.3 τάπες), έχει αποδείξει πως παρά την ταπεινή του σωματική διάπλαση μπορεί να καλύψει το καλάθι της ομάδας του.
Ταυτόχρονα με το rim protection έρχεται και το rebounding.
Όπως γίνεται αντιληπτό, ένας παίκτης που οριακά ξεπερνάει τα 2 μέτρα δε θα μπορούσε να έχει φυσικά τα ίδια αριθμητικά «σκουπίδια» με ένα δεινόσαυρο «ψηλό».
Αλλά ο Al-Wajid Aminu τα καταφέρνει εξαιρετικά συμπαθητικά και σε αυτόν τον τομέα (7 ριμπάουντ πέρυσι/7 στο κολέγιο), ενώ ταυτόχρονα ο… θάνατος του block out και η πανταχού παρούσα προσήλωσή του τον βοηθάει να ανανεώνει περίπου 2.6 επιθέσεις, σε μια κίνηση που δυνητικά θα μπορούσε να αποφέρει από 5 μέχρι 8 περισσότερους πόντους.
Και αν αναλογιστούμε πως ένα παιχνίδι στην Ελλάδα -ανάμεσα σε σχετικά ισοδύναμες ομάδες- κρίνεται στους 5 με 6 πόντους, το εν λόγω bonus χαρίζει πολλά περισσότερα από έναν απλό αριθμό στο Λαύριο, που πέρυσι ήταν 10ο (3η χειρότερη επίδοση) στο εν λόγω κομμάτι.
3) Συνέπεια στα μετόπισθεν
Ο Aminu δεν είναι ακριβώς ηγέτης στην άμυνα, αλλά είναι το αλεξίσφαιρο που κάθε σταρ θα ήθελε να φορέσει στο στήθος του, αφού τόσο η ικανότητά του σε αυτό το κομμάτι όσο και η εμπειρία του από καλές αμυντικογενείς ομάδες (76 πόντοι παθητικό στην Εσθονία/ 73 το 2019-20 στο NCAA) τον αναγάγουν στο ιδανικό sidekick ενός οργανισμού που θέλει και μπορεί να σκοράρει πολύ.
Ουσιαστικά, με αυτόν στο παρκέ, οι ομάδες του δέχονταν μόλις 98 πόντους ανά 100 κατοχές σε μια εξαιρετική επίδοση, ενώ την ίδια στιγμή αυτή τους η συνέπεια στα μετόπισθεν τους έκανε συνολικά κατά 18 πόντους ανά 100 κατοχές καλύτερους σε σχέση με τον εχθρό.
Αν υποθέσουμε πως θα υπάρξουν για ακόμα μια χρονιά σκόρερ στα καλούπια των Carter και Cosey που θα δίνουν το έναυσμα επιθετικά, τότε ένας αθλητής με προστατευτικό ταπεραμέντο ίσως δώσει την ευκαιρία στο Λαύριο να ξεκλειδώσει το επόμενο επίπεδο στην «τρελή» του πορεία.
ΥΓ. Αν σε όλα αυτά προστεθεί και η μοναδική ικανότητά του να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο, η θέληση/ ικανότητά του στις πάσες, το ικανοποιητικό ball handling του για 5 αλλά και η όμορφη μηχανική του (1.3 επιχειρούμενα τρίποντα πέρυσι) τον καθιστούν ως μια από τις πιο σημαντικές προσθήκες στην ιστορία του Λαυρίου!